Εϊ ψιτ, “Σήφη”…

Εκαθότανε ο μπαρμπα – Λάμπρος με τη Λάμπραινα στο φράγμα Ποταμών στο Ρέθυμνο και αγνάντευε τον “Σήφη” τον κροκόδειλο.
Κι ανιστορούτανε τα παθήματα του ελληνικού λαού με την τρόικα, τις κυβερνήσεις που άλλαξαν, τα όνειρα που χάθηκαν.
Την προηγούμενη είχε ακούσει στην τηλεόραση πως ο “Σηφαλιός” είχε γίνει σα θρεφτάρι.
– «Να και ένας που περνά καλά!», μονολόγησε ο μπαρμπα – Λάμπρος και σιγόνταρε η Λάμπραινα!
Ολο βολτίτσες, καλό φαΐ και ρομαντζάδα ο “Σήφης”.
– «Τι μας φταίει και το ζωντανό; Εδώ έχουμε τόσα και τόσα να λύσουμε…».
– «Αλλά στάσου ο Σήφης δεν είναι κατοικίδιο, ολάκερος κροκόδειλος είναι…».
Και τότε χάιδεψε τη γκλίτσα του και σκέφτηκε τα κροκοδείλια δάκρυα που ρίχνουν σε κάθε αξιολόγηση για μας οι δανειστές και τι βαθιά αγάπη μας έχουν.
Αλλος έχει τ’ όνομα βλέπεις κι άλλος τη χάρη.
– «Εϊ ψιτ, Σηφαλιέ!», μα κανείς δεν αποκρίθηκε στον μπαρμπα – Λάμπρος, όπως κανείς φαίνεται πως δεν ακούει τα παθήματα της Ελλαδίτσας.
Να δεις που στο τέλος θα του βγάλουν και τραγούδι…
Σαν το “άσμα ηρωικόν και πένθιμον” που τραβάμε με κόκκινες γραμμές σε κάθε διαπραγμάτευση…