Μπετόβεν ο μουσικός, Αϊνσταιν ο επιστήμονας, Φρίντα Καλό η καλλιτέχνις, Μάρλα Ράνιαν η αθλήτρια…και η λίστα δεν τελειώνει με προσωπικότητες σαν αυτές παγκοσμίου φήμης.
Προσωπικότητες περισσότερο γνωστές για το έργο τους και τις δεξιότητες τους και λιγότερο γνωστές για την αναπηρία τους. Μπετόβεν ο κωφός μουσικός, Αϊνσταιν ο αυτιστικός δυσλεξικός επιστήμονας, Φρίντα Καλό η ανάπηρη καλλιτέχνις, Μάρλα Ράνιαν η ανάπηρη αθλήτρια παραολύμπιακων αγώνων…
Το 1975 , ο ΟΗΕ στη Διακύρηξη του για τα δικαιώματα των αναπήρων διατύπωσε τον εξής ορισμό «Ανάπηρος είναι κάθε πρόσωπο, το οποίο είναι ανίκανο να αναλάβει μόνος τους όλες ή μέρος των ατομικών και κοινωνικών, φυσιολογικών αναγκών, λόγω μιας εκ γενετής ή όχι βλάβης των φυσικών ή διανοητικών ικανοτήτων του». Σήμερα χρησιμοποιούμε τον όρο Άτομο με Ειδικές Αναγκες(=ΑμΕΑ).Όμως όποιος χαρακτηρισμός και να δοθεί σημασία εχει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν τις ίδιες ανάγκες. Ανάγκη για μια βόλτα, για έυρεση εργασίας, για άθληση, για φιλία, για ψυχαγωγεία,για εκπαίδευση, για μόρφωση, για κοινωνική αποδοχή .
Όλα τα άτομα έχουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Πόσο επιτυγχανεται αυτό και πώς; Το εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να στελεχώνεται διαρκώς με εκπαιδευτικους ειδικής αγωγής εκπαίδευσης. Οι πολίτες να ενημερώνονται. Το κράτος να μεριμνά για τα οικονομική ευημέρια των ΑμΕΑ καθώς και τον απαραίτητο εξοπλισμό. Να δημιουργηθούν κατάλληλες υποδομές.
Το ότι κάποιος δεν έχει την ικανότητα να ανέβει μια σκάλα δεν σημαίνει ότι δεν έχει την δυνατότητα να το κάνει εφόσον η πολιτεία του παρέχει ράμπα. Προκαλεί χαρά η ύπαρξη του μπλε “ειδικού” πάρκινγκ στους δρόμους και λύπη όταν ένα αυτοκίνητο είναι παρκαρισμένο μπροστά σε ράμπα πεζοδρομίου….βέβαια ακόμη χειρότερο είναι όταν η μια πλευρά πεζοδρομίου έχει ράμπα και η απένατι δεν έχει…υπάρχουν πεζοδρόμια; θα μπορούσατε να μπείτε σε λεωφορείο οποιαδηποτ ώρα οποιοδήποτε δρομολόγειο αν ησασταν σε αναπηρικό καρότσι; Σκεφτείτε τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας και αναρωτηθείτε πως καταφέρνει κάποιος ΑμΕΑ να φθασει στο ταμείο τράπεζας και θα καταλάβετε ότι δεν χρειάζεται η επισήμανση ότι τα ΑμΕΑ έχουν προτεραιότητα εξυπηρέτησης αφού και μόνο ότι καταφερε να βγεί από το σπίτι είναι άθλος.Πόσο άραγε προσβάσιμη χαρακτηρίζεται η πόλη που ζείτε;
Ακόμη και μια μητέρα με μωρό στο καρότσι πόσο μπορεί να μετακινηθεί στο κέντρο;
Σήμερα ζωγραφίστε με κλειστά δεμένα μάτια , ζωγραφίστε με δεμένα χέρια χρησιμοποιώντας το στόμα !Προσπαθείστε να μπείτε στη θέση ενός ατόμου με τύφλωση, με κώφωση , με βαρυκοια, με κινητικη δυσκολία, με νοητικη καθυστέρηση, με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, με επιληψία,με ψυχική νόσο , με διαταραχές προσωπικότητας. Αυτο που θεωρείται αυτονόητο για καποιους είναι άθλος μετα από πολύ προσπάθεια. Η ενσυναίσθηση είναι δείγμα πολιτισμού.
Η 3 Δεκέμβρη είναι αφιερωμένη στα άτομα ΑμΕΑ ( 1992, Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ).Όμως καθε μέρα να προσπαθούμε να κάνουμε πιο ευκολη την καθημερινότητα των συνανθρώπων μας και να σεβόμαστε την ιδιαιτερότητα τους. .«Πιστεύω ακράδαντα ότι χειρότερη αναπηρία είναι η αγενεια» (Scott Hamilton,Αμερικανός μουσικός). Όλοι είμαστε ίσοι.
