Η απόσταση μεταξύ του λόγου και του έργου, του εφικτού και ανέφικτου, του αυθεντικού και του ψεύτικου, της αλήθειας και του ψέματος είναι σχετική! Η σχέση αυτών των εννοιών, άλλες φορές μπορεί να είναι ταυτόσημες και άλλες να απέχουν μεταξύ τους παρασάγγας!
Αυτό το βλέπουμε στην πολιτική ζωή της χώρας όπου συνήθως οι πολιτικοί για να ικανοποιήσουν το κοινό τους ή μάλλον τους ψηφοφόρους τους εκστομίζουν μακροσκελείς, πομπώδεις λόγους, άνευ ουσίας, που στροβιλίζονται στη σφαίρα του ανέφικτου, του αδύνατου ή του ψέματος! Όλοι μας ζούμε σε μια, μάλλον, κοινά αποδεκτή εικονική, πλαστή, πολιτική πραγματικότητα, του τύπου άλλα λένε οι πολιτικοί, άλλα εννοούν και άλλα πράττουν! Οι υποσχέσεις καταλήγουν σε φρούδες ελπίδες, ενώ η ελπίδα που όλοι… κομίζουν εξαϋλώνεται στα μισά του δρόμου!
Μπορούμε να αναφέρουμε διάφορα παραδείγματα, όπως: πριν από τις τελευταίες εκλογές, του 2015, διατυμπάνιζαν ότι θα καταργήσουν τον Εν.Φ.Ι.Α., ωστόσο, ζει και βασιλεύει! Είπαν ότι δεν θα θιγεί η κατώτατη σύνταξη, όμως, έχει κατακρεουργηθεί! Είπαν ότι θα αρχίσει η συζήτηση για τη μείωση του δημόσιου χρέους μέσα στο 2016, αντίθετα, κουβέντα δεν γίνεται και όλοι τηρούν σιγή ιχθύος, ενώ το χρέος διαρκώς αυξάνεται, παρ’ όλα τα σκληρά μέτρα που έχουν επιβληθεί στην κοινωνία, εδώ και κάμποσα χρόνια! Απίστευτη υποκρισία!
Δηλαδή αν μια πολιτεία, ένα κράτος, μια κυβέρνηση είναι αναξιόπιστοι απέναντι στους πολίτες, πώς οι πολίτες αυτοί θα πρέπει να εμπιστεύονται όλους αυτούς; Είναι ή δεν είναι αυτονόητο ότι θα διαρραγεί η σχέση και η εμπιστοσύνη πολίτη και πολιτικού, πολίτη και κράτους; Πώς σ’ αυτή την περίπτωση να μην γίνει και ο πολίτης αναξιόπιστος, ασυνεπής και αδιάφορος;
Πώς να εκτελεί τις υποχρεώσεις του απέναντι σ’ ένα κράτος που τον κοροϊδεύει; Πώς να μην νιώθει προδομένος και αδύναμος και συνεπώς απογοητευμένος; Το σύνθημα: «λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος», έρχεται να δώσει μια απάντηση απέναντι σ’ αυτό τον φαύλο κύκλο της υποκρισίας!
Η εξαπάτηση του λαού, χρόνια τώρα είναι πλέον συνήθεια κάθε κυβέρνησης, τηρώντας πιστά την πολιτική παράδοση: προεκλογικές δεσμεύσεις και υποσχέσεις, μετεκλογικές αθετήσεις λόγων! Και όλα αυτά μέσα στη δίνη των μνημονίων, όταν ο κόσμος ψάχνει μια σανίδα σωτηρίας για να επιβιώσει, μια χαραμάδα ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο!
Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι φρούδες ελπίδες που υπόσχονται σ’ ένα λαό απελπισμένο, γρήγορα και σίγουρα θα μετατραπούν σε λαϊκό ξεσηκωμό που δεν θα γνωρίζει κανένας την έκβασή του!
