Μια στιγμή απόψε θα σβήσουν τα φώτα και θα ξανανάψουν την ώρα που θ’ αρχίζει ο πρώτος χρόνος της τρίτης 10ετίας του 21ου αιώνα, ενώ εμείς θα βρισκόμαστε στο μεταίχμιο του χθες και του αύριο. Πριν 200 χρόνια πολεμήσαμε τον ορατό εχθρό των Οθωμανών και τον διώξαμε, τώρα αντιμετωπίζουμε τον αόρατο Covid και τον πολεμάμε. Αναλογιζόμενοι τον χρόνο που πέρασε και ατενίζοντας αυτόν που έρχεται, σκεπτόμαστε αυτά που μπορεί να συμβούν ευχόμενοι να διατηρήσουμε τις δυνάμεις μας, ν’ αποδιώξουμε την πανδημία που γονατίζει εμάς κι όλο τον κόσμο.
Ζήσαμε το 2020 με οξύτητα, με συνεχείς θορύβους σε σύγχυση, που τάραξε την ψυχική μας ισορροπία. Μας αναστάτωσε σε βαθμό ώστε να μην μπορούμε να διακρίνουμε το μηδαμινό απ’ το σημαντικό. Μ’ αυτά, που συνέβαιναν καθημερινά, τα ασυνήθιστα, τα πρωτοφανή, αναγκαζόμαστε να προσαρμοσθούμε σε καταστάσεις κόντρα στα συναισθήματά μας.
Η γη συνεχίζει την τροχιά της, ο χρόνος δεν σταματά, τ’ άστρα θα τρεμοσβήνουν στους γαλαξίες. Η φύση δεν ξελογιάζεται. Μπορεί να αρρωσταίνει αλλά αυτοθεραπεύεται. Κι εμείς ό,τι κι αν προγραμματίσουμε, αυτός που έχει τον πρώτο λόγο είναι ο χρόνος. Μας ακολουθεί στην περιπλάνησή μας, όσο είμαστε όρθιοι, μέχρι τότε που σταματά η ζωή. Τότε παύουν και τα όνειρα. Δεν αναπαράγονται εικόνες στον ύπνο από σκέψεις, που σε βάζουν σε πειρασμό να θες, αν ξυπνήσεις να ξανακοιμηθείς, μήπως και συνεχίσει το ίδιο όνειρο.
Τέτοια μέρα πάντα είναι ξεχωριστή για όσους μπορούν, να ισορροπούν ανάμεσα στις συγκυρίες και το συναίσθημα. Οι χρονιάρες μέρες είναι γι’ αυτούς που δακρύζουν είτε από χαρά, είτε από λύπη, σκεπτόμενοι όσα πέρασαν αλλά μπορούν να συγκρατούν τ’ αναφιλητά τους, που συγκλονίζουν τα σπλάχνα τους. Γιατί αφήνουν πίσω τους ένα σωρό ιστορίες, όταν συχνά ξανάρχονται στα όνειρα. Τέτοιες μέρες είναι για τα παιδιά του κόσμου, που παίζουν αμέριμνα, ανυποψίαστα, για το τι σημαίνει “χρόνος”. Μας γυρίζουν πίσω στον καιρό της νιότης μας.
Κάθε χρόνος που περνάει με στρογγυλεμένους αριθμούς και αφήνει ως κειμήλια περιόδους αθωότητας, είναι γι’ αυτούς που επαναστατούν και προσπαθούν ν’ αντισταθούν στις αναταράξεις της κοινωνίας και των απρόοπτων του άγνωστου της διπλανής πόρτας. Τούτος ο χρόνος είναι για όλους, που περιμένουν να πορευθούν σε δρόμους χωρίς απρόοπτα μιας κινούμενης άμμου από τις αποφάσεις των αρμοδίων. Είναι για μας, που ελπίζουμε ότι θα οδηγηθεί η χώρα στην έξοδο από τη μεγάλη κρίση που δεν θέλουμε να μετατρέπονται οι χρονιάρες μέρες σε αγιοβασιλιάτικες τρακατρούκες που μπορεί να καταλήγουν σε θρίλερ.
Δεν μας μένει άλλο απ’ τις ευχές που δεν κοστίζουν, αρκεί να είναι εγκάρδιες και οι ικεσίες μας να μην σκαλώσουν στα σύννεφα, να περάσουν τη στρατόσφαιρα και να φτάσουν ψηλά στον ουρανό, στον Θεό, που μπορεί ν’ απαλύνει τους φόβους μας και να μας κάνει να φαινόμαστε ευτυχισμένοι, ακόμα κι αν δεν έχουμε κανένα λόγο να χαμογελούμε.
