«Το διάβασμα είναι ελευθερία./ Το διάβασμα είναι ανάσα./ Το διάβασμα σ’ αφήνει να βλέπεις τον κόσμο με τρόπο διαφορετικό και σε καλεί σε κόσμους που δεν θέλεις ποτέ να αποχωριστείς./ Το διάβασμα επιτρέπει στο πνεύμα σου να ονειρεύεται./ Λένε ότι τα βιβλία είναι φίλοι για όλη μας τη ζωή και συμφωνώ./ Το ιδανικό δικό σου σύμπαν πλαταίνει, όταν διαβάζεις./ Οι ιστορίες είναι φτερά που σε βοηθούν να πετάς ψηλά κάθε μέρα,/ βρε λοιπόν, τα βιβλία που μιλούν στο πνεύμα σου, στην καρδιά σου, στο μυαλό σου./ Τα βιβλία είναι γιατρικά. Θεραπεύουν. Καθησυχάζουν. Εμπνέουν. Διδάσκουν./ Ας ευγνωμονούμε τους παραμυθάδες, τους αναγνώστες και τους ακροατές. Ας ευγνωμονούμε τα βιβλία./ Είναι φάρμακα για έναν καλύτερο, φωτεινότερο κόσμο./ Ευχαριστώ πολύ». Το μήνυμα της περυσινής (2022) Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου με τίτλο “Οι ιστορίες είναι φτερά που σε βοηθούν να πετάς ψηλά κάθε μέρα” του πολυβραβευμένου Καναδού συγγραφέα Ρίτσαρντ βαη Καμπ (απόδοση: Λότη Πέτροβιτς- Ανδρουτσοπούλου).
“Είμαι ένα βιβλίο, διάβασε με”, σαν να μου φώναξε μέσα από το παλιό μπαούλο που είχε ξωμείνει ένα βιβλίο δίχως ξώφυλλα, λίγες μέρες μετά που πήρα το ενδεικτικό της Ε΄ Δημοτικού. Άρχισα να το διαβάζω λίγο μετά πάνω στον βολόσυρο – μόλις που είχαμε αρχίσει να αλωνεύουμε τα σπαρμένα μας. Επέστρεφα συχνά σ’ αυτό, ήταν το “καλυτερότερό” μου. Και ως μαθητής στη Στ΄Δημοτικού και ως μαθητής στο “ένδοξο” Γυμνάσιο – Λύκειο Βάμου, δίχως να ξέρω τον συγγραφέα του. “Έπρεπε” να πετύχω στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, για να “μάθω” από την αξέχαστη, μακαριστή εδώ και πολλά χρόνια καθηγήτρια μου στη Νεοελληνική Λογοτεχνία, Μαρία Μιράσγεζη – Κυριαζοπούλου ότι το αγαπημένο, το πρώτο εξωσχολικό βιβλίο μου ήταν “Τα ψηλά βουνά” του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Αξεπέραστο για μένα ακόμη. Κι ας έχουν περάσει 100 και πλέον χρόνια (105 για την ακρίβεια) από τότε που μπήκε ως Αναγνωστικό στη Γ΄ Δημοτικού, επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, στο πλαίσιο μιας εμπνευσμένης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Όσοι το ’χουν διαβάσει ξέρουν για τι βιβλίο μιλώ. Ναι, η αγάπη μου για τα βιβλία απ’ τα “Ψηλά βουνά” ξεκίνησε…
Σ’ όλον τον κόσμο ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου μεθαύριο 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Με την ευθύνη του ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ (Διεθνούς Οργανώσεως για τη Νεότητα). Στον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου η ανάθεση για τη δημιουργία του μηνύματος και της αφίσας. “Είμαι ένα βιβλίο. Διάβασε με”, το μήνυμα που έγραψε ο δάσκαλος- συγγραφέας Βαγγέλης Ηλιόπουλος, ενώ το εικαστικό της σχετικής αφίσας το ζωγράφισε η Φωτεινή Στεφανίδη (φώτ.). Άρωμα “Ψηλών βουνών”… Και ανάβαση στις κορυφές τους το διάβασμα. Φαίνεται όλος ο κόσμος από ψηλά…
Και… στα πεταχτά
«Δυνάστες λαών/ τη ζωή μας ορίζουν/ ποιος θα μας σώσει// Τρίζει το σύμπαν/ ηφαίστεια μαίνονται/ κατάρα Θεού// Έρχεται ώρα/ νεκροί αναστήσονται/ προφήτης αιών». Τα πρώτα τρία απ’ τα δώδεκα χαϊκού με τίτλο “Φρουροί της νύχτας” που είναι στο οπισθόφυλλο της ομώνυμης τελευταίας (20ης!) ποιητικής συλλογής, της και καλής μου φίλης δασκάλας – συγγραφέα Ελένης Τσακριτέα – Χωρεάνθη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος”. Σαν δείγμα της πρόσφατης γραφής της. Ποιος είπε ότι σωπαίνουν οι ποιητές μας;
«Καημένε Μακρυγιάννη, να ‘ξερες/ γιατί το τζάκισες το χέρι σου/ το τζάκισες για να χορεύουν σέικ/ τα κωλόπαιδα». Και οι στίχοι αυτοί του Ντίνου Χριστιανόπουλου στον νου μου, τις προάλλες, όταν διάβασα στην εφημερίδα μας για τους βανδαλισμούς που έγιναν στους Τάφους των Βενιζέλων, όπου και ο ανδριάντας του Σπύρου Καγιαλέ, που κράτησε όρθια την ελληνική σημαία, όταν ένα πυροβόλο των Μεγάλων Δυνάμεων έσπασε το κοντάρι που την κρατούσε.
«Την ημέρα της Πρωταπριλιάς μην ψάχνεις την αλήθεια/ έθιμο είναι να γροικάς ψέμα και παραμύθια», μας λέει η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα, παραμονή Πρωταπριλιάς σήμερα, γαρ. Απ’ την Πρωταπριλιά η έμπνευση και για τη δεύτερη. «Ψέμα πρωταπριλιάτικο το σ’ αγαπώ τι κρίμα, το έγραψες στην αμμουδιά το έσβησε το κύμα», μας λέει… Καλό μήνα σε όλους σας!
