Είναι προφανές πια ότι οι τοπικοί αρμόδιοι των Χανίων ουδόλως έχουν αντιληφθεί το κρίσιμο διακύβευμα για την πόλη, όπως αυτό συνδιαμορφώνεται από την αναπτυξιακή υποβάθμιση αλλά και την κοσμογονική έλευση της πανδημίας.
Οι ηγήτορες ομφαλοσκοπούνται και η πόλη παραμένει νεκρικά στάσιμη, δίχως να εκπληρώνει ούτε έναν από τους στόχους που θέτει η νέα εποχή. Κάθε μέρα… τα «ίδια βραστά αβγά». Και όμως, αντί να επαγρυπνούν είναι σε ληθαργική απραξία.
Πρώτα, βέβαια, αντιλαμβάνεσαι την κρισιμότητα των στιγμών και μετά πρέπει να αντιδράσεις συντονισμένα. Αλλά πού τέτοια τύχη εδώ; Χρειάζονται ενιαίες πράξεις πια. Αλλιώς θα μείνουμε στα σχήματα λόγου ή στις ατάκες ενός ηθοποιού επί σκηνής, που βεβαιώνοντας τη συνάδελφο του 0με τα λόγια του ρόλου- πως θέλει να την παντρευτεί, βγαίνει από το θέατρο παντρεμένος. Αυτό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ονομάζεται σύγχυση ρόλων.
Πιστεύουν ότι το θεαθήναι επί σκηνής είναι και ουσιαστική πολιτική για την πόλη. Νομίζω -χαριτολογώντας- ότι από τη σατιρική ελληνοφρένεια, κινδυνεύουν (αν δεν το αντιληφθούν στη “Χανιοφρένεια”).
Κρίμα που η Κορώνη πέφτει μακριά και… δεν θα έλθει από ‘κει ο μπάρμπας να μας σώσει.
