Με αναλήθειες µας σερβίρει συχνά – πυκνά η γραφειοκρατική ελίτ των Βρυξελλών, και αυτή τη φορά διαπιστώνουµε ότι στο τελευταίο εισαγωγικό σηµείωµα στην ιστοσελίδα της ανταγωνιστικότητας της εκτελεστικής εξουσίας τονίζει ότι : «Η Ευρώπη σήµερα είναι µία από τις πιο ανταγωνιστικές, δυναµικές και καινοτόµες περιοχές στον κόσµο. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έφεραν ορισµένες ιστορικές προκλήσεις, συµπεριλαµβανοµένης της πανδηµίας COVID-19 και του επιθετικού πολέµου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Αν και η Ευρωπαϊκή Ένωση κατάφερε να αντιµετωπίσει επιτυχώς αυτές τις κρίσεις, αυτές επηρέασαν αρνητικά τη συνολική ανταγωνιστικότητά µας». Ας δούµε την αλήθεια!
Ρ
ίγη τρόµου διαπέρασαν τους εγκεφάλους που αποµένουν στους ταγούς της Ευρώπης ακούγοντας ότι απαιτούνται µαζικές κυβερνητικές και ιδιωτικές επενδύσεις, αξίας τουλάχιστον 800 δισ. ευρώ ετησίως, µεχρι τουλάχιστον το 2030!. Και µάλιστα δίπλα στον ετήσιο προϋπολογισµό της ΕΕ που αγγίζει πλέον τα 200 δις € το χρόνο! Άρα µας λέγει ο συµπαθέστατος κ. Ντράγκι ότι οι Ευρωπαίοι θα δουν να µειώνεται και µάλιστα σηµαντικά το επίπεδο διαβίωσής τους. Πράγµα που εµείς οι Έλληνες γνωρίζουµε πολύ καλά τι γίνεται τόσο από την πανδηµία, όσο και από τη ρωσο-ουκρανική σύρραξη.
Η έκθεση Ντράγκι δεν αρνείται να κατονοµάσει τους λόγους που έχουν οδηγήσει στη διαπίστωση ότι η παραγωγικότητα φθίνει ολοένα στην Ευρώπη σε σχέση µε άλλες γεωπολιτικές ενότητες και αυτό έχει άµεσο αντίκτυπο ακόµη και κυρίως, στη δηµοκρατία. Και αυτό έχει γίνει πλέον κοινός τόπος να διαπιστώνουµε ότι µε έναν παράγοντα την πανδηµία (που έπληξε όλα τα πλάτη και τα µήκη του πλανήτη), συνακολουθούµενο από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και µια ακατάσχετη λαθροµετανάστευση κυρίως τις παραθαλάσσιες νότιες περιοχές της ΕΕ, ολοένα και δυσχεραίνεται η ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Ακριβές συνεπακόλουθο είναι η παρατηρούµενη στροφή προς την άκρα δεξιά, που έχει επικυριαρχήσει σε όλο το πολιτικό σκηνικό της ΕΕ. Αλλά το βασικό σκηνικό είναι η διολίσθηση του άξονα Παρίσι – Βερολίνο, που µόλις και µετά βίας κατάφεραν οι Μακρόν και Σότζς να επιβιώσουν (τουλάχιστον για µικρό διάστηµα ακόµη!)
Σηµασία έχει να τονιστεί ότι ο Ντράγκι δε µάσησε τα λόγια του στους ευρωβουλευτές στις 17/9/24, λέγοντας «Η Ευρώπη βρίσκεται αντιµέτωπη µε µια επιλογή µεταξύ εξόδου, παράλυσης ή ολοκλήρωσης» 1
Ένα από τα κορυφαία παραδείγµατα του πρώην κεντρικού τραπεζίτη και πρώην Ιταλού πρωθυπουργού αφορά τις εταιρείες της ΕΕ δαπάνησαν περίπου 270 δισεκατοµµύρια ευρώ λιγότερα για Ε&Α από τις αντίστοιχες αµερικανικές το 2021, κυρίως επειδή έχουµε µια στατική βιοµηχανική δοµή που κυριαρχείται από τις ίδιες εταιρείες και τεχνολογίες όπως πριν από δεκαετίες.
Οι 3 κορυφαίοι επενδυτές σε Έρευνα και Ανάπτυξη (Ε&Α) στην Ευρώπη κυριαρχούνται από εταιρείες αυτοκινήτων τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ήταν το ίδιο πράγµα στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 2000, µε τα αυτοκίνητα και τα φαρµακεία να πρωτοστατούν, αλλά τώρα οι 3 κορυφαίες είναι όλες εταιρείες τεχνολογίας.
Το βασικό πρόβληµα στην Ευρώπη είναι ότι νέες εταιρείες µε νέες τεχνολογίες δεν ανεβαίνουν στην οικονοµία µας. Στην πραγµατικότητα, δεν υπάρχει εταιρεία της ΕΕ µε χρηµατιστηριακή αξία άνω των 100 δισ. ευρώ που να έχει συσταθεί από την αρχή τα τελευταία πενήντα χρόνια. Και οι έξι αµερικανικές εταιρείες µε αποτιµήσεις άνω του 1 τρισεκατοµµυρίου ευρώ δηµιουργήθηκαν σε αυτό το χρονικό διάστηµα. Τραγική η διαφορά και δεν µπορούµε πλέον να κωφεύουµε!
Αλλά αν οι προτάσεις του Μάριο Ντράγκι είναι σοβαρές διακρίνει κανείς εύκολα ότι τοποθέτησε την ενέργεια στο επίκεντρο της έκθεσής του για την ανταγωνιστικότητα, επειδή αυτός ο τοµέας συγκεντρώνει όλες τις προκλήσεις του µέλλοντος. Χωρίς πόρους, η Ευρώπη εξαρτάται από τρίτες χώρες, γεγονός που αντιπροσωπεύει µια σηµαντική ευπάθεια σε γεωπολιτικό επίπεδο. Η ενέργεια βρίσκεται στο επίκεντρο των προσπαθειών για την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκποµπές της ευρωπαϊκής οικονοµίας, απαραίτητη για την επίτευξη των κλιµατικών στόχων. Και βέβαια, το µεγάλο πλεονέκτηµα προς τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, υπήρξε η αµελέτητη εφαρµογή κυρώσεων προς τη Ρωσία, παραγνωρίζοντας την ισχυρότατη ευρωπαϊκή διπλωµατία. Και καταλήξαµε γρήγορα να πληρώνουµε 4 φορές την ίδια ενέργεια πιο ακριβά! Ε! δε θέλει και ιδιαίτερη εξυπνάδα για να δούµε την καταρράκωση της παραγωγικότητας. Τρία στοιχεία του τοµέα της ενέργειας µονοπωλούν σήµερα την ευρωπαϊκή σκηνή, ως προς το σκέλος της καινοτοµίας:
• ανανεώσιµες πηγές ενέργειας,
• υδρογόνο,
• αποθήκευση
Αν δεν καταφέρει η ΕΕ να αποκτήσει προβάδισµα στα 3 αυτά σηµεία, θα βλέπει να χειροτερεύει η αγοραστική δύναµη των πολιτών, λόγω των τιµών ενέργειας και µπορεί να αποτελέσουν πηγή ισχυρών κοινωνικών εντάσεων.
Η πρώτη που θα πληγεί στην περίπτωση αυτή θα είναι η δηµοκρατία µας. Για την υπεράσπιση της δηµοκρατίας µας, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, δεν µπορούµε να αναµένουµε µόνο από την ενίσχυση των δυνατοτήτων δηµόσιων επενδύσεων ούτε της οικονοµικής ανταγωνιστικότητας.
Οι Ευρωπαίοι, πρέπει να σκεφτούν την ευρωπαϊκή δηµοκρατία, η οποία αρθρώνεται από τις εθνικές δηµοκρατίες των κρατών µελών. Αυτό είναι το στοιχείο που λείπει για να λαµβάνονται δηµοκρατικές αποφάσεις στο υψηλότερο επίπεδο: Ο ευρωπαϊκός δηµοκρατικός λόγος.
Στο επόµενο σηµείωµά µας θα ασχοληθούµε µε την επιλογή της νέας Κοµισιόν, που αποτελεί απαύγασµα συγκέντρωσης δύναµης στα χέρια ενός ατόµου, που σηµαίνει ότι αποµακρυνόµαστε στέρεα και διαρκώς από τις δηµοκρατικές αρχές που πρεσβεύει η ΕΕ. Στους Ευρωπαίους αποµένει να δουλέψουν για να σταµατήσουν τον κατήφορο της ευρωπαϊκής δηµοκρατίας.
