Το πρώτο που πρέπ’ ο λαός εις τη ζωή να μάθει
στη γλώσσα ντου την πατρική ποτές μην κάνει λάθη.
Ετσά θα ξέρει χοντρικά επά είντα ζητούμε
πόσους παράδες βγάνουμε κι εδά είντα χρωστούμε.
Επά στον τόπο τουτονέ δεν ήρθαμε τυχαία
και πορπατούμε στη ζωή αχόρταγα ωραία.
Ένας Θεός μας έμπεψε στο χώμα και πατούμε
θάλασσα, γη και ουρανό με φόβο μη θωρούμε.
Ο Πλάστης που μας έμπεψε στη φύση μέσα ζούμε
περίμενε στράτα χρυσή ούλοι μαζί να βρούμε.
Τσοι αρετές απούχαμε ούλοι μας νιοι και γέροι
να μην τσ’ αρπάξει κάθα εις κι ότι ‘χει να μας φέρει.
Πιστεύω είναι αρκετό ανέ σοβαρευτούμε
τη γνώση και την αθρωπιά πάλι να ξαναβρούμε.
Όσοι αν είμαστε γονιοί να λέμε στ’ απογόνους
πως πρόκειται να ζήσουμε όσους μας γράφει χρόνους.
