(Πεμόνια Αποκορώνου 1934 – Αθήνα 2025)
«Μυρίζουν κι οι βασιλικοί μυρίζουν κι οι βαρσάμοι· μα σα μυρίζει ο φρόνιμος…»
Φορές- φορές ήταν τραχύς
Σαν τη τραχιά ζωή
Σαν τα τραχιά βουνά που
Πρωταντίκρισε παιδάκι·
Σαν τα χαράκια και τις χαρακιές
Στα χαρακώματα
Της τίμιας βιοπάλης.
Μα πιο πολύ ήταν τρυφερός και
Δίκαιος και φρόνιμος και βοηθητής!
Γι’ αυτό αξιώθηκε τίμια και
Καλά παιδιά κι εγγόνια!
Ένας απλός λαϊκός άνθρωπος
που ζει ως η «λαχτάρα της ζωής
για τη ζωή»
και ξεπερνάει τον εαυτό του.
«Χέρια που δεν αρπάξανε ξένο ψωμί να φάνε. αυτά κρατάνε την τιμή όσο βαριά και να ‘ναι».
Καλή στραθιά, αδερφέ μου, Γρηγόρης Νιόλης
