Εισπρακτικές επινοήσεις

Η ελληνική κοινωνία βιώνει σήμερα την κρατική αναλγησία και αυθαιρεσία με τις ρυθμίσεις που θεσμοθετεί κι έχει παραλύσει η αγορά. Το κράτος έχει δρομολογήσει τους πολίτες του να υπόκεινται την βάσανον των μεταρρυθμίσεων για την εξεύρεσιν χρημάτων πληρωμής των φόρων και τη συνέχιση επιβολής σκληρής λιτότητας. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι η κυβέρνηση Σαμαρά με αυξανόμενη ταχύτητα εξαντλεί κάθε τρόπο σύλληψης της φορολογητέας ύλης για να “εντυπωσιάσει τους ξένους” και να “τρομάξει τους φοροφυγάδες”(!) Το αποτέλεσμα; Ο πέλεκυς να πέφτει βαρύς και επί αυτών που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους κάνοντάς τους να χορεύουν “Καλαματιανό” θέλουν, δεν θέλουν.
Εχουν δοθεί εντολές στις Εφορίες να προχωρούν μέσω των τραπεζών στην άμεση δέσμευση μισθών, συντάξεων και αποταμιεύσεων των οφειλετών του δημοσίου χωρίς προειδοποίηση. Η κατάσχεση από μισθούς και συντάξεις δεν μπορούσε να υπερβεί το 25% έτσι ώστε ό,τι απομένει να μην είναι κάτω από 1.000 ευρώ. Αυτή η προστασία των μικροκαταθετών τείνει να καταργηθεί με διάταξη, κάτι που θ’ αποτελέσει το κύκνειον άσμα των χαμηλοσυνταξιούχων. Οι αρχές της Εφορίας, χωρίς να εξετάζουν την προέλευση των ποσών των λογαριασμών, όσων οφείλουν, θα μπορούν να τα κατάσχουν. Ετσι η κρατική αναλγησία, αλλά και η αυθαιρεσία, υπερβαίνουν κάθε όριο λογικής.
Συζητείται ότι θα φθάσουν στο σημείο να βάλουν χέρι και στα “μεταλλικά κουτιά” τις θυρίδες των τραπεζών που διατηρούν πελάτες των. Αν συμβεί κι αυτό, θα αποτελεί παράβαση των προσωπικών δεδομένων και κατάλυση του απαραβίαστου του ιδιωτικού χώρου. Είναι σαν να σου ανοίγουν το σπίτι και να σου παίρνουν ό,τι πολύτιμο έχεις μέσα.
Αυτά τα μέτρα που διαδίδονται είναι βόμβα στα θεμέλια και της υπόστασης των τραπεζών, τις οποίες ο ελλ. λαός τις έχει χρυσοπληρώσει για την ανακεφαλαίωσή τους, διότι πολλοί καταθέτες έχουν δεν έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές στις Εφορίες θα τρέξουν να μην αφήσουν ούτε ένα ευρώ στους λογαριασμούς τους.
Το απαράδεκτο είναι ότι και οι τράπεζες εφαρμόζουν μια παραλλαγμένη πρακτική προκειμένου να εισπράττουν και αυτές ληξιπρόθεσμες οφειλές των πελατών τους. Παράδειγμα. Υπάρχει κοινός λογαριασμός πατέρα, μητέρας και υιού, στον οποίον κατατίθεται η σύνταξη του πατέρα. Αν ο υιός έχει δανειοδοτηθεί από την ίδια τράπεζα και η δόση γίνει ληξιπρόθεσμη, όταν κατατεθεί η σύνταξη, την επομένη αφαιρείται το ποσό της δόσης που δεν πληρώθηκε, προσαυξημένο με τον αναλογούντα τόκο. Αλλο που μπορεί να συμβεί. Καταστηματάρχης έμπορος ειδών ένδυσης κάνει τις παραγγελίες του στον βιοτέχνη κατασκευαστή, στου οποίου τον λογαριασμό καταθέτει μια προκαταβολή. Αν ο βιοτέχνης χρωστά στην Εφορία, η προκαταβολή μπορεί να δεσμευθεί υπέρ του Δημοσίου, οπότε η παραγγελία δεν γίνεται και ο έμπορος χάνει τα λεφτά του. (Π. ΘΕΜΑ 8/9/13).
Κατ’ αυτόν τον τρόπον τείνει να καταργηθεί κάθε πίστη και συναλλαγή στο εμπόριο μέσω τραπεζών και ο καθ’ ένας θα υποχρεωθεί να κάνει τις δοσοληψίες του μόνο με μετρητά χέρι – χέρι ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο που θ’ ανακαλύψει το δαιμόνιο πνεύμα των συναλλασσομένων.
Ας αναρωτηθούν οι “ανεγκέφαλοι” του ΥΠ.ΟΙΚ., αν με αυτές τις αυταρχικές πρακτικές το Ελληνικό δημόσιο θα πατάξει τη φοροδιαφυγή ή θα οδηγήσει ακόμα πιο πολύ την έλλειψη αισθήματος προστασίας και νομιμοφροσύνης προς τον πολίτη του. Οδηγούμεθα σταδιακά σε έναν φαύλο κύκλο αυθαιρεσιών, που θα τελματώσει την αγορά, με άγνωστες συνέπειες. Χθες ανακοινώθηκε η πρόθεση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ να μεταφέρει την έδρα της στο Βέλγιο! Αυτό δεν λέει τίποτα;