ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΑ, όλα τα ελληνικά εκπαιδευτικά συστήματα υπόσχονταν «σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας». Λίγα το επεδίωξαν ειλικρινά, λιγότερα το κατόρθωσαν. Είτε διότι η χώρα παρουσίαζε εγγενείς αδυναμίες εφαρμογής της “σύνδεσης” (ελλείψει υποδομών), είτε διότι η υπόσχεση έμενε μόνο στα χαρτιά. Το σημαντικότερο όμως είναι ουδέποτε και καμιά κυβέρνηση δεν έδωσε την προσοχή που θα έπρεπε στην Τεχνική Εκπαίδευση.
ΕΙΝΑΙ, συνεπώς, αξιέπαινη και ενθαρρυντική η πρωτοβουλία καθηγητών και μαθητών του 2ου ΕΠΑ.Λ. Χανίων (Δαίδαλος), οι οποίοι σύμφωνα με την είδηση (“Χ.Ν.”, 25/1), ανέλαβαν να επισκευάσουν πολλά, σχεδόν κατεστραμμένα, κρεβάτια, φορεία και καρέκλες του Νοσοκομείου Χανίων, ώστε αυτά να επαναχρησιμοποιηθούν αντί να πεταχτούν.
ΣΕ ΜΙΑ περίοδο ακραίας οικονομικής φτώχειας -κράτους και πολιτών- τέτοιες κινήσεις -εκτός από την πρακτική τους πλευρά (κάτι που θα μπορούσε, δηλαδή, να γίνει και με τα θρανία των σχολείων)- αναδεικνύουν και το θέμα της αλληλοβοήθειας που θα έπρεπε να υπάρχει ανάμεσα στις διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου. Εκ των ενόντων η βοήθεια, λοιπόν, εκ των ενόντων και η απαγκίστρωσή μας από την κρίση…
Χαιρόμαστε όταν συνεργαζόμαστε με φορείς εκπαίδευσης.Χρόνια τώρα, αρκετοί νέοι έρχονται για εκπαίδευση στην Τεχνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου μας.Ηλεκτροτεχνίτες, υδραυλικοί ήταν οι κύριες ειδικότητες.Το αποτέλεσμα ήταν πάντα θετικό…Αυτή την φορά, η ιδέα (του 2 ΕΠΑΛ) ήταν πολυ διαφορετική,πιο συγκεκριμένη ,πιο πρακτική,πιο άμεση. Το αποτέλεσμα είχε πολυ θετικό αντίκτυπο και μας ικανοποιεί ιδιαίτερα και ο τρόπος που το αντιμετωπίσατε.