Δεν είναι λίγες οι φορές που στο άκουσμα μιας τρομοκρατικής επίθεσης, όπου κι αν έχει γίνει και σε όποια χώρα κι αν εκδηλώθηκε, σκόρπισε το θάνατο αφαιρώντας τη ζωή των ανθρώπων ή προκαλώντας πολλές υλικές καταστροφές σ’ αυτούς που τη δέχτηκαν.
Κατόπιν εορτής και μετά το αιματοκύλισμα, βγαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας λογής – λογής συνθήματα όπως “θάνατο στους τρομοκράτες”, “εκδίκηση για τους νεκρούς αδελφούς μας” κι άλλα πολλά συνθήματα …. κι αυτό ακριβώς γίνεται.
Εκατομμύρια συνάνθρωποί μας έχουν θυσιαστεί στο βωμό της εκδίκησης, αναίτια, πληρώνοντας με τη ζωή τους τις δολοφονικές πράξεις των εκδικητών.
Σε πολλές τέτοιου είδους αιματοβαμμένες ενέργειες ταιριάζει η ρήση ‘’αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα’’.
Όλοι το γνωρίζουμε ότι το μίσος και η εκδίκηση γκρεμίζουν σχολεία, χτίζουν φυλακές κι αναμορφωτήρια και επεκτείνουν το χώρο των κοιμητηρίων. Και το χειρότερο, προσθέτουν στον κατάλογο του εγωισμού μελλοθάνατους, γενιές ολόκληρες, που ποτέ δεν βρίσκουν τη γαλήνη και μετατρέπεται η ζωή τους σε κόλαση. Εκατοντάδες παλληκάρια έχουν σκοτωθεί για το χατίρι του εγωισμού και χιλιάδες μανούλες έχουν ποτίσει κάθε γωνιά της Γης με πικροδάκρυα για τα αδικοχαμένα παιδιά τους, περνώντας την υπόλοιπη ζωή τους μαύρη κι άραχνη, παρακαλώντας το Θεό να τους πάρει τη ζωή.
Να χάσω τη ζωή μου από σφαίρα των εχθρών της πατρίδας μου, αμυνόμενος να μην βεβηλώσουν την τιμή της και τα ιδανικά του έθνους μου, χίλιες φορές να σκοτωθώ.
Να τη χάσω όμως γιατί ο προπάππος μου είχε σκοτώσει τον παππού του φονιά μου… αυτό δεν μπορώ να το αποδεχτώ. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια αυτός ο ύπουλος και βάρβαρος τρόπος της εκδίκησης, τουλάχιστον στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Ρούμελη, έχει εκλείψει εντελώς. Εκδίκηση όμως δεν θεωρείτε μόνο ο αλληλοσκοτωμός των ανθρώπων μεταξύ δύο η περισσοτέρων εθνών ή καταστρέφοντας σημαντικές υποδομές μεγάλων έργων ζωτικής σημασίας μάλιστα σε περίοδο ειρήνης, π.χ. καταστρέφοντας μια γέφυρα. Σήμερα το μέλλον σου μπορεί να μην κινδυνεύει από τις λεγόμενες βεντέτες αλλά φαντάζει ζοφερό όσο ποτέ άλλοτε. Τότε, όταν υπήρχε ο φόβος ότι μπορεί να γίνεις θύμα για το χατίρι του δολοφόνου παππού σου φυλαγόσουν όσο μπορούσες να φυλαχτείς. Στις μέρες όμως που διανύουμε δεν αισθάνεσαι πουθενά ασφαλής. Αρπάζει το πιστόλι ο τάδε και κόβει το νήμα της ζωής δεκάδων ανθρώπων ανεξαρτήτου ηλικίας. γιατί έτσι το θέλει αυτός. Βέβαια, ένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα προβεί σε τέτοιου είδους εγκλήματα, αλλά ο τρελός που περιφέρεται μεταξύ των άλλων ανθρώπων θα σκοτώσει ευχαρίστως ορισμένους συνανθρώπους του. Δεν ξέρουμε όμως αν ο διπλανός μας είναι εκείνος που θα μας αφαιρέσει τη ζωή, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούμε στο δρόμο και να τρέμει η ψυχή μας ειδικότερα τις νύχτες.
Σήμερα, ιδιαιτέρως τις νύχτες, αποφεύγεις να περάσεις από μια πλατεία της πολιτείας που ζεις γιατί ξέρεις ότι εκεί συχνάζουν άνθρωποι από κάθε καρυδιάς καρύδια, π.χ. έμποροι ναρκωτικών, εξαρτημένα άτομα του οινοπνεύματος κι ένα σωρό άλλοι κακοποιοί κι αν δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, περνάς και ως ότου απομακρυνθείς από εκείνη τη λυκοφωλιά ιδρώνεις και φθάνεις στο σπίτι σου κατακίτρινος και κοντανασαίνοντας από το φόβο.
Εκείνο όμως που ανησυχεί περισσότερο τους γονείς των παιδιών είναι οι διάσπαρτες συμμορίες με πρωταγωνιστές εφήβους. Έχουν χάσει την ύπνο τους οι φιλήσυχοι γονείς έως ότου γυρίσει το παιδί τους στο σπίτι αρτιμελής και δοξάζουν το Θεό που προστάτευσε το παλληκαράκι τους ή την κοπελίτσα τους που δεν έπεσε θύμα βιασμού.
Ποιες εγκληματικές πράξεις προκαλούν οι νταήδες, είναι πασίγνωστες. Δεν διστάζουν να σκοτώσουν ένα συνομήλικό τους γιατί είναι οπαδός διαφορετικής ομάδας. Αρκετά θύματα έχουμε θρηνήσει από τους κάθε είδους θερμόαιμους παλληκαράδες. Τέτοια εγκλήματα, στην γενιά η δικιά μου όταν γινότανε στις ‘’πολιτισμένες’’ τότε χώρες και τα μαθαίναμε μέσω του ραδιοφώνου, γιατί η τηλεόραση δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα, ανατρίχιαζε το κορμί μας. Με την σύγχρονη όμως τεχνολογία και την εξάπλωση ειδικότερα της τηλεόρασης, σιγά – σιγά κοντοζυγώνουν όλο και πιο πολύ γύρω μας… και να! Στις μέρες μας δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα οι νταήδες των άλλων χωρών από τους σύγχρονους νταήδες της χώρας μας.
Σήμερα δεν είναι κανείς σίγουρος ότι δεν του παρακολουθούν το τηλέφωνό του. Έχει προχωρήσει τόσο πολύ η τεχνολογία που αν θέλουν τα σαΐνια του είδους μπορούν να παρακολουθούν ακόμα και τις ιδιαίτερες προσωπικές στιγμές της ζωής σου. Και καλά εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μπορούμε να προφυλαχθούμε κάπως από τέτοιου είδους παρακολουθήσεις ή γιατί δεν μας ενδιαφέρει αν παρακολουθούν τις τηλεφωνικές μας συνομιλίες είτε γιατί δεν λέμε τίποτα το κακό… εκτός αν λέμε. Τα παιδιά όμως που ότι κι αν δουν που θα τους τραβήξει την προσοχή αμέσως παίρνουν τηλέφωνο τους φίλους τους και τους τα μεταβιβάζουν με κάθε λεπτομέρεια. Και το ερώτημα είναι, πως μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από κάτι τέτοιους ψυχανώμαλους. Εγώ λέω, σε όποιο παιδί γνωρίζω τον γονιό του, να μην απαντάει σε καμιά τηλεφωνική κλήση αν δεν γνωρίζει ποιος είναι ο κάτοχος της.
‘’Θα την εκδικηθώ τη ρουφιάνα γιατί με χώρισε και πήγε με τον άλλο…’’ λέει ο απατημένος νέος. ‘’Έχω φωτογραφίες της και θα τις βγάλω στο διαδίκτυο…’’ και πολλές φορές, χωρίς φόβο και πάθος, τυφλωμένος από τη ζήλια, αυτό πράττει με ότι αυτό συνεπάγεται. Το ερώτημα είναι πως θα μπορέσουμε να επαναφέρουμε στον ίσιο δρόμο αυτά τα παιδιά, πως θα τους εμπεδώσουμε ότι όλα τα προβλήματα έχουν την λύση τους. Αυτό το παιδί δεν σκέφτεται τίποτε άλλο από το πως θα εκδικηθεί τον αντίζηλό του, κι όχι μόνο. Το συναίσθημα της εκδίκησης έχει ριζώσει στην καρδιά του ανθρώπου και σαν το φίδι πίνει το αίμα της και την γεμίζει με δηλητήριο σε ένα μεγάλο ποσοστό.
Τέλος, πριν από χρόνια, ειδικότερα στην ύπαιθρο, άκουγες από τα χείλη των γερόντων πολλές φορές να λένε σε κάποιον που ήθελε να πάρει εκδίκηση: ‘’Άστον βρε αδελφέ, δώσε τόπο στην οργή’’. Σήμερα αυτή η πρόταση μάλλον έχει εκλείψει τελείως από το ελληνικό λεξιλόγιο. Σέρνονται στα δικαστήρια, πολλές φορές για ασήμαντες αιτίες π.χ. για ένα μέτρο γης. Ξοδεύονται και δεν μιλάει ο ένας στον άλλο κι ας είναι γείτονες για μια ολόκληρη ζωή. Και το χειρότερο, μεταλαμπαδεύουν το μίσος μεταξύ των παιδιών τους και διαιωνίζονται οι εχθροπραξίες για πολλές γενιές και στο μέλλον. Θεριεύει στην ψυχή τους σαν μια Λερναία Ύδρα. Δεν υπάρχουν όμως σήμερα ‘’Ηρακλήδες’’ να την εξουδετερώσουν.
*Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας – ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων
