Εκδήλωση μνήμης για τον Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη πραγματοποιείται το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου στις 6 το απόγευμα, στην αίθουσα «Σπιναλόγκα» του ξενοδοχείου Blue Palace στην Πλάκα Ελούντας.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ, η εκδήλωση γίνεται με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση μιας μεγάλης μορφής, του Επαμεινώνδα Ρεμουντάκη (Αγ. Τριάδα Σητείας 1914 – Αγ. Βαρβάρα Αττικής 1978), που σημάδεψε το χανσενικό κίνημα στην Ελλάδα με τη δράση του, τόσο μέσα στη Σπιναλόγκα επί 20 χρόνια, όσο και στο σανατόριο της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω Αττικής καθώς και την πρόσφατη έκδοση της αυτοβιογραφίας του από
τους κληρονόμους του, την οποία υπαγόρευσε στο μεγαλύτερο μέρος της σε άλλους όντας τυφλός από τη νόσο, από τη Βιβλιοθήκη “Μανώλης Φουντουλάκης” .
Ήταν μαθητής δημοτικού όταν χτυπήθηκε από τη νόσο του Χάνσεν, κοινώς γνωστή ως λέπρα. Τότε τα σημάδια της αρρώστιας δεν ήταν ορατά και ο μικρός Επαμεινώνδας συνέχισε να ζει φυσιολογικά. Μεγαλώνοντας όμως, η ασθένεια δεν του χαρίστηκε και άρχισε να σημαδεύει με χαρακτηριστικό τρόπο το σώμα και το πρόσωπό του….
Απόδραση από τη Σπιναλόγκα
Το 1931 εγκατέλειψε με μια βάρκα το χωριό του, την Αγία Τριάδα Σητείας, για να αποφύγει τον εγκλεισμό στη Σπιναλόγκα. Είχε προηγηθεί καταγγελία και οι αρχές τον αναζητούσαν παντού. Ο Ρεμουντάκης κατάφερε να ξεφύγει. Για λίγο βρήκε καταφύγιο στο Κουφονήσι και αργότερα κατάφερε να φτάσει στην Αθήνα. Εκεί χάθηκε ανάμεσα στο πλήθος της πόλης. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Νομική.
Σαν φοιτητής ήταν πολύ δραστήριος και οργανωτικός. Συνέχισε να ζει κανονικά μέχρι το 1936. Τότε η αρρώστια είχε προχωρήσει και πλέον δεν μπορούσε να κρυφτεί. Την πορεία των σπουδών του, διέκοψε η αιφνίδια σύλληψή του. Αρχικά ο Ρεμουντάκης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα Αττικής. Λίγους μήνες μετά αποφάσισε οικειοθελώς να μεταφερθεί στη Σπιναλόγκα και να συνεχίσει εκεί τη ζωή του. Μόνη του παρηγοριά και συνάμα δυστυχία, ήταν ότι εκεί βρισκόταν ήδη η αδελφή του, που είχε χτυπηθεί κι αυτή από την ασθένεια. Στην αυτοβιογραφία του, αναφερόμενος στην απότομη διακοπή των σπουδών του, είπε: «Έσβησε ένα όνειρο, που το είδα, το άγγιξα και λίγο ακόμα και θα γινόταν δικό μου».
Στη Σπιναλόγκα
Αν και η μοίρα δεν τον άφησε να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, ο Ρεμουντάκης δεν το έβαλε κάτω. Με το που έφτασε στο νησί, ξεκίνησε τις προσπάθειες για να βελτιώσει την καθημερινότητα των κατοίκων. Οι τρόφιμοι του νησιού-γκέτο ήταν πολλοί και οι συνθήκες ζωής τριτοκοσμικές. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και καμία υποδομή για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το νησί ήταν βρώμικο και παρατημένο. Ο Ρεμουντάκης οργάνωσε την «αδελφότητα ασθενών Σπιναλόγκας». Αμέσως φρόντισε να βρεθεί ασβέστης, για να γίνει η κλασική απολύμανση στις αυλές και στα καλντερίμια. Σε λίγες μέρες το νησί άλλαξε όψη. Λίγο αργότερα έφτασε και μια ηλεκτροπαραγωγική μηχανή, που έδινε ρεύμα για να φωτίζονται οι δρόμοι τη νύχτα. Μετά από ενέργειές του, επισκέφτηκε το νησί ένας οδοντίατρος, που φρόντισε τους ασθενείς.
Πηγή: www.mixanitouxronou.gr