Ενα βιβλίο από την παράδοση της Κρήτης με ριζίτικα, ρίμες και μαντινάδες που δεν πρόλαβε να εκδοθεί από τον Σφακιανό λαϊκό συγγραφέα Νίκο Ψαρό φέρει την ονομασία “Λευκορείτικα” και παρουσιάστηκε το βράδυ της Παρασκευής στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου παρουσία αρκετού κόσμου.
Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε η Πηνελόπη Ντουντουλάκη, ενώ ο Γιάννης Μαλαξιανάκης “Εννιαχωριανός” αναφέρθηκε στην απρόσμενη φιλία με τον συγγραφέα, έναν χρόνο πριν φύγει από τη ζωή.
«Ο Νίκος Ψαρός γεννήθηκε το 1937 στ’ Ασκύφου Σφακίων, πάππου – προς πάππου ντόπιος. Αποφοίτησε από το Β’ Γυμνάσιο στα Χανιά, ενώ στα χρόνια της Χούντας δηλωμένος αντιχουντικός εργάστηκε στη Γερμανία. Από το 1984 εργάστηκε ως περιπτεράς στα Χανιά. Σε ηλικία 35 χρονών καταπιάστηκε αποκλειστικά με την Κρητική δημοτική ποίηση, ριζίτικα, ρίμες, παρατσάφαρα και μαντινάδες, ενώ περισσότερο ενδιαφέρον έδειξε στα ριζίτικα. Παντρεύτηκε 42 χρονών, την 25χρονη Ανωγειανή Ελένη Νταγιαντά και απέκτησαν τρεις γιους», αναγράφει, μεταξύ άλλων, το βιογραφικό του στο βιβλίο.
Με δήλωσή της η κα Πηνελόπη Ντουντουλάκη υπογράμμισε για τον συγγραφέα: «Σήμερα θα παρουσιαστεί το 3ο βιβλίο του Νίκου Ψαρού με απόντα εκείνον, αφού έφυγε από τη ζωή δίχως να προλάβει την έκδοσή του. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιβλίο που πιστεύουμε ότι θα συνεισφέρει στο θέμα του λεγόμενου ριζίτικου τραγουδιού ξεκαθαρίζοντας τον όρο ριζίτικο καθώς είναι και λαθεμένος και άδικος, προτείνοντας τον όρο “Λευκορείτικα” που έχει τίτλο το βιβλίο. Πέρα, όμως, από αυτό η προσφορά είναι μεγάλη με τα δικά του ριζίτικα ή μάλλον “Λευκορείτικα” τραγούδια που αριθμούν 187 στο σύνολό τους. Χρέος μας, λοιπόν, είναι να βγάλουμε από τον κωδικό της μνήμης μας την αρχειοθέτηση της λέξης ριζίτικο που έχει γίνει εδώ και κάποιες δεκαετίες κατόπιν εισήγησης ενός μελετητή» για να καταλήξει η κα Ντουντουλάκη : «Υπάρχει σήμερα μια σύγχυση μπορούμε να πούμε στο αν το Λευκορείτικο τραγούδι είναι της δυτικής Κρήτης ή όχι».
Ο κ. Γιάννης Μαλαξιανάκης είπε: «Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που γνώρισα έστω και αργά αυτόν τον άνθρωπο και διδάχθηκα πολλά θέματα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε με πρωτοβουλία της οικογένειάς του και ακόμα δεν το διάβασα, αλλά ο τίτλος του και μόνο με συγκινεί».
Με συγκίνηση μίλησε για τον πατέρα του ο Γιώργος Ψαρός αναφέροντας: «Αυτό που δεν πρόλαβε να κάνει ο πατέρας μου το κάναμε μαζί με τ’ άλλα δύο αδέρφια μου τον Σταύρο και τον Σήφη με προτροπή της μητέρας μας Ελένης και την υλική, αλλά και ηθική βοήθεια φίλων του πατέρα μας. Ετσι, λοιπόν, παρουσιάζουμε στη μνήμη του αυτό το πολύτιμο για την παράδοση της Κρήτης πνευματικό του πόνημα με τίτλο “Λευκορείτικα”, που ήταν προσωπική του άποψη να λέγονται τα ριζίτικα».
