Από την Τροχαία Χανίων στο θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης”
Την Τρίτη 28 Μαρτίου 2023 στις 9 π.μ. έλαβε χώρα μία πολύ επιτυχημένη ομιλία-συζήτηση στο κατάμεστο από μαθητές και μαθήτριες Γ΄ Γυμνασίου, θέατρο των Χανίων “Μίκης Θεοδωράκης”. Συμμετείχαν το 3ο Γυμνάσιο, το 4ο Γυμνάσιο, το 6ο Γυμνάσιο και το Γυμνάσιο Αλικιανού.
Η εκδήλωση διεργανώθη από την Τροχαία Χανίων. Ανταλλάσσοντας τη σκυτάλη του μικροφώνου με τον νευροχειρουργό Ιατρό του Νοσοκομείου Χανίων κ. Αντώνη Κρασουδάκη κατάφερε η Διοικητής της Τροχαίας Χανίων, Αστυνόμος Α΄ κα Κίτσιου Μάρθα να δημιουργήσει μία άριστη, παραστατική και άψογη παρουσίαση ενός θέματος, το οποίο πονάει! Η λαίλαψ των τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων. Είναι κομμάτι δύσκολο να δώσει κάποιος να καταλάβουν κάποιοι σημερινοί έφηβοι, το πόσο εύκολο είναι να χάσει κάποιος τη ζωή του από τροχαίο σήμερα. Να μείνει ανάπηρος ή να τραυματισθεί σοβαρά. «Ο θάλαμος του νεκροτομείου είναι δροσερός και κρύος, αγαπητέ νέε οδηγέ, που δεν φοράς κράνος, επειδή ζεσταίνεσαι».
Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μπορώ να θυμηθώ πότε είχα παρακολουθήσει αρτιότερη και παραστατικότερη διάλεξη, από αυτήν στην οποία αναφέρομαι τώρα! Οι μαθητές και οι μαθήτριες εντυπωσιάστηκαν και ενώ η διάλεξη διήρκεσε πάνω από μία ώρα ήθελαν να ακούσουν ακόμα περισσότερα! Πράγμα το οποίο θα συνέβαινε, εάν για την 4η ώρα διδασκαλίας κάποιοι δεν είχαν προγραμματίσει διαγώνισμα. Κι όμως αυτές οι συναντήσεις είναι πολυτιμότερες των δι-αγων-ισμάτων· σώζουν ζωές! Ετέθησαν ερωτήματα εκ μέρους των νέων και δόθησαν απαντήσεις από τους ομιλητάς. Με άρτια παιδαγωγική κατάρτιση διέσχιζε η Διοικητής της Τροχαίας Χανίων τον χώρο του ακροατηρίου, ζωντανεύοντας έτσι την παρουσίαση του θέματος. Η επιλεγμένη προβολή εικόνων και ταινιών δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης της σοβαρότητας της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας: Μυριάδες οι νεκροί και οι τραυματίες κατά τα τελευταία 50 έτη. Ταχύτητα, παραβίαση STOP, μέθη, χρήση κινητού, αφηρημάδα, έλλειψις σοβαρότητος κατά την οδήγηση δημιούργησαν και δημιουργούν μια νοσηρή και οδυνηρή κατάσταση στη σημερινή Ελλάδ. Ένας ακήρυκτος πόλεμος με πάμπολλους νεκρούς, κυρίως νέους!
Μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνίας οργανωμένης ο άνθρωπος εργάζεται και κινείται, προσφέρει τις δικές του υπηρεσίες και δέχεται την προσφορά των συνανθρώπων του, διδάσκει και διδάσκεται, συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στη δημιουργία του ατομικού και κοινού καλού. Με τη συνεχή επίβλεψη και προστασία των νόμων, αποδεσμεύεται απ’ τα πάθη, ελευθερώνεται απ’ το φόβο, τη βία και την επιβολή, και πετυχαίνει απόλυτα την κοινωνική του προσαρμογή. Βλέπει τον συνάνθρωπο, όχι ως εχθρό και αντίπαλο αλλά ως φίλο και συνεργάτη, κατανοεί πως η κοινωνία απαιτεί την ικανότητα της συμμετοχής και τη βοήθεια στους άλλους, καταλήγει στον ενσυνείδητο έλεγχο και την προστασία του καλού, εκτιμάει τους άλλους, σέβεται τους πρεσβύτερους, μοχθεί υπέρμετρα για την ωφέλεια του συνόλου και συμβάλλει αποτελεσματικά στη δημιουργία μιας κοινωνίας πραγματικά ευτυχισμένης.
Μέσα στην κοινωνία εφαρμόζεται κατά τρόπο τέλειο ο καταμερισμός της εργασίας, που δεν οδηγεί στη διάσταση αλλά στη συνένωση των ανθρώπων. Καθένας, καθώς δουλεύει μαζί και για χάρη του άλλου, νιώθει να είναι δεμένος μ’ αυτόν. Γι’ αυτό η κοινωνία είναι σε θέση να ικανοποιήσει την ορμή του ατόμου για τη ζωή, να του προσφέρει την εξασφάλιση και τη χαρά της ζωής. Εάν η ελευθερία και η ισότης γεννήθησαν στη σκέψη κάποιου ανθρώπου, στην πράξη μπορούν να βρεθούν μέσα στην κοινωνία, η οποία αποτελεί μεγαλογραφία της ατομικής μας ψυχής. Η κοινωνία είναι ο στίβος της ζωής της ψυχής. Εδώ φανερώνονται οι δυνάμεις που την αποτελούν, εδώ διαπιστώνεται ποιες πρέπει να επικρατήσουν, για να φτάσει η κοινωνία σε κλασική συμμετρία και να δείξει τον άνθρωπο ως ελευθερωμένη οντότητα. Μονάχα στην κοινωνία φανερώνεται η ουσία του ανθρώπου σ’ όλη την πολυδύναμη και πολύπτυχη ευρύτητα της. Σ’ αυτή τη δραστηριότητα των ανθρώπων αποκαθαίρει τ’ ωφέλιμο, με τη συνήθη του σημασία, και το μεταβάλλει σε έννοια ηθική.
Ζωή ηθική υπάρχει μονάχα γι’ ανθρώπους που ζούνε στην κοινωνία. Κοινωνία πραγματική υπάρχει εκεί που μεταβάλλεται διαρκώς απ’ την ηθική θέληση των μελών της. Αυτή η κοινωνία εμπνέει τις μεγάλες αξίες της ζωής, τις οποίες ο άνθρωπος ιεραρχεί κατά κρίση υποκειμενική και κατά γνώμη αντικειμενική. Χωρίς ευνομούμενη κοινωνία κάθε ανθρώπινη προσπάθεια, οσοδήποτε αξιόλογη κι επαινετή, είναι από πριν καταδικασμένη σ’ αποτυχία.
Σήμερα στην Ελλάδα βιώνομε την ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ελλείψει αρετών. Μας λείπει η προσήλωση σε αξίες. Αξίες όπως δικαιοσύνη, ευλάβεια, σοφία, ανδρεία και σωφροσύνη. Εάν δεν προσηλωθούμε σ’ αυτές, θα σβήσωμε ως έθνος βαδίζοντας αργά προς τον πνευματικό θάνατο και την εξαθλίωση.
