Σάββατο πρωί ένα τουριστικό λεωφορείο, το σχολικό λεωφορείο και 24 μαθητές με 5 συνοδούς – δασκάλους ανηφόρισαν προς το οροπέδιο Ομαλού.
H μέρα ήταν ηλιόλουστη, καλοκαιρινή αν και βρισκόμαστε στο φθινόπωρο. Μετά τα πρώτα χωριά αρχίσαμε να ανηφορίζουμε. Μία ενημερωτική πινακίδα έδειχνε: προς ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ όπου και ήταν η πρώτη μας στάση.
Τα παιδιά, ο κ. Αντώνης, ο κ. Κώστας, η κ. ‘Εφη, η κ. Δώρα κι εγώ κατεβήκαμε στο πάρκο. Σε μία έκταση 200 περίπου στρεμμάτων γνωρίσαμε φρουτόδεντρα από όλο τον κόσμο που παράγουν φαγώσιμα φρούτα, βότανα, φαρμακευτικά και καλοπιστικά φυτά. ‘Ενας περίπατος στον επίγειο παράδεισο που μας προσέφερε εκτός από γνώσεις για τα φυτά και τη χρησιμότητας τους, πνευματική και οπτική ευχαρίστηση. Γεμάτοι από χρώματα της φύσης, ευωδίες και καθαρό αέρα αφήσαμε το πάρκο και συνεχίσαμε το ταξίδι μας.
Φθάσαμε στην στράτα των Μουσούρων και στα βάθος φάνηκε το οροπέδιο του Ομαλού. Η φύση ντυμένη με χρώματα καφετί, κίτρινα, πράσινα και κατακόκκινα έδειχνε έναν πίνακα ζωγραφικής του φθινοπώρου. Φθάσαμε στο Ξυλόσκαλο – Γκίγκιλο – Είσοδο του φαραγγιού – Μουσείο τα οποία γνωρίσαμε μέσα από εκπαιδυτικές δράσεις. Παίξαμε στον πύργο του Χατζημιχάλη Γιάνναρη και στο σπήλαιο του Τζανή.
Αργότερα ο κ. Δρακουλάκης μας ξενάγησε στο χώρο των μελισσών «Από τη μέλισσα στο μέλι». Είδαμε κυψέλες, κηρήθρες και μέλι το οποίο γευτήκαμε μαζί με παραδοσιακούς λουκουμάδες που είχα ετοιμάσει. Ένα νοστιμότατο γεύμα το μεσημέρι μας αποζημίωσε και η θαλπωρή των σπιτιών με το αναμμένο τζάκι μας χάρισαν μία ωραία βραδιά παρέα με τα ριζίτικα «Στράτα των Μουσούρων» «Πότε θα κάνει ξαστεριά» που τραγουδίσαμε με τη βοήθεια του κ. Κυριάκου.
Το βράδυ τελείωσε με ένα διασκεδαστικό πιτζάμα πάρτυ. Η φύση και όλοι εμείς παραδοθήκαμε σε ύπνο λυτρωτικό. Τίποτε δεν ακουγόταν έξω παρά μονάχα κάπου – κάπου κάποιο λέρι από τα αμέτρητα πρόβατα που και αυτά ησύχαζαν κάτω από τα δένρα
Η νύχτα τελείωσε, ο ήλιος άρχισε να προβάλλει από την ανατολή και όλη η φύση άρχισε να ξυπνά. Οι δροσοσταλιές στα φυλλώματα των δέντρων λαμπίριζαν από τις πρώτες ηλιαχτίδες. Πρωινό ξύπνημα και για τα παιδιά. Γυμναστική με την κ. ‘Εφη έξω στη φύση, βαθιές ανάσες καθώς το καθαρό οξυγόνο του βουνού γέμιζε τα πνευμόνια τους. Ακολούθησε ένα πλούσιο πρόγευμα με το οποίο συνεχίστηκε η δεύτερή μας ημέρα. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε μία φάρμα γεμάτη με κατακοκκινα μήλα, φιρίκια. Παίξαμε παιχνίδι μεταμφιέσεων στο οποίο μεταμφιέσαμε την κ. Δώρα σε μία εντυπωσική χύπισσα και την κ. ‘Εφη σε σε έναν σοβαρό κύριο.
Ακολούθησε γνωριμία με τον κ. Μιχάλη Σεργάκη που παρ’ όλα τα χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του, κρατώντας την χαρακτηριστική κατσούνα ήλθε πρόθυμος στον Ομαλό. Μας βρήκε και με βαριά κρητική προφορά μας αφηγήθηκε την εμπειρία του με τον ΦΟΥΡΟΓΑΤΟ που έπιασε προ ημερών στην παγίδα του ο οποίος μετά απο πολλές επιστημονικες παρατηρήσεις, αφέθηκε ελεύθερος στα Λευκά ‘Ορη. Ο κ. Μιχάλης μας αποχαιρέτησε αφού τον ευχαριστήσαμε θερμά με μία δική του μαντινάδα:
«Εγώ που σε αιχμαλώτησα, εγώ σε ελευθερώνω, γύρνα οπίσω στα βουνά, να χαίρεσαι τα όρη και όπου είναι άνθρωπος, ποτέ να μην σιμώσεις».
Γεμάτοι γνώσεις, εμπειρίες και καλές αναμνήσεις πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Οι στιγμές που ζήσανε τα παιδιά με τους φίλους τους και τους δασκάλους τους, τον κ. Αντώνη, τον κ. Κώστα, την κ. ‘Εφη και την κ. Δώρα θα μείνουν αξέχαστες. Ενώ αποχαιρετούσαμε τα παιδιά δώσαμε στο καθένα, ένα σακουλάκι με φιρίκια, ένα βαζάκι μέλι κι ένα κουτάκι με ένα κομμάτι κηρήθρα. Αγαθά από την ευλογημένη φύση. Χωριστήκαμε ευχόμενοι και του χρόνου να είμαστε γεροί να την επαναλάβουμε.
Εγώ δε, μετά από αυτή την εκδρομή όπου συμμετείχαν και επτά παλιοί μας μαθητές οι οποίοι την είχαν επαναλάβει, διαπίστωσα με μεγάλη μου συγκίνηση και χαρά ότι οι μαθητές μας παρ’ όλο που μεγαλώνουν και φεύγουν από το σχολείο μας, εξακολουθούν να μας αγαπούν. Είναι τελικά μεγαλείο όταν δίνεις πλούσια την αγάπη σου και την εισπράττεις.
Μαριάννα Μαυροματάκη,
ιδιοκτήτρια Εκπαιδευτηρίων
