Με το κλείσιμο του χρόνου ένας γιατρός, ο Ν. Π. Παΐσιος, παθολόγος – λοιμωξιολόγος, επιμελητής Α΄
στην Α΄ Παθολογική Κλινική ΓΝΑ “Γ. Γεννηματάς”,
μιλώντας σε συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Μαργαρίτα Πουρνάρα (“Κ”, 31-12-20) τόνισε τα παρακάτω (απόσπασμα) που, νομίζουμε ότι μας διαφεύγουν ως κοινωνία:
«… Πίσω από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, όμως, υπάρχουν οι χορείες των ανώνυμων αγίων, των στρατευμένων (εξίσου, αλλά με ακόμη πιο σκληρές συνθήκες) στον καλόν αγώνα. Ας σκεφτούμε τις βοηθούς θαλάμου, τους τραυματιοφορείς, τις τραπεζοκόμους, τους δρομείς, τους τεχνολόγους των εργαστηρίων και των τμημάτων απεικόνισης, τους μεταφορείς βαρέων φορτίων (που έχουν να κουβαλήσουν κάθε μέρα δεκάδες λίτρα φυσιολογικών ορών και υγειονομικά υλικά παντός είδους), το φυλακτικό και το διοικητικό προσωπικό της γραμματειακής υποστήριξης. Ας σκεφτούμε ξεχωριστά τις καθαρίστριές μας, καθώς μοχθούν νύχτα-μέρα εκεί όπου και οι άγγελοι φοβούνται να αλαφροπατήσουν. Δεν είναι καθόλου εύκολο να υπομένεις την αποφορά των ούρων και την απολύμανση των βιολογικών υγρών σε χώρους που δεν διαθέτουν ατμόσφαιρα μυροποιείου…».
ΜΙΛΑΜΕ, δηλαδή, για μια κάστα εργαζομένων αθόρυβα στη δημόσια υγεία, τους οποίους η πολιτεία οφείλει όχι μόνο να φέρει στην επιφάνεια, αλλά και να ανταμείψει δεόντως για το σπουδαίο έργο που προσφέρουν και μάλιστα αφανώς.
