» Γιάννης Κων/νου Κουτουλάκης, ∆άσκαλος
«΄Εβαλε ο Θεός σηµάδι τσοι ∆ασκάλους στα Χανιά… τα τελευταία χρόνια».
Νέφος ψυχών ∆ΑΣΚΑΛΩΝ, µε κεφαλαία όλα τα γράµµατα, στριφογυρίζουν αυτήν την ώρα στον νου µου. Από τον πρώτο µου ∆άσκαλο, Ανδρέα Παπαδάκη, γιο του παπα-Θεοδόση (που κι αυτός φορούσε την κρητική στολή, κόκκινα υποδήµατα και κρητική γκιλότα), µέχρι τον προκείµενο νεκρό Γιάννη Κουτουλάκη.
Τα ξηµερώµατα της Παρασκευής 25 Αυγούστου 2023 ο χάρος νίκησε µπαµπέσικα τον Κουτουλογιάννη, τον ∆άσκαλο, τον Μαδαρίτη, τον Αυτοδιοικητικό, που τον πάλευε τα τελευταία χρόνια. Σήµερα τον αποχαιρετούµε και τον κατευοδώνουµε για την τελευταία του κατοικία, για το άλλο ηµισφαίριο της ζωής, για την αιωνιότητα, η οικογένειά του (σύζυγος, παιδιά, εγγόνια, αδέλφια, ανίψια, συγγενείς και φίλοι γκαρδιακοί, συνάδελφοι, άνθρωποι της Παράδοσης, την οποία υπηρέτησε, «οι Κρητικές Μαδάρες», που είναι η φύτρα όλων των συλλόγων Ριζίτικου τραγουδιού που δηµιουργήθηκαν στα Χανιά και όχι µόνον, αλλά και η κοινωνία των Χανίων, ιδιαίτερα του πρώην ∆ήµου Νέας Κυδωνίας, στον οποίο ∆ήµο άφησε τη δική του σφραγίδα ως ∆ήµαρχος.
Ο εκλιπών είναι γέννηµα και θρέµµα του Σάσαλου Κισσάµου, από γονείς τον ∆άσκαλο Κωστή Κουτουλάκη και τη Χριστίνα Νταµηλάκη, αρχόντισσα από την Κάντανο. Αγάπησε τον Σάσαλο και ο ίδιος έλεγε: «Στον τόπο που µεγάλωσα να περπατώ µ’ αρέσει, µοιάζει µε τον παράδεισο και βρίσκοµαι στη µέση» και «Η λεβεντιά κι η αρχοντιά στην Κρήτη δεν πουλιέται, µόνο την παίρνει ο άνθρωπος την ώρα που γεννιέται». Τα ήξερε και τα έκανε πράξη ο «Κούτουλος».
Με τη γέννησή του πήρε πολλά χαρίσµατα και τάλαντα, τα οποία ανέπτυξε και αξιοποίησε στο έπακρον στα 87 χρόνια της επίγειας ζωής του, τα πρόσφερε µε όλη τη δύναµη της ψυχής του για να «αθρωπέψει» ακόµα περισσότερο η κοινωνία. Είναι γνωστή η προσφορά του από κάθε µετρερίζι που πολέµησε: Εκπαίδευση, Συνδικαλισµός, Κρητικές Μαδάρες, Αυτοδιοίκηση, Εκκλησία («Αίνει η ψυχή µου τον Κύριον, ψαλώ τω Θεώ µου έως υπάρχω», έψαλλε αµισθί επί σειρά ετών στον Ιερό Ναό που βρισκόµαστε). ∆ε θα αναφερθώ περισσότερο, γιατί πιστεύω ότι θα το πράξουν άλλοι που τα γνωρίζουν καλύτερα από µένα.
Γνωριστήκαµε και γίναµε φίλοι το 1978 µε τη µετάθεσή µου στην πόλη των Χανίων από την «επαρχία», µέσα στο καµίνι του συνδικαλισµού για µια καλύτερη εκπαίδευση, για ανωτατοποίηση των Παιδαγωγικών Ακαδηµιών, απαλλαγή από τον θεσµό του επιθεωρητή, βραχνά και φόβητρο των εργαζοµένων στους ναούς της παιδείας, στα σχολεία πρωτοβάθµιας και δευτεροβάθµιας. Συνυπήρξαµε στο ∆.Σ. του Συλλόγου ∆ασκάλων και Νηπιαγωγών Νοµού Χανίων, µε Πρόεδρο τον Γιάννη Κουτουλάκη. Κάτι έχουµε καταφέρει µέχρι τώρα όλοι µαζί: πανεπιστηµιακή µόρφωση, διοίκηση, σχολικοί σύµβουλοι και πολλά άλλα γνωστά. Χρειάζονται, βέβαια, πολλά ακόµα για µια σωστή εκπαίδευση του Έλληνα µαθητή. Ο αγώνας συνεχίζεται…
«Ένα σχολείο είναι η ζωή, που όλους τους εκπαιδεύει. Χαρά σ’ αυτόν που τσ’ αθρωπιάς την τάξη ξετελεύγει». Ο Γ.Κ. την ξετέλεψε την τάξη αυτή µε «Άριστα!». Ιδιαίτερα την τάξη του Πολιτισµού και της Παράδοσης. Το µαρτυρούν οι καθηµερινές ιδέες του από τις στήλες των «Χανιώτικων Νέων», στη σελίδα «Ποιητές και ριµαδόροι σχολιάζουν την επικαιρότητα», µε την υπογραφή «Μαδαρίτης». Αναφέρω ενδεικτικά θέµατα σκέψης και προβληµατισµού του:
1. Τα σκάνταλα του κόσµου
2. Ήντα ‘ναι πολιτισµός
3. Ήντα αξίζει η ζωή
4. Ήρθανε νέες εποχές
5. Ετσά ‘ναι η παράδοση
6. Εδά ήντα πρέπει να κάµοµε κ.λπ.
Οι σκέψεις και οι προβληµατισµοί του αυτοί είναι η παρακαταθήκη στους νέους. Τίποτα δε χαρίζεται. Όλα κατακτώνται µε προσπάθεια και αγώνες.
Καλό ταξίδι, φίλε και συνάδελφε!
Φεύγεις και αφήνεις στην οικογένειά σου µεγάλη θλίψη, ένα µεγάλο κενό που δύσκολα συµπληρώνεται. Όµως, όπως άκουσα στο FB να τραγουδείς ο ίδιος: «Ό,τι στον κόσµο γεννηθεί έχει αρχή και τέλος, ένας θα µείνει αθάνατος, ο Γέρος Βενιζέλος».
Έγραψες τη δική σου ιστορία, άφησες τον δικό σου σκοπό µε τη βροντερή φωνή σου στο ριζίτικο, άφησες τη δική σου όµορφη και λεβέντικη κρητική πορπατηξιά, άφησες µνήµην αγαθή.
Συλλυπητήρια στους οικείους σου, εύχοµαι την εξ ύψους παρηγορίαν και να είναι υπερήφανοι που σε είχαν σύζυγο, πατέρα, παππού, αδελφό και θείο.
Καλό παράδεισο να έχεις.
Αιωνία θα είναι η µνήµη.
Θα σε θυµόµαστε πάντα.
Θα ζεις στις αναµνήσεις µας.
Εκφωνήθηκε την ηµέρα της κηδείας, Κυριακή 27 Αυγούστου 2023, στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήµονα στον Μακρύ Τοίχο.
* Ο Πέτρος Πανηγυράκης ειναι δάσκαλος
