Όποιος αγαπά τον τόπο του, αγαπά όλο τον κόσµο!
Στη λογική του µακαριστού µητροπολίτη Κισσάµου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, του Αγίου στη λαϊκή συνείδηση Ειρηναίου του Χριστιανού, µε οδηγούσε η σκέψη µου, κάθε φορά που διάβαζα τις “ασηγωνιώτικες ιστορίες” τού Σήφη Πετράκη ή τον άκουγα να µου τις διηγείται ξεστοµάτου.
Εκεί µε οδηγεί και σήµερα στον πάνδηµο αποχαιρετισµό για το φευγιό του στο “άλλο ηµισφαίριο της ζωής”, κι εκεί σίγουρα θα µε οδηγεί, όπως όλους µας άλλωστε, όταν θα νιώθω – θα νιώθουµε την ανάγκη, να επιστρέφω – να επιστρέφουµε, σ’ αυτές.
Ασή Γωνιά… “Αυτός ο κόσµος ο µικρός ο µέγας”! Κι αυτός ο στίχος του Οδυσσέα Ελύτη από το “Άξιον εστί” στον νου µου, όπως τις αναθιβάλλω στα δηµοσιεύµατά του στην αγαπηµένη µας εφηµερίδα τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, της οποίας ήµαστε µαζί για πάνω από 25 χρόνια τακτικοί συνεργάτες, και βέβαια στα πάµπολλα βιβλία του που τα διάνθιζαν πάντα τα οµιλητικά σκίτσα του αδερφού του, του Χρήστου.
Ασή Γωνιά ο κόσµος όλος!
Ούλος θα µε διόρθωνε ο φίλος µου, που του άρεσε να χρησιµοποιεί την κρητική ντοπιολαλιά, τονίζοντας ιδιαίτερα το υγρό ασηγωνιώτικο λάµδα, στον προφορικό του λόγο.
Ασηγωνιώτικες αθιβολές. Αποκορωνιώτικες αθιβολές. Μαδαρίτικες αθιβολές. Αθιβολές (τι λέξη κι αυτή!) για τα πρόσωπα κι αθιβολές για τα πράγµατα.
Αθιβολές για τα πράγµατα των προσώπων κι αθιβολές για τα πρόσωπα των πραγµάτων. Αθιβολές για θρύλους κι αθιβολές για ιστορικά γεγονότα. Αθιβολές για τα ήθη και τα έθιµα και αθιβολές για την επικαιρότητα.
Αθιβολές σοβαρές που προβληµατίζουν κι αθιβολές αστείες που ξεκουράζουν. Αθιβολές της καθηµερινότητας κι αθιβολές των σκολάδων. Λογιών-λογιών τα λουλούδια που έχει σε κάθε πεζούλα του, σε κάθε κείµενό του, ο ασηγωνιώτικος µπαξές του Σήφη Πετράκη.
Το είχε µα και το καλλιέργησε αυτό το µέγα χάρισµα ο ξεχωριστός φίλος µου. Να ζωντανεύει µε τις ιστορίες του, ακέραιο, µε τις λεπτοµέρειές του τον όµορφο ασηγωνιώτικο κόσµο, έτσι όπως συνέχιζε να αναπνέει στο πάντα ενυπάρχον οξυγόνο του.
Το διαπιστώνουµε σε όλα τα γραφτά του αυτό. «Σκύβω και αφουγκράζοµαι τη γη την ασηγωνιώτικη, που περισσεύουν οι πέτρες και τα χάλαρα», µας λέει ο ίδιος απλά, προλογίζοντας ένα από τα βιβλία του, το “Ορεινές µαδαρίτικες αθιβολές τσ’ Ασηγωνιώτικης ρίζας”. Αυτό έκανε µέχρι τέλους. «Ενόσω ζούσε, ανέπνεε και σωφρονούσε», για να θυµηθώ µια φράση του Αλέξανδρου Παπαδιαµάντη από τον “Λαµπριάτικο ψάλτη” του.
Των αδυνάτων αδύνατο να σταµατούσε ο Σήφης Πετράκης να γράφει τις ιστορίες του και “να διασώζει το πρόσωπο της Απάνω Κρήτης”, όπως θα µας έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης. Με ό,τι αυτό σηµαίνει. Αιωνία η µνήµη του!
Σηµ.: Επικήδειος λόγος που εκφωνήθηκε
από τον γράφοντα στη νεκρώσιµη ακολουθία
που έγινε την Τετάρτη 9 Απριλίου2025,
στην εκκλησία του Τιµίου Σταυρού,
στην Ασή Γωνιά Αποκορώνου.
