Εκφοβισµός Πούτιν

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο πρόεδρος Πούτιν, όταν “τα βρίσκει σκούρα”, προβαίνει σε προκλητικές προειδοποιήσεις. Εν προκειµένω για το ουκρανικό, φοβερίζει ότι θ’ αλλάξει την επιλογή του χρησιµοποίησης τακτικών όπλων.
Η χώρα του έχει υποστεί αρνητικές κρίσεις και σχόλια σε στρατιωτικό επίπεδο µε την εισβολή στην Ουκρανία και οι ένοπλες δυνάµεις αυτής της παγκόσµιας υπερδύναµης έχουν ανεπανόρθωτα εκτεθεί. Ένεκα τούτου, ο Πούτιν προσανατολίζεται στην εσπευσµένη κατάληψη του Χαρκόβου, της Οδησσού και του Κιέβου, να τελειώνει.
Η Ουκρανία µάχεται για τη διάσωση της εδαφικής και εθνικής της ακεραιότητας, στηριζόµενη στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Ο Ζελένσκι, που πιστεύει ότι έχει στο πλευρό του το στρατόπεδο της ∆ύσης, επιδιώκει να διεξαχθούν διαπραγµατεύσεις υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε., θεωρώντας ότι ο πόλεµος ετούτος αφορά και την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Οι ∆υτικοί ενορχηστρώνουν το ουκρανικό έτσι ώστε να µην επηρεάσουν τις εξελίξεις στις επικείµενες ευρωεκλογές και στις προεδρικές των ΗΠΑ τον Νοέµβριο.
Πάντως το ενδεχόµενο επέκτασης του πολέµου κατάληψης των ζωτικών περιοχών της Ουκρανίας από τον Πούτιν προκάλεσε τον Μακρόν να συστήσει την επέµβαση νατοϊκών δυνάµεων. Ως εκ τούτου προσετέθη µία επιπλέον αντιπαράθεση µεταξύ Γαλλίας και Γερµανίας. Η πρόταση του Γάλλου προέδρου βρήκε αρνητική απήχηση από τον Μπάιντεν και τον Όλαφ Σολτς, στους οποίους συντάχθηκε και ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Στόλντενµπεργκ, στον δε Πούτιν έδωσε το δικαίωµα να απειλεί, αν επέµβουν νατοϊκές δυνάµεις, θα κάνει χρήση πυρηνικών όπλων.
Μην ξεχνάµε ότι δύο φορές που η ∆ύση επεχείρησε να τα βάλει µε τη Ρωσία, υπέστη βαριές ήττες, που έχουν µείνει απολιθώµατα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Την πρώτη µε τη συντριβή της στρατιάς του Ναπολέοντα Βοναπάρτη στο Βατερλό και τη δεύτερη το 1941 µε την επιχείρηση “Μπαρµπαρόσα”, όταν ο Χίτλερ παραβιάζοντας το “Σύµφωνο Ρίµπεντροπ – Μολότωφ”, εστράφη εναντίον της Μόσχας και επισυµβάντος του χειµώνος ο γερµανικός στρατός έπαθε πανωλεθρία.
Άγνωστο παραµένει τι θα συµβεί στην ανατολική Ευρώπη, αν περάσουν υπό τη ρωσική κυριαρχία τα εδάφη της Ουκρανίας που στοχεύει ο Πούτιν. Θα τα προσαρτήσει στη Ρωσία, όπως έκανε µε την Κριµαία ή θα τα έχει υπό τον έλεγχό του να διαπραγµατευθεί, όταν έρθει ο χρόνος, να βρεθεί τρόπος επίλυσης του ρωσοουκρανικού πολέµου;
Ωστόσο οι τελικοί στόχοι της Ρωσίας, δύο χρόνια που διαρκεί ο πόλεµος, παραµένουν ασαφείς. Εκείνο που έχει κοστίσει στους ∆υτικούς είναι οικονοµικό και πολιτικό κόστος, γιατί προκάλεσε αποσυσπείρωση χωρών της Ε.Ε. και άνοιξε ένα µέτωπο µεταξύ Γαλλίας και Γερµανίας.