Εκκένωση ΕΡΤ & τριτοκοσμική χώρα

Εκκένωση του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ από την Αστυνομία -ένα ακόμη τραγικό λάθος της κυβέρνησης- πρόταση μομφής από τον ΣΥΡΙΖΑ ως εσπευσμένη ενέργεια κατά της κυβερνητικής πολιτικής που του περιορίζουν την επόμενη κίνηση απέναντι σε μια νέα ενδεχόμενη παραβίαση της δημοκρατικής ομαλότητας, ΠΑΣΟΚ σε πλήρη σύμπνοια με ΝΔ, ΚΚΕ που κοιτά εκατέρωθεν με καχυποψία και όλο το ενδιαφέρον μεταφέρεται πλέον την Κυριακή.
Λαλίστατοι οι εμπλεκόμενοι σχετικά με την επέμβαση στην ΕΡΤ, έχουν άποψη και δη απόλυτη. Ιδού, για του λόγου το αληθές, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε το τελευταίο του χαρτί «υποτίθεται για την ΕΡΤ που ο ίδιος κάποτε κατήγγειλε ως αμαρτωλή.  Στην ουσία το κάνει για να συγκρατήσει το κόμμα του που σπαράσσεται  μεταξύ ευρώ και δραχμής. Χωρίς βέβαια να νοιάζεται  καθόλου ότι η κίνηση αυτή λειτουργεί σα μαχαιριά στη χώρα μας, την ώρα που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους δανειστές και θα έπρεπε όλη της η προσοχή να είναι στραμμένη εκεί». «Μαχαιριά» η πρόταση δυσπιστίας κ. Κεδίκογλου; Δεν θα ερμηνεύσω τους κομματικούς τακτικισμούς, θα αναφερθώ μονάχα στην κυβερνητική εμμονή για λογοκρισία. Εδώ και κάμποσο χρονικό διάστημα, υπόσχονταν ότι όλοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θα αποκατασταθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τι βλέπουμε μέχρι τώρα; Μια δημόσια τηλεόραση λειψή έως αδιάφορη, εκβιασμούς για απώλειες των εργασιακών δικαιωμάτων και θεωρίες περί του νέου φορέα.
Ο υφυπουργός δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, Παντελής Καψής ανέφερε πρόσφατα ότι σταδιακά θα αρχίσουν κάποιες προσλήψεις. «δεν μπορώ να πω πότε και πως και πόσοι ακριβώς, αλλά θα υπάρξει μια σταδιακή αποκατάσταση όλων των δραστηριοτήτων της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης». Ασάφεια, αοριστία και νεφέλωμα. Ποιος διασφαλίζει τους εργαζομένους της ΕΡΤ; Ποιος τους δίνει έστω και μια προοπτική για το εργασιακό μέλλον τους; Αλλά πάνω απ’ όλα, ποιος εγγυάται στον ελληνικό λαό μια άλλη ενημέρωση, ποιοτική και όχι κατευθυνόμενη; Το μελάνι για το «πάρτι» στην ΕΡΤ έχει στεγνώσει. Το ίδιο όμως εξαφανισμένοι είναι όλοι αυτοί που έμπαζαν κόσμο από τα παράθυρα στο Ραδιομέγαρο της Α. Παρασκευής επί δεκαετίες. Η ιστορία λοιπόν έχει να κάνει με το κτήριο και μόνο ή την «αποκατάσταση της νομιμότητας». Τα επιχειρήματα, σε κάθε περίπτωση αποτυχημένα.
Η εμφάνιση και μόνο της Αστυνομίας και των λουκέτων στην ενημέρωση, δεν είναι παρά το απαύγασμα της νέας εποχής για μια χώρα τελειωμένη από κάθε άποψη. Και κοντά σε όλα αυτά, να και η άποψη του Ανδρέα Λοβέρδου, ως προέδρου της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα, που δηλώνει χαρακτηριστικά: «Δημόσια κτήρια που τελούν υπό κατάληψη φωτογραφίζουν μία τριτοκοσμική χώρα. Έπρεπε να αποκατασταθεί η ηρεμία στον χώρο αυτό. Όχι στη βία από κάθε πλευρά.
Όχι στον αυταρχισμό. Ναι στην ειρήνη, στη λογική και στη νομιμότητα». Δημόσια κτήρια υπό κατάληψη ίσον τριτοκοσμική χώρα; Τι συνειρμός είναι αυτός; Μήπως, λέω, παραπέμπει αλλού, ξέρετε που; Λέμε τώρα, γιατί αυτό που αποκαλείται δημοκρατία δεν παραβιάζεται μόνο από τη Χρυσή Αυγή. Και η υπόθεση έχει και συνέχεια. Γιατί θα δούμε και άλλα τέτοια χαρωπά στη χώρα της γενικευμένης ευτέλειας, στη χώρα των πρωινάδικων και του κουτσομπολιού, που κάποιοι κόπιασαν επί δεκαετίες να μετατρέψουν. Θα το έλεγα ανάποδα λοιπόν το ρητό του Λοβέρδου: Τριτοκοσμική είναι η χώρα που οι αστυνομικές δυνάμεις καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια που στεγάζονται Μέσα Ενημέρωσης και δη κρατικά.
Όταν οι εικόνες αυτές κάνουν το γύρο του κόσμου, και όλοι όσοι  μέχρι πρότινος μιλούσαν για Δημοκρατία, σωπαίνουν. Τι άλλο θα μπορούσε όμως να περιμένει κανείς από μια Ελλάδα σε βαθιά κρίση σε όλα τα επίπεδα; Η λογική του «σήμερα απεργείς, αύριο σε συλλαμβάνω», «σήμερα δουλεύεις, αύριο σε απολύω», υπηρετεί όχι μόνο τον γενικευμένο κομφορμισμό και τη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, αλλά ωμά τον εκφασισμό της. Λίγο ενδιαφέρουν οι κινήσεις των κομμάτων στο επικοινωνιακό πεδίο. Αυτό που αναδεικνύεται περίτρανα είναι πολύ απλά η πολιτική χυδαιότητα και η παντός είδους κοινωνική υποβάθμιση. Με πολίτες άφωνους ή στη χειρότερη περίπτωση άλαλους από φόβο μήπως αύριο έρθει και η σειρά τους. Με την Αστυνομία και τις Διωκτικές Αρχές να έχουν πιάσει δουλειά «για να είναι έτοιμη η χώρα κατά την διάρκεια της προεδρίας στην Ε.Ε.». Μια χώρα που λογοκρίνει και  τιμωρεί την αντίθετη άποψη. Μια χώρα που βρίθει από νεοάστεγους, απελπισμένους νέους και απογοητευμένους υπερήλικες. Μια χώρα που έχει γεράσει στη θεωρία και την πράξη.