Μια ανοιχτή επιστολή ενός γονιού έφτασε στη Δευτεροβάθμια Διεύθυνση Εκπαίδευσης Χανίων, επισημαίνοντας την ανάγκη για διακοπή των καταλήψεων και κάνοντας έκκληση στην κοινή λογική.
Θέτοντας ζητήματα νομιμότητας και δημοκρατίας, ο γονιός διερωτάται τι μάθημα παίρνουν τα παιδιά μέσα από τέτοια φαινόμενα.
Αναλυτικά η επιστολή που έφτασε στα χέρια της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έχει ως εξής:
«Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή. –Οδυσσέας Ελύτης
Αυτές τις μέρες ζούμε πάλι στον αστερισμό των επαναλαμβανομένων καταλήψεων σχολείων. Οι γονείς παρακολουθούμε απαθείς ή οργισμένοι, κάποιοι χαίρονται γιατί τα παιδιά θα έχουν χρόνο για να διαβάσουν για τα φροντιστήρια, κάποιοι γιατί τα παιδιά έχουν στο κάτω-κάτω δικαίωμα να κάνουν καταλήψεις για να διαμαρτυρηθούν. Οι καθηγητές προσπαθούν να νουθετήσουν, και διά του διαλόγου να πείσουν τους επίδοξους καταληψίες να επιτρέψουν την λειτουργία του σχολείου αλλά και να αποφύγουν την δημιουργία τεταμένων καταστάσεων. Σας φαίνονται λογικά όλα αυτά και αναμενόμενα; Τα έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια. Τότε γιατί βρίσκω τον εαυτό μου να αντιδρά με θλίψη και οργή; Εξοργίζομαι επειδή:
Οι νουθεσίες των καθηγητών επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, εδώ και πολλά χρόνια πια. Χωρίς αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα την πραγματικότητα των επαναλαμβανόμενων καταλήψεων και την διάλυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που έχουν εξελιχθεί σε φαινόμενα περισσότερα προβλέψιμα και από τον καιρό μιας καλοκαιρινής μέρας. Έτσι κι αλλιώς τα αιτήματα των καταληψιών κάθε χρόνο αλλάζουν, το μόνο που μένει σταθερό είναι οι καταλήψεις που έχουν καταντήσει ένα θέατρο του παραλόγου. Επομένως είναι πασιφανές πως οι νουθεσίες δεν δουλεύουν και πως κάποια άλλα μέτρα πρέπει να ληφθούν.
Οι μαθητές έχουν δικαιώματα αλλά έχουν και υποχρεώσεις. Η διαμαρτυρία και η αμφισβήτηση είναι στην φύση των νέων και μπορούν να αποτελέσουν γόνο δημιουργίας για κάθε κοινωνία, όταν εκφράζονται με τρόπο δημιουργικό, ευφάνταστο, και με σεβασμό προς το κοινωνικό σύνολο. Για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται οι μαθητές να παραβιάζουν νόμους επαναλαμβανόμενα και ατιμωρητί, και οι γονείς (κάποιοι εξ αυτών) να επικροτούν. Για κανένα λόγο οι καθηγητές δεν επιτρέπεται να δικαιολογούν τέτοιες συμπεριφορές κι ενέργειες. Αν ως κοινωνία απλά αποδεχθούμε την κατάλυση των νόμων και την έλλειψη σεβασμού προς τα δικαιώματα των άλλων εν ονόματι διαμαρτυρίας, κυκλοθυμίας, εθιμοτυπικού δικαίου, πολιτικών πεποιθήσεων, αναρχικών ιδεοληψιών, κ.ο.κ., η δημοκρατία μας κινδυνεύει με κατάρρευση.
Κατά τον νόμο υπεύθυνοι για τις πράξεις των ανηλίκων μαθητών είναι οι γονείς. Οι καταλήψεις σχολείων αποτελούν έκνομες ενέργειες που στερούν την ελευθερία της πρόσβασης στον εκπαιδευτικό χώρο σε δασκάλους και μαθητές και καταβαραθρώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν πρέπει και εμείς οι γονείς να σταθούμε πιο σθεναρά κατά των καταλήψεων; Τα σημαντικότατα αγαθά της παιδείας και της δημοκρατίας είναι αλληλένδετα: η δημοκρατία για να λειτουργεί σωστά και να μην εκφυλίζεται σε οχλοκρατία απαιτεί πολίτες με παιδεία. Τα σχολεία μας αποτελούν την κιβωτό της ελπίδας μας για ένα καλύτερο μέλλον, και αντί να τα προστατεύουμε και να τα εμπλουτίζουμε, πνευματικά και υλικά, όταν και αν το τελευταίο είναι εφικτό, τα απαξιώνουμε.
Ακούω κάποιες φορές το επιχείρημα, από γονείς και καθηγητές, πως οι καταληψίες είναι έφηβοι που χρειάζονται φροντίδα, προσοχή και ευαισθησία. Εκτός όμως από τους καταληψίες, φροντίδα, προσοχή και ευαισθησία χρειάζονται και όσοι μαθητές διαφωνούν με τις καταλήψεις. Γιατί αυτοί να μαθαίνουν πως όποτε φυσά ο άνεμος, οι κόποι τους και οι ελπίδες τους θα γίνονται έρμαια των προθέσεων εκτόνωσης και επαναστατικής γυμναστικής των υπολοίπων; Τι δίδαγμα τους δίνει η επαναλαμβανόμενη ασυλία των καταληψιών σχετικά με την τήρηση των νόμων που είναι απαραίτητος πυλώνας σε ένα κράτος δικαίου; (Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις).
Εφαρμόζονται για τα μέλη των δεκαπενταμελών τα οποία πρωτοστατούν στην διοργάνωση των καταλήψεων οι προβλεπόμενες οδηγίες από το Υπουργείο Παιδείας για τους παρακωλύοντες την εκπαιδευτική διαδικασία, ή απλά συνεχίζουν το “επαναστατικό” έργο τους αβρόχοις ποσί; Και κατά πόσο είναι οι διαδικασίες που ακολουθούνται από τα δεκαπενταμελή για την πρόκληση των καταλήψεων δημοκρατικές και αχειραγώγητες (όχι πως δημοκρατικές διαδικασίες νομιμοποιούν έκνομες ενέργειες); Πολύ αμφιβάλλω.
Ως γονέας απευθύνομαι στους εκπαιδευτικούς αλλά και στους γονείς ώστε να ληφθούν μέτρα για την επιστροφή σε μια κανονικότητα. Αν οι νουθεσίες αδυνατούν να αποκαταστήσουν την έννομη τάξη, ας χρησιμοποιηθούν με φειδώ αλλά και θάρρος και πειθαρχικά μέτρα. Αν αισθάνεστε απομονωμένοι(ες), φοβισμένοι(ες) και χωρίς υποστήριξη, δεν είστε. Πιστεύω πως οι περισσότεροι δεν επιθυμούμε να συνεχίσει η απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης που αποτελεί τον βασικό μοχλό ανέλιξης μιας κοινωνίας.
Αν χρειάζεστε υποστήριξη νομική, συμβουλευτική, ή ηθική, απευθυνθείτε στο αμέσως ανώτερο διοικητικό όργανο φθάνοντας ως το Υπουργείο Παιδείας αν χρειαστεί. Αν παρά την δικαιολογημένη θλίψη σας ή την οργή σας σιωπάτε, μιλήστε, με σεβασμό στην διαφορετική άποψη αλλά και πάθος ανάλογο του διακυβεύματος, το οποίο μόνο μικρό δεν είναι. Αν κρίνετε, όπως εγώ πιστεύω, ότι τα δεκαπενταμελή αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος, εισηγηθείτε με τόλμη την κατάργησή τους. Θα είναι ένα μικρό βήμα προόδου σε ένα μακρύ δρόμο.
Παραφράζοντας Ανδρέα Κάλβο “Θέλει αρετήν και τόλμη η δημοκρατία”».
