Στις 6 Μαρτίου θα βρίσκεται στα Χανιά η υπουργός Πολιτισµού Λίνα Μενδώνη για τη δηµοπράτηση του έργου αποκατάστασης των 7 Ενετικών Νεωρίων µε 22 εκατ. ευρώ, ενώ στο τέλος της χρονιάς θα έχουµε τις πρώτες εργασίες. Αυτό δήλωσε την περασµένη Τετάρτη ο δήµαρχος Χανίων Παναγιώτης Σηµανδηράκης. Κανείς δεν αµφισβητεί τη σπουδαιότητα του συγκεκριµένου έργου. Μόνο που κάθε ανακοίνωση µεγάλου έργου γεννάει αυτοµάτως δυσπιστία για το χρονοδιάγραµµα της αποπεράτωσής του. Η περίπτωση της ∆ηµοτικής Αγοράς στοιχειώνει κάθε σχετική συζήτηση. Και δεν είναι η µόνη.
Τα “πανηγύρια” για την παραχώρηση του φρουρίου Ιτζεδίν στον ∆ήµο Χανίων µοιάζουν σήµερα σαν… µακρινό όνειρο κι ας έχουν περάσει ελάχιστα χρόνια. Λες και δεν έγινε ποτέ αυτή η παραχώρηση, αφού από τότε δεν γίνεται ούτε καν µία αναφορά. Αλλά και µικρότερης εµβέλειας έργα υποδοµών για τον πολιτισµό, µοιάζει να τα έχει “καταπιεί” η σιωπή. Παράδειγµα η αποπεράτωση του Θεάτρου “Μίκης Θεοδωράκης” που χρειάζεται να καταστεί λειτουργική η θεατρική σκηνή ώστε να γίνει πραγµατικό “σπίτι” του ∆ηµοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης. Καµία αναφορά από τη ∆ηµοτική Αρχή για το πώς και πότε θα διορθωθούν οι κατασκευαστικές αστοχίες.
Η δε οικία – µουσείο Μίκη και Γιάννη Θεοδωράκη συνεχίζει να παραµένει µεταξύ οράµατος και πραγµατικότητας. Κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνει από τον ∆ήµο Χανίων αυτό που διεκδικεί εδώ και χρόνια ο Σύλλογος Φίλων “Μίκη Θεοδωράκη”: ένα σύγχρονο µουσείο αντάξιο της προσφοράς των σπουδαίων αδερφών Θεοδωράκη.
Στα παραπάνω µπορεί να προσθέσει κανείς και το Μουσείο Σχολικής Ζωής, που µοιάζει να µην περιλαµβάνεται καν στους πολιτιστικούς σχεδιασµούς του ∆ήµου Χανίων.
Καλά, λοιπόν, τα µεγάλα λόγια για τα µεγάλα έργα. Στην πράξη, όµως, κρίνονται τα πράγµατα. Και οι εκκρεµότητες χρονίζουν.
