Δημήτρη Κακαβελάκη
ΟΙ – Ποίηση
ΕΥ – Με αντοχή μόνο
Αστείρευτη και ζείδωρη πηγή στοχασμού βάθους και αλιευτής πολύτιμων μαργαριταριών πνευματικής αφύπνισης και αναγέννησης ο πολυγραφότατος συμπολίτης μας κ. Δημήτρης Κακαβελάκης. Τακτικά μας πλουτίζει με τους στοχασμούς του αείφωτου πνεύματός του.
Πρόσφατα μας τροφοδότησε με δύο χαριτωμένα έργα του, το ΟΙ και το ΕΥ ΜΕ ΑΝΤΟΧΗ ΜΟΝΟ και χαίρομαι που κρατώ στα χέρια μου αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό, μόνο που χρειάζεται να είσαι κι εσύ άνθρωπος του βάθους για να μπορέσεις να τον καταλάβεις και να τον συνοδοιπορήσεις μαζί του.
Μέσα απ’ αυτή την ομολογιακή δυσκολία καταπιάστηκα να κάνω την, κατά δύναμη, αναφορά μου και όχι παρουσίαση, άλλοι είναι ικανοί να το κάνουν στα δύο αυτά λογοτεχνικά και βυθοσκοπικά μαργαριτάρια, ευχαριστώντας από καρδιάς τον στοχαστή συγγραφέα για τη με ευγενική αφιέρωσή του στην ταπεινότητά μου.
1. ΟΙ, μέσα από τέσσερα μέρη, σελίδες 45, περνά η εικόνα του ανθρώπου. Ο τραγικός άνθρωπος για το οποίο η Αποκάλυψη του Ιωάννου (9, 6) λέγει ή καλύτερα προλέγει «και εν ταις ημέραις εκείναις ζητήσουσιν οι άνθρωποι τον θάνατον και ου μη ευρήσουσιν αυτόν, και επιθυμήσουσιν αποθανείν και φεύξεται απ’ αυτών ο θάνατος».
Ο αγαπητός και πολύ ευαίσθητος κ. Δημήτρης Κακαβελάκης “ο εν αγωνία πορευόμενος”, όπως μου σημειώνει στην αφιέρωσή του, αγγίζει και συμπορεύεται με «τους ξεριζωμένους και αδικοχαμένους όλων των αιώνων, ιδιαίτερα των ανθρώπων τούτων των καιρών».
Λόγια της εν αγωνία καρδιάς του.
Κάθε ενότητα, με επικεφαλίδα τον τίτλο του βιβλίου ΟΙ, έχει και τον δικό της υπότιτλο, που αποτελεί και την πεμπτουσία της, όπως π.χ. η Α’ “Από το βάθος προερχόμενοι”, η Β’ ΟΙ ΟΙ ΟΙ. Στο πλάτος περιστρεφόμενοι, η Γ’ ΟΙ ΟΙ ΟΙ “Κατά μήκος πορευόμενοι” και η Δ’ ΟΙ “Από το ύψος κατερχόμενοι Και ανερχόμενοι”. Να σημειώσουμε ότι στην απαρχή κάθε ενότητας και πριν προχωρήσει ο δόκιμος συγγραφέας, υπάρχει κάποιος σχετικός στοχασμός καταξιωμένου συγγραφέα.
Ενας κόσμος που ετεροχάνεται και αυτοχάνεται μέσα απ’ τα βάθη των αιώνων και συνεχίζεται. Τον πλάνεψαν. Και τώρα κολυμπά στο ταραγμένο πέλαγος της μαύρης κι αθεράπευτης απελπισίας. Και θυμάμαι τα λόγια του ποιητή «όλοι μας γέλασαν τρομερά, μας σπάσαν της ψυχής μας τα φτερά». Μια καθημερινότητα με μαστίγιο. Ολοι οι ΟΙ, που θα ’πρεπε να συνέβαινε το αντίθετο. Αγωνία – ευχή του συγγραφέα και όλων μας.
2. ΕΥ – ΜΕ ΑΝΤΟΧΗ ΜΟΝΟ, αφιερωμένο στην Κατερίνα του ευ αγωνίζεσθαι. Με τον ίδιο πνευματικό θησαυρό και αδαπάνητου καλάμου του πολύτιμου συγγραφέα. Ενας λυτρωτικός οδοδείκτης από το φευ στο ευ.
Ο ίδιος ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου ευ – σκέφτεσθαι, ευ – προσεύχεσθαι, ευ – πράττειν. Αλλωστε «υπήρξα άνθρωπος και αυτό σημαίνει αγωνιστής» (Ipsen).
Ενας αγώνας μεταξύ ευ και κακώς. Πάλη ψυχής. Ο Γκαίτε να αναφωνεί «μέσα μου μένα παλεύουν δυο ψυχές. Η μια με κρατά χαμηλά στη γη κι η άλλη με τραβά ψηλά στον ουρανόν». Το ίδιο συναίσθημα του Αποστόλου Παύλου με τον νόμον της σαρκός που αντιστρατεύεται στον νόμον του νοός… και στο τέλος θα πει «ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος· τις μερύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7, 22-24).
Μέσα από τα τρία μέρη του βιβλίου, που σε κάθε ένα στην αρχή παραθέτει λόγια σοφών, βλέπουμε το μεγάλο ταξίδι του ΕΥ, που θαυμαστά το διέρχεται κι ο ίδιος ο αγαπητός μας συγγραφέας, η μόνη υπέρβασις είναι η αγάπη, μια διαδρομή όχι από το φως στο σκοτάδι, αλλά από το σκοτάδι στο φως, όσο ωραίο κι αν φαίνεται κι αν διαδραματίζεται καθημερινά.
Κακαβελάκης: Ο αγωνιών, ο ευ-αγωνιζόμενος, ο ευταξίας και μακράν από το ΦΕΥ. Ο δάσκαλος της αντοχής και της ΥΠΕΡΛΑΜΨΗΣ. Με αντοχή και μόνο, όπως καταγράφεται στον τελευταίο στοχασμό του.
Ο μεγάλος δάσκαλος, τον οποίο από καρδιάς συγχαίρουμε.
