“Εκλογές ανάγκης” της γείτονος

Πολλοί λόγοι ανάγκασαν τον Ερντογάν, ν’ αποφασίσει πρόωρες εκλογές, ή “εκλογές ανάγκης” όπως τις λένε. Είναι οι εξωτερικές εξελίξεις, που καθορίζουν την τύχη της Τουρκίας, ότι τίθενται σε εφαρμογή τα νέα μέτρα εξουσίων, βάσει του Σ/τος, που τροποποιήθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα με δημοψήφισμα τον Απρ. 2017 και δίνει υπερεξουσίες στον πρόεδρο. Μετατρέπεται η Προδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία σε Προεδρική Δημοκρατία, καταργουμένου του Πρωθυπουργού. Ο Πρόεδρος θα διορίζει ο ίδιος την κυβέρνηση και θα κυβερνά με Π.Δ. Εκτός τούτου ένας άλλος λόγος είναι, ότι κάθε μέρα που περνά, λόγω της εμπλοκής του στο Συριακό, λειτουργεί εις βάρος του.
Ο Τούρκος Πρόεδρος με την κίνησή του επιβεβαιώνει τη νευρικότητα του, δεν αποκλείεται δε μέχρι τις εκλογές, 24 Ιουνίου 2018, να εκδηλώσει την επιθετικότητά του με όλες του τις δυνάμεις. Θα γίνουμε μάρτυρες έξαρσης των εθνικιστικών εκδηλώσεων και ενεργειών που δεν πρέπει για κανένα λόγο να παρασυρθούμε σε αντιπερισπασμό.
Στην ανακοίνωση πρόωρης προσφυγής στις κάλπες αναφέρεται, ότι τούτο γίνεται για να φέρουν πιο σύντομα την εφαρμογή της συνταγματικής αναθεώρησης, επειδή οι «ασθενείς του παλαιού πολιτικού συστήματος εμφανίζονται σε κάθε βήμα». Η συνεργασία και συνοδοιπορία με το κόμμα Μπαχτσελί, που μέχρι προ ολίγων μηνών εστρέφετο εναντίον της πολιτικής Ερντογάν, αποτελεί στρατηγική επιτυχία για να ξεπεράσει το 50+1% του εκλογικού σώματος. Εξάλλου ταυτίζονται με τις επιχειρήσεις στη Συρία και τις προκλήσεις στο Αιγαίο, πράγμα που θα προκαλέσει πονοκέφαλο στην Αθήνα.
Την πρώτη φορά, που εμφανίστηκε ο Ερντογάν ως Δήμαρχος Κων/πολης, υπήρχε αίσθηση εκδημοκρατισμού της Τουρκίας. Απ’ το 2013 κι ύστερα, μετά και το πραξικόπημα το 2016 και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όπου στην ουσία καταργήθηκε η δημοκρατική ζωή στην Τουρκία, η δημοφιλία του οδηγείτο σε πτώση. Οι πρόωρες εκλογές εγκυμονούν κινδύνους. Ουδέποτε δε κάποιος τις επιχειρεί, αν δεν είναι σίγουρος, ότι θα τις κερδίσει. Σε δημοκρατικά καθεστώτα αν τις χάσει, αντιμετωπίζει πολιτικό κόστος, σε ολοκληρωτικά, όμως, παίζει το κεφάλι του. Ο Ερντογάν κάθε άλλο χαρακτηρίζεται παρά να μη διαθέτει ευφυΐα ή ευστροφία. Συμβαίνει, όμως, κάποτε «το έξυπνο πουλί από τη μύτη να πιάνεται!».
Το μύνημά του είναι, «όποιος δεν ψηφίζει το συνασπισμό Ερντογάν – Μπαχτσελί είναι εχθρός της πατρίδας». Μέχρι τις εκλογές θα ‘χουμε μια βεβαρυμένη περίοδο, λαμβανομένου υπ’ όψιν, ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ομαλής αποχώρησης του Ερντογάν από την εξουσία, χωρίς κάποιο ατύχημα.
Ενδέχεται να βγει πρόεδρος αλλά έτσι όπως έχει μπλέξει, θα βρεθεί σε αδιέξοδο. Ο Ερντογάν ευρισκόμενος σε απομόνωση απ’ τους Δυτικούς, κινδυνεύει να είναι ο ηγέτης, που μετά την ίδρυση του κράτους το 1923, η Τουρκία, αν γίνει το Κουρδικό κράτος, να χάσει κομμάτι απ’ τα εδάφη της. Διακυβεύεται ή ύπαρξή του, γι’ αυτό χρειάζεται να κερδίσει τις εκλογές για να δείξει την ανωτερότητά του και την παντοδυναμία του σ’ αυτή τη θέση μέχρι το 2028!