Κύριε διευθυντά,
με αφορμή τις εκλογές του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων σκέφτηκα να καταθέσω μερικές από τις αγωνίες μου ως έμπορος της πόλης μας.
Η πανδημία έδειξε τα δόντια της στο λιανεμπόριο, που ήταν ήδη πληγωμένο από την παρατεταμένη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, με αποτέλεσμα να υπάρχει κάθετη πτώση του κύκλου εργασιών μας και να είναι πλέον βέβαιο ότι ο κλάδος μας απειλείται από λουκέτα. Το ισχυρότερο πλήγμα το δεχόμαστε, όπως πάντα, οι μικροί έμποροι και οι αυτοαπασχολούμενοι.
Τα αυστηρά μέτρα που εφαρμόζουν οι τελευταίες κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έχουν πρόθεση να μας στηρίξουν, αλλά περισσότερο στοχεύουν στη γνωστή “αναδιάρθρωση” της αγοράς.
Δηλαδή, να σβήσουν από τον εμπορικό χάρτη της χώρας οι μικρές επιχειρήσεις για να μείνει ολόκληρη η διαχείριση του αγοραστικού ενδιαφέροντος στους μεγάλους εμπορικούς ομίλους. Οι μικρές επιχειρήσεις, που αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό, βρίσκονται πλέον σε απόγνωση.
Η οικονομική στήριξη του κράτους για την πανδημία εξυπηρέτησε τους μεγάλους εμπόρους και ελάχιστα εμάς, τους μικρούς, που βλέπαμε διαρκώς να μας αποκλείει το σύστημα από φορολογικές ελαφρύνσεις, επιδοτήσεις, επιστρεπτέες προκαταβολές και ό,τι άλλο σκαρφίστηκαν για να στηρίξουν ξανά τους μεγάλους παίκτες της αγοράς. Επίσης, συσσωρεύσαμε χρέη, που όπως ήταν φυσικό με κλειστά μαγαζιά δεν είχαμε τη δυνατότητα να πληρώσουμε, με αποτέλεσμα να έχουμε χάσει πλέον το μέτρημα τώρα που τάχα μου γυρίσαμε στην κανονικότητα και καλούμαστε να τα εξοφλήσουμε.
Όλα αυτά μαζί με μια τουριστική σεζόν που μας χάιδεψε και δεν μας άγγιξε, προδιαγράφουν οδυνηρές μέρες για τον κλάδο μας.
Εκτίμησή μου είναι ότι η ζημιά είναι ανυπολόγιστη και θα ακολουθήσει λαίλαπα για τις επιχειρήσεις μας.
Είναι βέβαιο ότι ένα μεγάλο ποσοστό των εμπόρων δεν θα αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις και, όσοι τα καταφέρουμε, εκτός από το τεράστιο ψυχικό κόστος που θα σπαταλήσουμε, θα χρειαστεί να στηρίξουμε τα μαγαζιά μας με άλλα εισοδήματα που έχουμε, όσοι έχουμε.
Τελικά, αυτό δεν μπορεί από μόνο του να μας εξασφαλίσει ότι θα καταφέρουμε να τα σώσουμε. Μπορεί να τα χάσουμε, όλα μαζί, και έτσι να μας εξοντώσουν πιο γρήγορα.
Παράλληλα, σε ένα πλαίσιο που μας εξαντλεί βιολογικά απελευθερώνουν ωράρια, ζητούν να ανοίγουμε τις Κυριακές, δηλαδή, κεκτημένα δικαιώματα πολλών ετών, χάνονται αστραπιαία.
Σε αυτά να προσθέσουμε ότι φορολογούμαστε από το πρώτο ευρώ, ενώ αποκτήσαμε πτωχευτικό κώδικα που ληστρικά μας παίρνει την πρώτη κατοικία και τόσα άλλα που πιθανόν γνωρίζετε και τα οποία κάνουν την εικόνα να φαντάζει μη αναστρέψιμη για μας.
Δυστυχώς, πάντα βρίσκουν επίδοξους συνεργάτες στην εφαρμογή τέτοιων μέτρων ακόμα και μέσα και από τους εμπορικούς μας συλλόγους.
Όμως, όπλα να πολεμήσουμε και να διεκδικήσουμε έχουμε. Και αυτά είναι ο συνδικαλισμός μας. Η δράση, δηλαδή, του κλάδου μας για την υπεράσπιση της βιωσιμότητας της επιχείρησής μας, την προστασία της περιουσίας μας και τελικά της οικογένειάς μας αλλά και της υγείας μας, αφού κοντεύουμε να την χάσουμε και αυτήν από την πίεση.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, σε λίγες μέρες, εδώ στην πόλη μας θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές του Εμπορικού Συλλόγου. Πιθανόν, είναι από τις σημαντικότερες των τελευταίων ετών ,αφού τέτοια κρίση στον κλάδο μας δεν έχουμε δει εδώ και πολλές δεκαετίες. Άρα, η εκλογή αντιπροσώπων δυνητικά μπορεί να δημιουργήσει μέτωπο άμυνας αλλά και διεκδίκησης.
Στον Εμπορικό Σύλλογο Χανίων λοιπόν, που θα ψηφίσουν ακριβώς τρεις φορές περισσότεροι έμποροι από ο,τι στον εμπορικό σύλλογο Αθηνών(!!), εστιάζεται το ενδιαφέρον βουλευτών, μεγάλων πολιτικών παραγόντων αλλά ακόμα και της ίδιας της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να γίνονται απίστευτες ανακατωσούρες, μεταγραφές βαρύγδουπες, μπουγάδες με θολά νερά που δημιουργούν μια εύλογη απορία, τουλάχιστον σε μένα.
Και αναρωτιέμαι, την δυσκολότερη στιγμή του κλάδου μας αυτό χρειαζόμαστε; Να χορεύουμε γύρω από τα κουφάρια μας και μάλιστα με ρυθμό που άλλοι επέλεξαν για μας;
Κρίνω, λοιπόν, ότι αυτήν την περίοδο ο εμπορικός σύλλογος Χανίων χρειάζεται ένα και μοναδικό ενιαίο ψηφοδέλτιο που θα το έφτιαχναν το πολύ 15 επίλεκτα ικανά και αξιόλογα άτομα με εμπειρία και γνώση στο χώρο μας (και ευτυχώς έχουμε αρκετά).
Είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα, την ευφυΐα και την αγωνιστικότητα αλλά και τη θέληση να παλέψουν για τον κλάδο μας και την επιβίωσή του, που μπορούν να διεκδικήσουν και να συσπειρώσουν όλους τους συναδέλφους μας.
Εκείνη η επίλεκτη ομάδα που θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις καταστροφές που έρχονται!
Ασφαλώς, και για να προλάβω πιθανή παρεξήγηση, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ικανό, έμπειρο και άξιο για μια τέτοια συμμετοχή σε αυτή την ομάδα. Είναι βέβαιο, όμως ότι δεν είναι ικανοί και κάποιοι που πέρασαν κατά καιρούς από τα έδρανα του συλλόγου μας και ήταν απελπιστικά «λίγοι» ή κάποιοι άλλοι φανατικοί και δέσμιοι της μισαλλοδοξίας τους.
Τους Ναπολέοντες θα τους θυμόμαστε με επιείκεια αλλά ούτε κι εκείνοι είναι χρήσιμοι σε κανένα τώρα πια. Επίσης, όσοι λειτουργούν ως διακόσμηση, ακόμα και αν αυτή είναι καλόγουστη, είναι περιττοί σε μεγάλες κρίσεις.
Απαιτείται αγώνας με στόχο και αυτοπροσδιορισμός των διεκδικήσεών μας για να επιβιώσουμε όσο έχουμε χρόνο.
Δεν βλέπω καμιά άλλη διέξοδο από αυτή την κρίση που περνάει ο κλάδος μας.
Σας ευχαριστώ.
Πηγή Π. Μπελώνη
38 χρόνια έμπορος δεύτερης γενιάς
