Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους.
H αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε δια της βίας, τώρα δια του δόλου… και δια της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δε ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των.
(Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ)
ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
Α! Αι εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επι εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφότου ηλευθερώθημεν, αφότου δηλαδή μετηλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα, ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον, όπως μη αποδειχθή ψευδές το δημώδες λόγιον. – Άλλαξεν ο Μανωλιός κι’ έβαλε τα ρούχ’ αλλοιώς.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Αι μου Γιώργη, εφημερίδα Ακρόπολις 23 Απριλίου 1892. Οι έμποροι των εθνών. 1882- 1883. Οι χαλασοχώρηδες 1882
Οι προεκλογικές περίοδοι, είναι οι πιο αγαπημένες περίοδοι στη ζωή των πολιτών, σε σημείο που δεν θά’ θελαν να τελειώνουν ποτέ. Αντίθετα θα ήθελαν να συνεχίζονται, σε μια ονειρική παράσταση που αγαπάει ο ένας τον άλλον, υπάρχει σεβασμός μεταξύ κράτους πολιτείας και πολιτών και γενικώς αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι σε πεντάστερο ξενοδοχείο, με all inclusive που όλα νομίζεις ότι είναι δωρεάν. Κοινώς σαν να βρίσκεσαι σε μια κοινωνία, που όλα τα αγαθά προσφέρονται τζάμπα!! Τι ωραία λέξη ΤΖΑΜΠΑ! Βέβαια παύει να είναι τόσο ωραία λέξη, όταν αναφέρεται σε μια άλλη αλήθεια και μνημονεύει τζάμπα μάγκες, τζάμπα πολιτικούς, και τζάμπα αλήθειες.
Κατά την προεκλογική αυτή περίοδο λοιπόν, οι μισθοί και οι συντάξεις αυξάνονται, η ιατρική περίθαλψη βρίσκεται στα καλύτερά της, η ανεργία μειώνεται, οι τιμές και οι φόροι επίσης μειώνονται. Αν έγιναν και κάποια λάθη, (που δεν έγιναν δηλαδή), θα διορθωθούν την επόμενη τετραετία. Αυτό λοιπόν αγαπητοί μου, επειδή δεν είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι και μαγική εικόνα, όχι δεν είναι, να λέμε την αλήθεια, είναι απλά ένα πλάνο, μια πλάνη.
Λίγο πιο έξω από το πλάνο αυτής της προεκλογικής ομιλίας υποσχέσεων, ακριβώς παραδίπλα, σε ένα αληθινό πλάνο, ένας 81χρονος σε αναπηρικό καροτσάκι από τα Νέα Μουδανιά, πετιέται στον δρόμο και του κατασχέτουν το σπίτι. Πιο δίπλα σε ένα προσκυνητάρι, είναι αναμμένα τα κεριά για τα αδικοχαμένα παιδιά της Ελλάδας στα Τέμπη, που δεν θα ξεχαστούν ποτέ από τους γονιούς τους. Το επιβεβαιώνουν τα δάκρυα από το Μάτι που κι αυτά δεν στέγνωσαν ακόμη. Ένα δημοψήφισμα που έγινε ΤΖΑΜΠΑ και το όχι έγινε ναι. Στο ίδιο πλάνο τα περήφανα γηρατειά, που το μόνο που τους συμπαραστέκεται είναι η σταθερή τιμή στο σφηνάκι της τσικουδιάς, που παραμένει με το ζόρι στα χωριά στα 0,50 λεπτά στο καφενείο. Οι Τράπεζες ακόμα και η Τράπεζα της Ελλάδος, πάσχουν να πείσουν ότι εκτός της Ελληνικής επικράτειας που βρίσκονται, είναι και ελληνικές. Ο αριθμός των αστέγων, επιμένει σταθερά να αυξάνεται και μισθοί, ανεργία, φόροι, τιμές και κόστος ζωής, ανεβαίνουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια, του εργάτη, του επαγγελματία, του υπαλλήλου, του γονιού, και του γέροντα. Έτσι όλοι αυτοί οι αποδέκτες του άλλου πλάνου, του αληθινού, παραμένουν σε έναν κυκλωτικό χορό, που θυμίζει το χορό των Σουλιωτισσών, που είναι έτοιμες να πέσουν στον γκρεμό, για να αποφύγουν τον βιασμό τα μαρτύρια και την εξαθλίωση. Κι όμως, οι πολιτικοί επιμένουν να μεταβάλλουν την δημοκρατία από γιορτή σε πανηγύρι, που μπορεί να βρεί κανείς, μαλλί της γριάς, σφουγγαράκια για την κουζίνα, πετσετάκια, φτηνά δώρα, όλα σε καλές τιμές, της Κυριακής χαράς και της Δευτέρας λύπη.
Αυτού του είδους οι λόγοι σαν αυτόν που διαβάζετε, δεν ανταγωνίζονται, ούτε πολιτεύονται, ούτε αντιπολιτεύονται, ούτε καταγγέλλουν. Εξ’ άλλου είναι πολύ μικροί για να το πράξουν. Είναι φωνές βοώντων εν τη ερήμω των σύγχρονων πόλεων. Προσπαθούν απλά να υπενθυμίζουν αυτό το αληθινό πλάνο, διότι στις ημέρες μας, το εικονικό γίνεται εύκολα πιστευτό ως αληθινό και το αληθινό έχει γίνει σπάνιο. Η τεχνητή νοημοσύνη κοιμίζει την σκέψη που είναι το οξυγόνο της ανθρώπινης οντότητος. Η σκέψη, στην οποία υποκλίθηκαν όλοι στο παρελθόν, είχε άνω και κάτω, δηλαδή ιεράρχηση ανώτερου και κατώτερου. Τώρα οι άρχοντες της γης, με συνενόχους πολιτικούς, εκπαιδευτικούς, σοφούς όλων των σχολών, αποφάσισαν ότι καλό είναι να βλέπουμε τα πάντα και τους πάντες όχι ίσους αλλά όμοιους και οριζόντια. Αυτός ο Μέγας παγκόσμιος μελλοντικός άρχων, θα ξεχωρίζει, θα είναι πιο όμοιος από τους όμοιους και θα είναι για τους ανθρώπους ο θεός, ο πολιτικός και ο ηγέτης. Ένα πράμα σαν τους Φαραώ και τους Καίσαρες που ήταν θεοί εν ζωή αλλά και μετά θάνατον!
Κάτι τέτοιες στιγμές, μου έρχεται στο μυαλό η έκρηξη Έλληνα Πρωθυπουργού του εικοστού αιώνα, που έμεινε στην ιστορία, όταν αναρωτήθηκε δημοσίως και μεγαλοφώνως.
ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω κύριε Πρωθυπουργέ. Από εσάς περιμένω αυτή την απάντηση. Βέβαια είναι πλέον αργά για εσάς διότι δεν ζείτε, αλλά και για εμένα διότι τα καταφέρατε, με γεράσατε και με κουράσατε. Εύχομαι να δικαιωθούν οι νεώτεροι.
