Εκλογική ήττα με πολλές ερμηνείες

Η είσοδος του φιλοκουρδικού κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP) με 13,04% και 79 έδρες στο τουρκικό Κοινοβούλιο χάλασε τα σχέδια του Ερντογάν, το κόμμα του οποίου (ΑΚP) πήρε μόνο 258 έδρες έναντι 327, που κατείχε, ενώ ευελπιστούσε να κερδίσει 367, ώστε να αναθεωρήσει το Σύνταγμα μόνος του ή 330 το λιγότερο για να την κάνει με δημοψήφισμα.
Το κουρδικό κόμμα έκοψε τον βήχα του αυταρχικού Ερντογάν, που κυβερνά την Τουρκία επί 12 χρόνια. Ο άλλοτε ευρωισλαμιστής και αγαπημένο παιδί της Δύσης οραματίζετο και φιλοδοξούσε να γίνει πρόεδρος του Ισλάμ τύπου Αμερικής και να καταστήσει τον εαυτό του νεοοθωμανικό Σουλτάνο.
Η νίκη των φιλοκούρδων, στο μέτωπο των οποίων συνυπάρχουν Αρμένιοι, Αλεβήδες, Χριστιανοί, αριστεροί διανοούμενοι και υπερασπιστές των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, απέτρεψε την Τουρκία να πέσει στον γκρεμό μιας οθωμανικής δικτατορίας. Η επιτυχία του κόμματος (HDP) ήρθε παρά τις ανηλεείς επιθέσεις και την προπαγάνδα της κυβέρνησης Νταβούτογλου. Ο Τούρκος πρωθυπουργός παρουσίαζε τους Κούρδους και όσους τους ακολουθούν ως αντιισλαμιστές και άπιστους, ένεκα δε τούτου να βρεθεί σε διεθνή απομόνωση. Το ηθικό των Κούρδων δεν πτοήθηκε παρά τη βομβιστική επίθεση στο Ντιγιαρμπακίρ, τη μεγάλη Κουρδοκρατούμενη πόλη, με δύο νεκρούς και 80 τραυματίες.
Τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών είναι συνέπεια γεγονότων, που εξετάζονται με προσοχή απ’ τη διεθνή κοινότητα. Οφείλονται στην αυταρχική στροφή του Ερντογάν, στα γεγονότα στο πάρκο Γεζί, στα σκάνδαλα της οικογένειας και στην επιδειξιακή μεγαλομανία του με το μεγαλοπρεπές προεδρικό μέγαρο, για το ουκρανικό και για άλλες πολύ αιχμηρές τοποθετήσεις του σε καίρια ζητήματα της περιοχής. Το κόμμα του κυριαρχεί με το 40,8% των ψηφοφόρων στην τουρκική ενδοχώρα, ενώ τις νοτιοανατολικές επαρχίες τις πήραν οι Κούρδοι, δεν κέρδισε, καμία, στα δε παράλια του Αιγαίου υπερίσχυσε το Κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) των Γκρίζων Λύκων, πράγμα το οποίο πρέπει να μας ανησυχεί.
Μέχρι τώρα, που γράφονται αυτές οι γραμμές (11/6/15) δεν έχει εμφανισθεί ο Ερντογάν να κάνει δηλώσεις, τηρώντας σιγή ιχθύος. Πάντως για την Τουρκία δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο μετακίνησης βουλευτών από ένα κόμμα σε άλλο, όταν επιχειρείται σχηματισμός κυβερνήσεων συνασπισμού. Ισως έτσι να εξηγείται η σιωπή του Ερντογάν, μέχρι να εξασφαλίσει την επιθυμητή πλειοψηφία. Οι διεργασίες δίνουν και παίρνουν για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, λαμβανομένου υπ’ όψιν, ότι ο Νταβούτογλου ενδεχομένως να τηρήσει την υπόσχεσή του ότι θα παραιτηθεί, αν το κόμμα (το ΑΚΡ) «δεν αποκτήσει αυτοδυναμία».
Σε μια Μέση Ανατολή, που φλέγεται από εμφυλίους, ως αποτέλεσμα ανακατανομής εδαφών, λόγω πολιτικών και θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων, οι διεργασίες γύρω απ’ το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών θα σηματοδοτήσουν εξελίξεις, που δεν αποκλείεται να μας επηρεάσουν αρνητικά.
Ολα αυτά, που διαδραματίζονται στην περιοχή μας, έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές ανακατατάξεις, δεν αποκλείεται δε το ενδεχόμενο, εάν υπάρξει κάποια κρίση στη γείτονα, να γίνει “εξαγωγή” της στο Αιγαίο.