Εκλογική “τρίλιζα”

Οι υπολογισμοί και τα σχέδια για τον εκλογικό νόμο γίνονται χωρίς να υπάρχει βεβαιότητα ποια θα είναι η απόφαση του εκλογικού σώματος. Για να τροποποιηθεί ο εκλογικός νόμος χρειάζονται 180 ψήφοι, που συγκεντρώνονται απ’ τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (153), την Ενωση Κεντρώων (9) και τη Χ.Α. (18) που είναι διατεθειμένη να ψηφίσει την απλή αναλογική. Για να ισχύσει όμως ο νόμος απ’ τις επόμενες εκλογές θέλουμε 200 ψήφους. Με δεδομένο την άρνηση της ΝΔ (75), του ΚΚΕ (15) και του ΠΑΣΟΚ της Φώφης (16) να ψηφίσουν, τα όχι φθάνουν τα 106.
Αρα οι αριθμοί δεν βοηθούν, όσο και να υπερθεματίζει ο κ. Βούτσης ότι «στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι».
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να ψηφισθεί αυτό το Ν/Σ με αυξημένη πλειοψηφία γίνεται για να δικαιώσει προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά και για να αισθανθεί μια σιγουριά, στη χειρότερη περίπτωση, που δεν θα ’ρθει πρώτο κόμμα, να παραμείνει μέσα στο παιχνίδι της εξουσίας, ως αναγκαστικός παράγοντας σ’ έναν “συνασπισμό κομμάτων”, που θα κληθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση συμμαχίας.
Η καθιέρωση της απλής αναλογικής και η κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών κατακερματίζουν τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Ελαχιστοποιείται ο ρόλος του ρυθμιστή των κινήσεων και δίδεται το δικαίωμα να ’χουν καθοριστικό ρόλο τα μικρότερα κόμματα του 3%. Σ’ αυτή την περίπτωση ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης ελλοχεύει, ενώ δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα, αντί να επιλύονται τα υπάρχοντα. Ας μην αυταπατώμεθα ότι θα έχουμε σταθερότητα στην πολιτική σκηνή, όταν είναι γνωστό ότι η συμμετοχή σε κυβερνήσεις περισσοτέρων των δύο κομμάτων είναι κάτι που εφαρμόστηκε και απέτυχε.
Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να θεωρεί ότι το εκλογικό σύστημα που προωθείται δεν θα μπορέσει να φτιάξει βιώσιμες κυβερνήσεις ευρύτερης συμμαχίας. Πολλοί βουλευτές αρνούνται να συναινέσουν.
Οι διαφωνίες τους, όπως υποστηρίζει ο κ. Βενιζέλος, συνίστανται, όχι στην πολιτική ουσία του νομοθετήματος, αλλά στο ότι θα θεωρηθούν ότι συμπλέουν με τους σχεδιασμούς του Τσίπρα.
Ωστόσο, ο κ. Σκανδαλίδης, ο δημιουργός του μπόνους των 40 εδρών το 2003 επί Σημίτη για να ανακόψει την επέλαση της ΝΔ, κάνει τώρα δημόσια αυτοκριτική. Υποστηρίζει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και «απαιτείται ένα σύστημα απλής αναλογικής, που να ενθαρρύνει τις προεκλογικές συνεργασίες και τις κυβερνητικές συμπράξεις» και θεωρεί ότι «άλλο είναι ο εκλογικός νόμος και άλλο το εκλογικό σύστημα».
Απ’ αυτή την εκλογολογία δεν θα έλειπε η ΝΔ που ο κ. Μητσοτάκης είναι κάθετα αντίθετος με την ψήφιση νέου εκλογικού νόμου. Στο περιθώριο των δηλώσεων εμφανίστηκε και ο κ. Μεϊμαράκης εκπροσωπώντας τον ιδεολογικό εκφραστή του Καραμανλισμού, ύστερα από 6μηνη σιωπή, να κάνει κριτική ότι ο χειρισμός της ΝΔ στις προτάσεις του εκλογικού νόμου δεν τον βρίσκει σύμφωνο. Είναι φανερό ότι κάνει εσωκομματική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη. Το ερώτημα είναι γιατί τώρα!
Ισως περίμενε την ευκαιρία να εκφράσει τις απόψεις του ότι το πρόβλημα της πολιτικής ουσίας είναι υπόθεση συνεννόησης, ότι δεν πρέπει να αναγάγεται το εκλογικό σύστημα σε μείζον θέμα.
Στην πολιτική αυτό που έχει σημασία είναι να συνυπάρχεις με ανθρώπους όταν παρίσταται ανάγκη, που δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς μαζί τους σε όλα!