Εκλογικός νόμος “εν κινήσει και επί τροχάδην”

Στην ελληνική ιστορία ποτέ και κανείς δεν σώθηκε πολιτικά όταν ψήφισε νέο εκλογικό νόμο, όσο κι αν πίστευε ότι είχε στήριξη από τη βάση. Οποιος αλλάζει τον νόμο, το κάνει γιατί φοβάται, αλλά στο τέλος χάνει. Υπάρχουν στατιστικά παραδείγματα που δεν διαψεύδονται. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα άλλαξε τον νόμο στα τέλη της 10ετίας του ’80 κι έχασε. Κέρδισε ο Μητσοτάκης με 47% και ταλαιπωρήθηκε επί 2 χρόνια να γίνει πρωθυπουργός με 151 έδρες. Επειδή κι αυτός φοβόταν τροποποίησε τον νόμο με τον Κούβελα κι έχασε. Το ίδιο επεχείρησε και ο Κ. Καραμανλής και καταποντίστηκε. Θέμα αλλαγής του νόμου ετέθη απ’ τον Ε. Βενιζέλο, αλλά η μόνιμη επωδός του Σαμαρά ήταν ότι «αν τον αλλάξω, παραδέχομαι ότι χάνω».
Το ερώτημα είναι γιατί ο Τσίπρας, αφού έχει παραδείγματα και ξέρει ότι θα χάσει, επιδιώκει την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Κάλεσε τους “άλλους” και κόπτεται κατακαλόκαιρο  να τελειώνει με τον εκλογικό νόμο. Επρεπε να σταθμίσει τις συγκυρίες μετά τον σάλο λόγω Brexit, την οικ/κή κρίση λόγω χρέους και τα εργασιακά που έρχονται και να μην έχει ανοιχτά θέματα με τον εκλογικό νόμο, με τον τρόπο εκλογής του Π.τ.Δ. και την αναθεώρηση του Σ/τος συντηρώντας επικοινωνιακό αντιπερισπασμό.
Το άσχημο για την κυβέρνηση είναι ότι με τους “άλλους” ομιλεί με γρίφους. Διαρρέουν τις προθέσεις τους κι αυτό λέγεται διαπραγμάτευση για λόγους σκοπιμότητας. Δηλαδή σε κουβέντα να βρισκόμαστε. Στρέφει τα βέλη της η Κουμουνδούρου στον Περισσό να συμφωνήσει μαζί της. Επισείει τον κίνδυνο κατάτμησης των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, απ’ τις οποίες το ΚΚΕ βγάζει τις περισσότερες έδρες, που, αν συμβεί, θα αποκτήσει ο Κουτσούμπας έδρες με το σταγονόμετρο. Αλλά ο γ.γ. του ΚΚΕ το ξεκαθάρισε στον Τσίπρα. Δείχνοντας εθιμοτυπική αυτοσυγκράτηση του διευκρίνισε: «Φέρε μας συγκεκριμένη θέση να τη δούμε».
Το πάγιο αίτημα του ΚΚΕ είναι η απλή και άδολη αναλογική, που έχει το μειονέκτημα να δίνει Βουλή με πολλά κόμματα και κυβερνήσεις ασταθείς χωρίς αυτοδυναμία. Το σπάσιμο των περιφερειών και ο καταμερισμός των εδρών κρύβει παγίδες. Δύσκολη υπόθεση από τεχνικής σκοπιάς η κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών ή ο τρόπος διαχείρισής του, αν επικρατήσει, πώς θα γίνει ο καταμερισμός με διάφορες αλχημείες.
Ισως, ο πρ/γός να αγνοεί, πού θα πάει το πράγμα αν γίνουν εκλογές με το ισχύον σύστημα. Προσπαθεί να βγει στις παρυφές της απλής αναλογικής, όπως την επιβάλλει η κεντρική του Επιτροπή και οι άσπονδοι φίλοι του “53+”. Γνωρίζει ότι θα χάσει την αυτοδυναμία και πασχίζει νάναι ο ισχυρός πόλος μ’ ένα 20%, να παίζει με τα κομματίδια του κέντρου κρατώντας τους δεξιούς πολυδιασπασμένους, να κάνει ζημιά στον Μητσοτάκη. Αναζητεί μια “φόρμουλα” μαγειρείο, που θα του δίνει τη δυνατότητα να είναι ο “αρχιμάγειρας” με την “κουτάλα”, πράγμα απίθανο, γιατί θα πρέπει να συνηγεμονεύσει με τον έτερο “αρχιμάγειρα” τον Κυριάκο. Δύο “αρχιμάγειρες”, δύο “κουτάλες” τι “μαγείρεμα” θα κάνουν!!
Μεταδίδεται σε στιλ “αρβύλας” ότι «τις επόμενες εκλογές θα τις πάρουμε εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ». Σκέπτονται να βάλουν στα Πανεπιστήμια τους απόφοιτους Λυκείων χωρίς εξετάσεις, να δώσουν ψήφο και άδεια οδήγησης απ’ τα 17 για να τους ψηφίσει 100.000 πιτσιρικαρία. Το εκλογικό θέμα φέρνει τριβές μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα χρειαστεί μεγάλη μαεστρία ο κ. Τσίπρας να τις αντιμετωπίσει. Προσπαθεί ν’ αλλάξει τους κανόνες του εκλογικού νόμου “εν κινήσει και επί τροχάδην” όταν εμείς χρειαζόμαστε ισχυρές κυβερνήσεις.
Μήπως ο κ. Τσίπρας πρέπει να ξεχάσει το σύνδρομο των 15μελών του σχολείου και ν’ αφήσει τα παιδιά στα μαθήματά τους; Καιρός να σκεφθεί ότι κυβερνά πλέον ένα κράτος!!