Εκλογικός σκεπτικισμός

Συνέπεσε την εορτή της ορθοδοξίας Κωνσταντίνου και Ελένης να ανοίγουν οι εκλογικές κάλπες ανάδειξης των 300 νέων βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου. Οι Έλληνες ψηφοφόροι θα πάνε στα εκλογικά κέντρα να επιλέξουν τους αντιπροσώπους τους, κρίνοντάς τους σύμφωνα με τη λογική ή επηρεασμένοι απ’ το συναίσθημα.
Αλίμονο, αν κατ’ εκείνη την ημέρα υπερισχύσουν η οργή και η απογοήτευση, ένεκα του κοντραρίσματος των πολιτικών αντιπάλων, που οι μεν πιστεύουν στο αφήγημα των ιδιωτικοποιήσεων, απορρυθμίζοντας την κανονικότητα και οι δε με τις μεταρρυθμίσεις των κανόνων της κοινωνικής πρόνοιας επιδιώκουν βελτίωση των ισορροπιών της αγοράς, χωρίς να κατεδαφίζουν τον κρατικό παρεμβατισμό, δίχως να ανατρέπουν την κοινωνική προστασία και να διαβρώνουν την κοινωνική ασφάλεια!
Τα συστήματα κοινωνικής προστασίας που καθιερώθηκαν, για να ενισχύουν τους εργαζόμενους από την ασθένεια, την ανεργία και την αντιμετώπιση των πτωχότερων τάξεων, ανετράπησαν σταδιακά, ένεκα της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και της διάδοσης της παγκοσμιοποίησης.
Το πολιτικό σύστημα εφάρμοσε πρακτικές που απορρύθμισαν την παγκόσμια οικονομία με αποτέλεσμα να εμφανισθεί σταδιακά η κρίση του 2008, την οποία πλήρωσε ακριβά ο ευρωπαϊκός νότος και η χώρα μας με την επιβολή των μνημονίων. Τότε βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την απανθρωπιά και είχαμε κάθε λόγο να απογοητευτούμε, να οργιστούμε και να ψάχνουμε να βρούμε τους υπαίτιους για τη συμφορά μας, να τους τιμωρήσουμε. Είχαμε έναν τρόπο στη διάθεση μας, το μοναδικό μέσο να βελτιωθεί η ζωή όλων των πολιτών, να ισχύσουν οι δημοκρατικές ελευθερίες, η ισότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη, ιδανικά, που εξισορροπούν τη σχέση μεταξύ πολιτών και κράτους, τις εκλογές.
Η κάλπη, λοιπόν, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και κανείς δεν μπορεί να κρίνει κανέναν, πώς θ’ αποφασίσει εκείνη την ημέρα. Εκφράζεται η επιθυμία του ψηφοφόρου με δημοκρατική διαδικασία, να τον εκπροσωπήσει στο κοινοβούλιο ο εκλεκτός του, ο φημισμένος, να διευθετήσει όλα τα κακά που συσσωρεύτηκαν, εν προκειμένω από τις κρίσεις της οικονομίας του 2008, του ρωσοουκρανικού πολέμου, της πανδημίας, της ενέργειας και των γεωπολιτικών ανακατατάξεων, τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν και για τα οποία η ΕΕ προσπαθεί να τα εξαλείψει με το “Σύμφωνο Σταθερότητος”.
Πρόκειται για στρατηγική διαχείρισης της αποσταθεροποίησης που προκάλεσε ο νεοφιλελευθερισμός για την οποία δεν γίνεται νύξη στους προεκλογικούς λόγους, όπου αποσιωπούνται τα σοβαρά και προβάλλονται ημιτελή έργα βιτρίνας, που έμειναν έτσι για λόγους σκοπιμότητος και δίδονται ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.