«Η επιλογή για το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, με διατήρηση του ελάχιστου ορίου εισόδου (3%), αποτελεί μια ρεαλιστική και προωθητική πρόταση, που ως επιλογή θα έπρεπε να αποκτήσει και συνταγματική θωράκιση»!
ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ, φαινομενικά σωστά, τόνισε ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Αγορά”. Η κυβέρνηση προτείνει τελικά επίσημα την καθιέρωση αναλογικότερου από αυτό που ισχύει σήμερα εκλογικού συστήματος. Χωρίς όμως και πάλι αυτό να είναι απλή και άδολη αναλογική, αφού παραμένει σε ισχύ το 3% των ψήφων ως όριο εισόδου στη Βουλή. Η καινοτομία έγκειται στην κατάργηση του «μπόνους» (50 εδρών) στο πρώτο κόμμα και η παροχή δικαιώματος ψήφου στους 17άρηδες.
ΣΤΗ χώρα μας, από τη Μεταπολίτευση κι εντεύθεν, είχαμε επτά διαφορετικά εκλογικά συστήματα (1974, 1977, 1985, 1989, 1990, 2004, 2008)! Ο αριθμός είναι μεγάλος, αν αναλογιστεί κανείς ότι συνολικά στην ιστορία της χώρας έχουν εφαρμοστεί περίπου δεκατέσσερα εκλογικά συστήματα.
ΑΠΟ το 1974 έως το 2004 όλοι οι νόμοι ακολουθούσαν τη δομή της ενισχυμένης αναλογικής που είχε καθιερωθεί το 1958. Η φιλοσοφία της ενισχυμένης αναλογικής στηριζόταν στο γεγονός ότι μεταπολεμικά -κυρίως μετεμφυλιακά- θα έπρεπε η χώρα να έχει αυτοδύναμες κυβερνήσεις, ώστε να μη ταλανίζεται από συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις και ακυβερνησία. Άλλο τώρα, αν οι “αυτοδύναμες” κυβερνήσεις που προέκυπταν -πολλές φορές καλπονοθευτικά- κατέληγαν να είναι απόλυτα αλαζονικές και αυταρχικές: δεν λογάριαζαν την αντιπολίτευση («ο λαός μάς ψήφισε για το πρόγραμμά μας»). Για να διαιωνίζονται μάλιστα στην εξουσία, δημιούργησαν το “πελατειακό κράτος” ψηφοφόρων «τους».
ΕΤΣΙ χειραγωγήθηκε ο λαός πάνω από 42 χρόνια ψηφίζοντας έναν σταθερό δικομματισμό (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ), ενώ και η χώρα μοιράστηκε σε «γαλάζια» και «πράσινα» στρατόπεδα. Ποιος ξεχνάει τα πράσινα και μπλε καφενεία της δεκαετίας του 1980 ή το «αυτός είναι δικός μας», κάθε φορά που επρόκειτο να διοριστεί κάποιος σε μια θέση;
ΕΙΝΑΙ γλυκιά η εξουσία και όποιος την κατακτά μετέρχεται κάθε μέσο για να τη διατηρήσει. Από τον κανόνα δεν ξεφεύγει και η σημερινή κυβέρνηση. Ο πολίτης είναι καχύποπτος απέναντι στο εγχείρημα «νέος εκλογικός νόμος»: αμφισβητεί την… αγαθή πρόθεση του νομοθέτη που παρέχει ψήφο στους 17άρηδες (ενώ στην πραγματικότητα αυτό θεωρείται αντίβαρο στη βέβαιη αρνητική ψήφο των συνταξιούχων), αλλά και το άρθρο που θέλει το όριο του 3% των ψήφων, για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή. Αλλά τότε πού είναι η… απλή αναλογική;
ΤΑ εκλογομαγειρέματα πάψανε να έχουν πράσινο ή γαλάζιο πρόσημο και αποκτούν τώρα το χρώμα του ΣΥΡΙΖΑ.
