Η εκμετάλλευση της ουκρανικής εξέγερσης

Στην Ουκρανία τα πράγματα σοβαρεύουν όχι μόνο επειδή ο τσάρος Πούτιν επέλεξε την κατάλληλη στιγμή να δείξει ότι η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση είναι και πάλι παρούσα, αλλά γιατί πολλά είναι τα συμφέροντα που διακυβεύονται στην περιοχή, από τη διεύρυνση της αντιπυραυλικής ασπίδας των Η.Π.Α. μέχρι το φυσικό αέριο, από τον ενεργό ρόλο των Γερμανών, μέχρι την επανεμφάνιση των νεοναζί, που προβάλλονται τεχνηέντως.
Βέβαια τα διάφορα Media διογκώνουν καταλλήλως τα δεδομένα και τα διαδραματιζόμενα, κινούμενα πότε προς την καλλιέργεια κλίματος φοβίας για τον τσάρο και πότε προς τους Ουκρανούς υπερεθνικιστές, προάγοντας παράλληλα το ημιδιαλυμένο ευρωπαϊκό ιδεώδες, χάριν του οποίου, λέει, επαναστάτησε ο ουκρανικός λαός. Κανείς δεν αντιλέγει ότι ανάμεσα στους εξεγερμένους ήταν πολλοί φιλοευρωπαϊστές, εθνικιστές και νεοναζί. Όμως αυτό που αποσιωπήθηκε επιδεικτικά ήταν ο βασικός λόγος της εξέγερσης που δεν είχε να κάνει τόσο με την ευρωπαϊκή πορεία, αλλά με την αποτίναξη του νεοσταλινικού ρωσικού ζυγού, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την επιθυμία για δημοκρατία και ελευθερία. Σε ένα είναι σύμφωνοι όλοι τους λοιπόν: στην αποσιώπηση της εξεγερσιακής δύναμης αυτού του λαού, οι περισσότεροι από τους οποίους μεταναστεύουν ανελλιπώς από την εποχή της πτώσης του σιδηρού παραπετάσματος. Όλοι μαζί, Ευρώπη, Ρωσία και λοιποί, ένα πράγμα δεν θέλουν να φανεί προς τα έξω: αφενός η ως τώρα προκλητική αδιαφορία για τη ζωή των Ουκρανών πολιτών, και αφετέρου η δυναμική που έχει η εξέγερση όταν ο λαός αποφασίζει να βγει στους δρόμους και να καταστρέψει εν ριπή οφθαλμού την εκάστοτε κρατική μηχανή. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, αναμενόμενη  ήταν η επέμβαση της «μαμάς» Ρωσίας, με το πρόσχημα της προστασίας των ρωσόφωνων, ένα σχέδιο που απεργάζεται εδώ και καιρό η Μόσχα προκειμένου να προασπιστεί τα οικονομικά της συμφέροντα εις ό,τι αφορά τον αγωγό φυσικού αερίου, αλλά και την επανασύσταση της αυτοκρατορίας του σοβιετικού γραφειοκρατικού καπιταλισμού. Στη Ρωσία ποτέ δεν σίγησαν οι φωνές για την επανασύσταση αυτής της αυτοκρατορίας ούτε σταμάτησαν οι παντός είδους στρατιωτικοί εξοπλισμοί, βασικό μέλημα του κόμματος τις περασμένες δεκαετίες. Το γεγονός ότι αναπτύχθηκε μια μπουρζουαζία υπό την κηδεμονία του τσάρου, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η χώρα εκδημοκρατίσθηκε και έπαψαν οι παρακολουθήσεις, οι δολοφονίες και οι εξαφανίσεις πολιτών, γνωστή συνταγή από τα παλιά. Μόνο η Κα – Κε – Μπε μετονομάσθηκε σε FSB και κάτι λίγες ακόμη μεταρρυθμίσεις για τα μάτια του κόσμου, για να μην νομίζει κανείς ότι πήγε τσάμπα η περεστρόικα. Κατά τα άλλα, οι πρακτικές είναι οι ίδιες και οι πολεμικές κινήσεις αναμενόμενες. Στην Ουκρανία όμως, που οι πολίτες ζούσαν στο πετσί τους αυτή την κηδεμονία, η εξέγερση δεν θα αργούσε να έρθει. Και μπορεί τα ρωσικά Μ.Μ.Ε. να μιλούν για Νεοναζί σε συνεργασία Τσετσένους αυτονομιστές, μπορεί η Δύση να κλείνει προκλητικά τα μάτια στην δυστυχία του ουκρανικού λαού που ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχεια και κανείς δεν μιλούσε μέχρι τη ρώσικη κινητοποίηση, το θέμα όμως με τα βαθύτερα αίτια της εξέγερσης παραμένει. Και αυτά δεν θα τα αποκαλύψουν ποτές ούτε τα δυτικά, πολλώ δε μάλλον τα φιλορωσικά Μ.Μ.Ε. Ο Πούτιν με τον Ομπάμα μίλησαν, λέει, επί μισή και πλέον ώρα για την κρίση στην Κριμαία. Η κουβέντα, όπως μας είπαν, περιστράφηκε γύρω από το δίκαιον ή μη της ρώσικης επέμβασης  στην Κριμαία. Μόνο ένας αφελής θα μπορούσε να πιστέψει πως αυτή η κουβέντα δεν περιστράφηκε γύρω από τις σφαίρες επιρροής. Οι Η.Π.Α., όπου εδώ και καιρό βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο, συνεχίζουν να εξάγουν τα προβλήματά τους στην Ευρώπη και αλλού. Στη Ρωσία, από την άλλη, η νέα μπουρζουαζία εξάγει απλά μέσω των τουριστών της μεγάλα κεφάλαια από τις δραστηριότητες της ρώσικης μαφίας που κυβερνά τη χώρα σε αγαστή συνεργασία με τη ρώσικη ηγεσία. Η Ελλάδα υποδέχεται τα καλοκαίρια τις χιλιάδες των νεορώσων, που πλούτισαν με τους γνωστούς τρόπους. Και κάνει και τεμενάδες και από πάνω. Όμως -για να μείνουμε στο θέμα μας- πέρα από τη ρώσικη επεκτατικότητα, υπάρχει και η ευρωπαϊκή διστακτικότητα, με δεδομένη την ενεργειακή εξάρτηση από τον τσάρο – Πούτιν. Με λίγα λόγια, όπως καταλαβαίνετε, τα παιχνίδια που παίζονται είναι πολυποίκιλα και οι διαθέσεις αλλάζουν αναλόγως των προσφορών και των ανταλλαγμάτων μεταξύ των τριών υπερδυνάμεων, Η.Π.Α. – Ρωσία –Ε.Ε. Με την Κίνα βέβαια να ακολουθεί κατά πόδας, έχοντας προ πολλού κατακτήσει τις αγορές. Η εξέγερση του ουκρανικού λαού ήταν πέρα από τα συμφέροντα και τις σφαίρες επιρροής. Το ποιοι καπηλεύονται αυτή την εξέγερση είναι άλλο θέμα. Πάνω απ’ όλα διεφάνη καθαρά πως οι υπερδυνάμεις δεν είναι αλώβητες. Και ας κινητοποιούνται οι στρατοί και οι απανταχόθεν μυστικές υπηρεσίες. Και ας κοροϊδεύουν τους λαούς με τη δήθεν προάσπιση του ανθρωπιστικού δικαίου μέσω Διεθνών Οργανισμών. Το γεγονός ότι ένας λαός ανατρέπει σε λίγες ημέρες μια κυβέρνηση λέει από μόνο του πολλά. Και αφήστε στην άκρη τα  στημένα βίντεο των όποιων φίλα προσκείμενων στις εξουσίες εξαρτημένων Μ.Μ.Ε. Τη δουλειά τους κάνουν, για όσους γνωρίζουν.