Σε ρόλο τεχνικού συμβούλου θα παραμείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα εκτιμά ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Ταμείο, Μιχάλης Ψαλιδόπουλος, δεδομένου ότι τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει και οι διαφορές για το χρέος ανάμεσα στον διεθνή οργανισμό και τους Ευρωπαίους παραμένουν ανοιχτές.
Ο Μιχάλης Ψαλιδόπουλος τόνισε, επίσης, ότι δεν τίθεται από κανέναν θέμα παράτασης του ελληνικού προγράμματος πέραν της 20ης Αυγούστου.
Στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο καθηγητής Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, που από το 2015 εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Eκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, αναφέρει ότι επίκειται έκθεση από το Ταμείο για το Άρθρο 4, που θα αποτυπώνει τη γενική πορεία της οικονομίας, αλλά και την αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους.
Η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους που θα περιλαμβάνεται στην επόμενη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι πιο ευέλικτη σε σχέση με μια ανάλυση για το χρέος από την οποία θα εξαρτιόταν η χρηματοδοτική συμμετοχή του Ταμείου.
Μάλιστα, ο κ. Ψαλιδόπουλος εκτιμά πως η βελτίωση των προβλέψεων του ΔΝΤ για τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδας σε συνδυασμό με την ανακοίνωση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους από τους Ευρωπαίους θα οδηγήσει το Ταμείο στο να χαρακτηρίσει βιώσιμο το χρέος σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
«Δεδομένου ότι τα μακροοικονομικά δεδομένα στην Ελλάδα έχουν βελτιωθεί σε σύγκριση με το 2017 και ότι θα ανακοινωθούν και τα μέτρα των ευρωπαϊκών θεσμών για το χρέος πιθανολογώ ότι η βιωσιμότητα του χρέους θα επεκταθεί χρονολογικά σε σύγκριση με πέρσι» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Γερμανία – Βρυξέλλες – ΔΝΤ και… στη μέση η Ελλάδα
Οι δανειστές διαφωνούν ως προς το χρόνο αποπληρωμής του ελληνικού χρέους αλλά και ως προς τον μηχανισμό που θα στηθεί για να γίνει η ελάφρυνση. Η μεγαλύτερη διαφωνία εντοπίζεται ανάμεσα στη γερμανική αντιπροσωπεία και τους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών θεσμών, με τους πρώτους να ζητούν «σκληρή γραμμή» και την ΕΕ να προτείνει μια «προληπτική γραμμή στήριξης».
Κι εδώ είναι όλο το «κλειδί» στην υπόθεση. Αν το ΔΝΤ αποχωρήσει από το πρόγραμμα, μπορεί η Ελλάδα να βγάζει έναν «βραχνά» από πάνω της και να το «πουλάει» και επικοινωνιακά («διώξαμε το ΔΝΤ που είχε έρθει με το… Καστελόριζο») αλλά από την άλλη θα έχει διπλή απώλεια. Αφενός δεν θα έχει το «πιστοποιητικό» βιωσιμότητας του χρέους που μόνο το Ταμείο θα μπορούσε να δώσει. Κι αφετέρου χάνει έναν σύμμαχο για την μεγαλύτερη ελάφρυνση καθώς το ΔΝΤ λειτουργούσε πολλές φορές ως κυματοθραύστης ανάμεσα στη Γερμανία και τις Βρυξέλλες.
Το χειρότερο σενάριο είναι να επικρατήσει η γερμανική γραμμή για πολύ σκληρή εποπτεία, καθώς και για επέκταση των δανείων του EFSF μόλις στα τρία χρόνια.
Το… ευνοϊκό σενάριο είναι τελικά η προληπτική γραμμή στήριξης που θα δώσει χρονική και ουσιαστική ανάσα στην Ελλάδα ώστε να βρεθεί λύση για το χρέος σε μεταγενέστερη περίοδο αλλά και να δοκιμάσει την έξοδο στις αγορές σε καλύτερες συνθήκες.
Το Ταμείο ζητά αυτόματο μηχανισμό και εμπροσθοβαρή μέτρα για το ελληνικό χρέος, ενώ η Γερμανία από την πλευρά της απορρίπτει τον αυτόματο μηχανισμό και προτείνει οπισθοβαρή μέτρα 20% με τη λήξη του τρίτου μνημονίου και 80% σε βάθος ετών. Κάτι που σημαίνει σκληρή εποπτεία και σύνδεση των μέτρων με την πιστή τήρηση των μεταρρυθμίσεων που θα συμφωνηθούν, ουσιαστικά ένα νέο μνημόνιο.
