Πολιτικοί αναλυτές, οι ‘‘διαμορφωτές της κοινής γνώμης’’, σχολιάζουν, τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίον προβλέπονται ραγδαίες εξελίξεις τον επόμενο καιρό με χρονικό όριο τον Φεβρουάριο, όταν συνέλθει το Συνέδριο, που τελειώνει η ‘‘κωμωδία’’, αν μέχρι τότε δεν συμβούν απρόοπτα γεγονότα.
Πρόκειται όχι μόνο για εσωκομματικές ίντριγκες στις οποίες, ούτως ή άλλως, θα δοθούν λύσεις, αλλά για τραυματισμό της θεμελιώδους πολιτικκής πρακτικής, που έναςς ‘‘κομήτης’’ απ’ το πουθενά επηρεάζει τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας.
Λίγες ημέρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου συννέφιασε ο ουρανός, δημοσκοπικά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να χάνει τη δημοτικότητά του.
Το εκλογικό ποσοστό του κατέληξε τελευταίως στο 14,7% χαμηλότερα απ’ του ΠΑΣΟΚ, που ανέβηκε στο 16%, ή δε αναγνωρισιμότητα του κ. Κασσελάκη υπολείπεται των κ.κ. Κουτσούμπα και Βελόπουλου. Πιστεύεται, ότι το κόμμα υπ’ αυτές τις συνθήκες θα χάνει συνεχώς και ο χρόνος διαδρομής του κ. Κασσελάκη στην Προεδρία, εφ’ όσον συμμορφωθεί προς τις απαιτήσεις των κατακριτών του και παραιτηθεί, θα περάσει στην ιστορία, ότι ήταν ένας τραγέλαφος.
Η αγωνιώδης επέμβαση του κ. Τσίπρα, κατόπιν εορτής, δεν σώζει την κατάσταση. Η αποχώρηση της ‘‘Ομπρέλας’’ και η προσπάθεια του προέδρου, να την υποβαθμίσει, πέφτει στο κενό. Οι δηλώσεις του εναντίον των αποχωρησάντων και της Ν.Δ. περιβάλλονται από τοξικότητα. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Βάζει ψηλά τον πήχη και λέει, ότι θα γίνει κυβέρνηση, συμπληρώνοντας, ότι «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος». Αυτό είναι για τον ίδιο, ή για όσους τον αμφισβητούν; Όσοι έφυγαν γυρίζουν πίσω;
Ο άνθρωπος δεν σκαμπάζει από πολιτική. Μετακινήθηκε από τη σφαίρα των επιχειρήσεων στην πολιτική και νομίζει, ότι η ίδια στρατηγική ισχύει και εδώ, την οποίαν αντιλαμβάνεται με συνθήκες εντυπωσιασμού.
Αποκαλεί 5η φάλαγγα, όσους έφυγαν καλώντας τους να επιστρέψουν. Αχνοφαίνεται, ότι η διάσπαση δεν θα σταματήσει και κινδυνεύει να φτάσει στο 3%, εκεί που ήταν το κόμμα επί Αλαβάνου, απ’ όπου το πήρε ο Τσίπρας και το έκανε εξουσία.
Ένας ηγέττης, όταν προαναγγέλει διαγραφές και στο τέλος, κατόπιν πιέσεων, τις ανακαλεί, δίνει την εντύπωση ότι έκτοτε μπορεί να υποστεί οποιονδήποτε εκβιασμό.
Αυτή η ανάκληση δηλώνει ότι «καταθέτει τα όπλα». Δεν αντιλαμβάνεται το εκρηκτικό κλίμα, που έχει δημιουργήσει και ότι ο πολιτικός ηγέτης και λάθος, αν έχει κάνει, το υποστηρίζει μέχρι το τέλος ή παραιτείται. Δεν νοείται να εκβιάζεται κανένας ηγέτης. Ο εκβιασμός οποιασδήποτε μορφής είναι χρήση απειλής και εξαναγκασμός για λήψη μειωτικών αποφάσεων κυρίως σε ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος.
Ως πότε όμως, θα συνεχίσει, να παίζει έργο ο νέος πρόεδρος με ατάλαντους; Μπορεί στην αρχή να άρεσε, αλλά τώρα ο ‘‘θίασος’’ δεν βλέπεται. Η ‘‘παράσταση’’ κάποτε θα τελειώσει, αλλά με ποιο τρόπο; Δυστυχώς υποψίες διατυπώνονται.
