Στο Μαουτχάουζεν για την επέτειο από τα 80 χρόνια από την απελευθέρωση των επιζώντων του στρατοπέδου θα εκτεθούν φωτογραφίες από τα µνηµεία που βρίσκονται και στα Χανιά. Η έκθεση θα πραγµατοποιηθεί στις 11 Μαΐου του 2025 και θα διαρκέσει ένα χρόνο.
Όπως µας σηµείωσε ο ειδικός συνεργάτης του αντιπεριφερειάρχη Χανίων κ. Σήφης Μαρκάκης που έχει επιµεληθεί της όλης προσπάθειας το αίτηµα υποβλήθηκε από το Αυστριακό Υπουργείο Εξωτερικών και η ιδέα είναι να εκτεθούν στα µνηµεία που έχει η κάθε χώρα στο τόπο µαρτυρίου φωτογραφίες από τα αντίστοιχα µνηµεία που υπάρχουν στους τόπους των θυµάτων.
Από τα Χανιά υπάρχουν στοιχεία για τρία µνηµεία που υπάρχουν σε διάφορα σηµεία και είναι αφιερωµένα σε θύµατα του Μαουτχάουζεν. Πιο συγκεκριµένα:
• Στο Ανατολικό Σέλινο, στο δρόµο από Σούγια προς Κουστογέρακο, το συγκεκριµένο µνηµείο κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε µε πρωτοβουλία του αείµνηστου κ. Θοδωρή Γεωργιακάκη που ήταν επιζώντας του Μαουτχάουζεν και που ο αδελφός του είχε χάσει τη ζωή του σε αυτό.
• Στην Αγία Ρουµέλη, κοντά στην παραλία.
• Στους Λάκκους, στον περίβολο του ναού του Αγίου Αντωνίου όπου είχε στηθεί χάρη στις προσπάθειες του επίσης επιζώντα, αείµνηστου Γιώργου Πλατσιδάκη.
«Στο µνηµείο που έχει κατασκευάσει η κάθε χώρα στο Μαουτχάουζεν θα τοποθετηθεί από ένα τεράστιο ταµπλό µε φωτογραφίες από τα µνηµεία που υπάρχουν σε κάθε τόπο για να θυµίζουν τα θύµατα και τα γεγονότα αυτά», υπογράµµισε ο κ. Μαρκάκης.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Όπως είχε επισηµάνει σε σχετικό αφιέρωµα των “Χ.ν.” ο ιστορικός Ιάσονας Χανδρινός «στις 2 Μαΐου 1944, έφτασε στο Μαουτχάουζεν µια αποστολή πολιτικών κρατουµένων από την Ελλάδα. Από τους 443 άνδρες της αποστολής, οι 242 ήταν Κρητικοί από όλους τους νοµούς του νησιού, οι περισσότεροι από τον Νοµό Χανίων, κυρίως αντάρτες και αντιστασιακοί που είχαν πιαστεί στο “χWτένισµα” της 10ης Φεβρουαρίου 1944 που σάρωσε τα χωριά της επαρχίας Κυδωνίας (Μεσκλά, Λάκκοι, Ζούρβα, Θέρισο, Πρινές κ.ά.) που θεωρούνταν -δικαιολογηµένα- ορµητήρια της Αντίστασης και κέντρα εφοδιασµού των Βρετανών αξιωµατικών στη ∆υτική Κρήτη. Στο στρατόπεδο είχαν προηγηθεί την προηγούµενη χρονιά 157 συµπατριώτες τους, συγκεκριµένα οι συλληφθέντες από το “µεγάλο µπλόκο της Κρήτης” (15 Ιουνίου 1943) που είχαν περάσει τις πύλες του στρατοπέδου στις 4 Νοεµβρίου 1943. Τα 2/3 των περίπου 400 Κρητικών που κλείστηκαν στο Μαουτχάουζεν δεν επέζησαν. Χωρίς εξαίρεση, όλοι εντάσσονταν µετά από ένα µικρό διάστηµα καραντίνας ως καταναγκαστικοί εργάτες σε όλα τα υποστρατόπεδα που φιλοξενούσαν πολεµικά εργοστάσια (Μελκ, Γκούζεν Ι και Γκούζεν ΙΙ, Στάγιερ, Έµπενζεε και πολλά ακόµα), υπό συνθήκες απερίγραπτα εξοντωτικές».
