O Δήμος Πλατανιά με την υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης-Περιφερειακής Ενότητας Χανίων, παρουσιάζει την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Κώστα Σπανάκη με θέμα «ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΚΥΡΙΕΣ», την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022 και ώρα 19:30, στο Πολύκεντρο Βουκολιών του Δήμου Πλατανιά, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Δρ. Αλεξάνδρας Κουρουτάκη, μέλος Ε.ΔΙ.Π. της Σχολής ΑΡ.ΜΗΧ του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση η είσοδος στο Πολύκεντρο Βουκολιών θα είναι ελεύθερη για το κοινό.
Πληροφορίες
Διάρκεια έκθεσης : 6/11/2022 – 25/11/2022
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης:
Από Δευτέρα έως Παρασκευή: 10:00π.μ. – 13:00
Σάββατο: 17:00 – 20:00
Κυριακή: 11:00π.μ. – 19:00
Η επιμελήτρια της έκθεσης δρ. Αλεξάνδρα Κουρουτάκη επισημαίνει:
«Πρωταγωνίστριες της καινούργιας δουλειάς του Κώστα Σπανάκη είναι οι “Γαλάζιες κυρίες” που θα μπορούσαν να συσχετιστούν με τις γυναικείες μορφές της τοιχογραφίας που διασώθηκε στο Μινωικό ανάκτορο της Κνωσού. Ο συσχετισμός προκύπτει λόγω της ομοιότητας στον εικονιστικό τύπο που διατηρεί στοιχεία από τις συμβάσεις της Μινωικής τέχνης.
Ένας φανταστικός κόσμος ξεδιπλώνεται στις Neo-pop “ζωγραφικές αφηγήσεις” του Κ. Σπανάκη που συνδυάζουν θεματικά μοτίβα του προϊστορικού Μινωικού πολιτισμού, με σύμβολα της εποχής των `60`s αλλά και του σύγχρονου κόσμου. Οι συνθέσεις της σειράς βρίθουν από σύμβολα του λαμπερού κόσμου του θεάματος, με πρόδηλες αναφορές στον χώρο της μόδας, του κινηματογράφου, της εμπορικής διαφήμισης, των φωτορομάντζων, της μουσικής βιομηχανίας, των τηλεοπτικών καρτούν και των video games.
Στις “Γαλάζιες κυρίες” του Κ. Σπανάκη εικονοποιείται το καλοκαίρι στην Κρήτη τους χθες και του σήμερα, στα Χανιά, στην Κυδωνία, στο Ηράκλειο, στην Κνωσό και στο οροπέδιο Λασιθίου. Οι αιθέριες κυρίες του κυκλοφορούν σε γνωστούς χώρους αναψυχής του νησιού, δίνουν ραντεβού στην κεντρική πλατεία της Αγοράς των Χανίων, μπροστά στο ρολόι του δημοτικού κήπου, συχνάζουν σε αίθουσες κινηματογράφου, εργάζονται ως αεροσυνοδοί, ρεμβάζουν με θέα στο γραφικό Ενετικό λιμάνι των Χανίων και αγναντεύουν τα πλοία που προσεγγίζουν τα λιμάνια της Κρήτης.
Η υπερβολή, ο αυθορμητισμός και η ανάλαφρη διάθεση της pop art αισθητικής, είναι στοιχεία που εμφανώς υιοθετούνται από τον δημιουργό. Άλλωστε, ήδη από τη δεκαετία του 1960, η Pop art διεκδικούσε την ισοτιμία της υψηλής τέχνης με τις εκφάνσεις της μαζικής κουλτούρας. Τεχνοτροπικά, ο Κ. Σπανάκης χρησιμοποιεί λάδια. Η ζωγραφική του διακρίνεται για τη σαφήνεια του σχεδίου, τη δυναμική της προοπτικής, την ένταση του φωτεινού, καθαρού, πλακάτου χρώματος, τη διακοσμητική διάσταση, την υπαινικτική, χιουμοριστική και παιγνιώδη διάθεση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλούν οι χρωματικές αντιθέσεις και ενίοτε η αποσπασματική παρουσίαση των θεμάτων.
Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως η νέα σειρά έργων του Κ. Σπανάκη είναι διάστικτη από αναφορές σε κομβικούς σταθμούς της ιστορίας της τέχνης. Στοιχεία της Μινωικής τέχνης, της Pop Art, του Νεοπλαστικισμού συνδυάζονται ευρηματικά στο μπλέντερ του Μεταμοντερνισμού όπου ανήκουν οι Neo-pop ζωγραφικές του αφηγήσεις. Άλλωστε στην μεταμοντέρνα εποχή και τέχνη, όλα επιτρέπονται και όλα μπορούν να αναμειχθούν».
Ο ζωγράφος Κώστας Σπανάκης επισημαίνει:
«Όλα ξεκίνησαν από την υπέροχη τοιχογραφία της Κνωσού την οποία από την πρώτη στιγμή που την είδα, την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα γιατί αντανακλούσε τη χαρά της ζωής στην Εποχή του Χαλκού. Οι “Γαλάζιες κυρίες” απολάμβαναν την καθημερινότητά τους ντυμένες και στολισμένες με γούστο, επιμέλεια, κομψότητα και πολυτέλεια στα ανάκτορα της Κνωσού.
Έχοντας εισπράξει όλη αυτή τη θετική ενέργεια του συναισθήματος και ωθούμενος από την έμπνευση του καλλιτέχνη ήθελα να κάνω κάτι με αυτές. Άλλη μια ή και περισσότερες αναπαραστάσεις από την καθημερινότητά τους θα ήταν μια χαρά, θα ήταν όμως ΤΕΧΝΗ; Έστυβα το μυαλό μου για καιρό αλλά λύση δεν έβρισκα. Τελικά την βρήκα λίγα χρόνια πριν, με αφορμή τη βιογραφική ταινία του Yves Saint Laurent ο οποίος το 1965 είχε την ιδέα να αποτυπώσει τον “Νεοπλαστικισμό” του Piet Mondrian στην καινούργια του συλλογή φορεμάτων cocktail που έδωσαν άλλο αέρα στις Παριζιάνες της εποχής εκείνης.
Τότε θυμήθηκα ότι ο αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς είχε ονομάσει «Παριζιάνα» τη γυναικεία μορφή που ανακάλυψε στα ερείπια της Κνωσού επειδή ήταν στολισμένη και βαμμένη στην εντέλεια. Αποφάσισα λοιπόν να τις φέρω στη σύγχρονη εποχή αντί να πάω στο μακρινό παρελθόν τους. Θα ζούσαν στις δικές μου αγαπημένες εποχές που ήταν πρωτίστως η δεκαετία του 1960 και δευτερευόντως το σήμερα.
Το Φθινόπωρο του 2019, ξεκίνησε η σειρά με τις «Γαλάζιες κυρίες” να ζουν με κάθε τρόπο στο σύγχρονο κόσμο. Να ταξιδεύουν σε όλη την υφήλιο, να κυκλοφορούν στα Χανιά και το Ηράκλειο, να εργάζονται ως δακτυλογράφοι, αεροσυνοδοί ή και σωφερίνες. Να απολαμβάνουν τη ζωή στην Κυδωνία και την Κνωσό, ψωνίζοντας στα Εμπορικά Κέντρα και πίνοντας κρασί στο AQUARIUM. Άλλοτε πάλι, να ξεκουράζονται αγναντεύοντας το πέλαγος ή να τραγουδούν για να εκφράσουν τον καημό τους. Να ζουν στο όριο ερωτοτροπώντας με τις μυθικές μορφές της Μινωικής εποχής όπως ο Πρίγκιπας των Κρίνων και ο Μινώταυρος αλλά, γιατί όχι, και με χάρτινους ήρωες όπως ο Popeye! Στην Τέχνη όλα επιτρέπονται. Έχουν και ονόματα: Ακάλλη, που βρίσκεται συνήθως στα Χανιά, Αριάδνη, φυσικά στο Ηράκλειο και Φαίδρα, στο οροπέδιο Λασιθίου».
