Προς τον λόφο Καστέλι κινηθήκαµε προχθές το απόγευµα. Η πόρτα ήταν κλειστή µε λουκέτο. Μέσα στην πλατεία ήταν, όχι τα παιδιά της Ρόζα Νερά καθώς η κατάληψη εκκενώθηκε αλλά οι αστυνοµικοί που έχουν εντολή να φυλάνε την πλατεία όλο το 24ωρο για να αποτρέψουν το ενδεχόµενο ανακατάληψης.
Αστυνοµικοί βρίσκονταν και στον όροφο των κτηρίων της παλιάς Πρυτανείας (που ήταν και αυτό υπό κατάληψη). Και άνοιξαν τα παράθυρα όταν είδαν ότι τραβούσαµε φωτογραφίες τους τοίχους για να ενηµερώσουν τους συναδέλφους τους, οι οποίοι είναι αλήθεια ότι µας µίλησαν ευγενικά.
Το σκηνικό, όµως, ήταν ίδιο µε το 2021. Τότε που και πάλι η κατάληψη είχε εκκενωθεί από την Αστυνοµία.
Τώρα, η Αστυνοµία έχει κάνει ξανά τη δική της… κατάληψη στο Λόφο Καστέλι.
«Από τη Ρόζα Νέρα περάσαµε στην… “ΕΛ.ΑΣ. Νέρα”», σκέφτηκα, βλέποντας τους αστυνοµικούς.
Με τη διαφορά ότι αυτή η κατάληψη είναι κλειστή. Το λουκέτο υπάρχει µέρα – νύχτα και εντός του Λόφου είναι οι αστυνοµικοί.
Υποθέτω πως και οι ίδιοι οι αστυνοµικοί δεν έχουν καµία… όρεξη να είναι εκεί µέρα – νύχτα για να φυλάνε τα κτήρια.
Θυµίζω ότι την προηγούµενη φορά, τον Μάιο του 2021, το προεδρείο της Ένωσης Αστυνοµικών Υπαλλήλων Χανίων είχε αποστείλει επιστολές σε φυσική και πολιτική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., «µε σκοπό να αποµακρυνθούν οι αστυνοµικές δυνάµεις από το λόφο Καστέλι και να επιστρέψουν στην αστυνόµευση της πόλης αλλά και της υπαίθρου των Χανίων».
Και εδώ που τα λέµε, είναι τουλάχιστον παράδοξο, όταν υπάρχουν ελλείψεις σε αστυνοµικό προσωπικό και η πόλη έχει ανάγκη αστυνόµευσης, το να φυλάνε όχι λίγοι αστυνοµικοί το Λόφο µέρα – νύχτα, µε εντολές άνωθεν προφανώς.
Το µείζον ζήτηµα παραµένει: Η “Ακρόπολη” των Χανίων να µη µετατραπεί σε ξενοδοχείο αλλά να αποτελεί χώρο ανοιχτό για όλες και όλους.
