ΣΤΗΝ πράγματι ιστορική από κάθε άποψη ομιλία του προς τους νέους της Φιλελεύθερης Νεολαίας (17 Φεβρουαρίου 1929), ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος, διορατικός όπως πάντα και κουβαλώντας τις εμπειρίες των Βαλκανικών Πολέμων αλλά και του Α’ Παγκοσμίου, μεταξύ άλλων τόνισε και τα εξής για το μέλλον της Ευρώπης: «… Η ανθρωπότης έφθασεν εις ένα σημείον όπου είναι υποχρεωμένη να καταργήση τους πολέμους, εάν δεν θέλη μέσα εις τους πολέμους να συντριβή και να ναυαγήση εντελώς ο νεώτερος πολιτισμός. Δια τούτο αποδέχομαι ειλικρινώς τα αποτελέσματα των συνθηκών, διά των οποίων ετερματίσθη ο πόλεμος…»
ΕΚΕΙΝΟ που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο Βενιζέλος όντας τότε στον πυρήνα των κρατών που ίδρυσαν τη Κοινωνία των Εθνών (προάγγελο του ΟΗΕ), αντιλήφθηκε πολύ νωρίς πως ο πόλεμος δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Και πως οι χώρες, για να υπάρχει ευημερία στους λαούς τους, είναι «υποχρεωμένες να καταργήσουν τους πολέμους». Δυστυχώς, αν και έχουμε έναν ΟΗΕ, μια Ε.Ε. και ένα ΝΑΤΟ, οι πόλεμοι στον αιώνα μας έχουν μεταλλαχθεί: είναι «αόρατοι» (οικονομικοί), αγριότεροι, με περισσότερα θύματα και μεγαλύτερη δυστυχία (φτώχεια, προσφυγικό, οικονομικές κρίσεις/κυρώσεις). Οι δε συνθήκες αμφισβητούνται από χώρες (Τουρκία) που θέλουν να ξαναορίσουν τα σύνορά τους – με πόλεμο φυσικά.
ΕΥΧΗ μας να πρυτανεύσει η λογική και να κυριαρχήσει στον κόσμο η ειρήνη. Επιτέλους, ας γίνει αυτή η πρώτη επιδίωξη των κυβερνώντων του πλανήτη. Αρκετά με την απληστία των πλουσίων χωρών…
