Η αλήθεια είναι πως η χώρα μας έχει καταντήσει γήπεδο στο οποίο ελεύθερα μπορεί να αθληθεί όποιος το επιθυμεί. Μπορεί επίσης να παίξει χωρίς περιορισμούς όποιο παιχνίδι θέλει, όπως για παράδειγμα, bowling σε χορτάρι… Τώρα που το σκέφτομαι, αν θες, έλα και συ να παίξουμε…
Διότι πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η πρόταση Τόμσεν – Βελκουλέσκου για τη δημιουργία πιστωτικού γεγονός για χάριν των άγνωστων στόχων τους, εκτός από την καταγραφή ακόμα μιας φάσης κάποιου παιχνιδιού στο ελληνικό μας γήπεδο;
Και για να είμαι ξεκάθαρος δεν έχουν καμία ευθύνη για αυτό ούτε ο Τόμσεν ούτε η Βελκουλέσκου.
Αυτοί ζήτησαν να παίξουν στο γήπεδο και κάποιοι τους άφησαν.
Καμία μα καμία ευθύνη δεν έχουν.
Εξ άλλου δεν γνωρίζουμε και τον σκοπό τους.
Ούτε θα τον μάθουμε ποτέ.
Μπορεί η δράση τους να οδηγήσει τη χώρα σε απομείωση του χρέους και σε μια νέα αρχή, μπορεί και να την οδηγήσει στην καταστροφή. Τους χαρίζουμε τη σκακιέρα.
Το πρόβλημα είναι αλλού…
Στις Ηγεσίες…
Σε αυτές δηλαδή, που δεν λύνουν το πρόβλημα «μαχαίρι», αλλά το αφήνουν να γίνει γήπεδο άθλησης όπου έχει δικαίωμα να συμμετάσχει όποιος το επιθυμεί και να παίξει ό,τι παιχνίδι θέλει.
Είναι το πρόβλημα το χρέος;
Απομείωσέ το αδερφέ, αποδέξου ότι ως τώρα δεν είχες κανόνες σωστούς ούτε ελεγκτικούς μηχανισμούς ορθούς. Ορισε νέους αδιάβλητους κανόνες και αποδοτικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Μην μετατρέπεις το πρόβλημα σε σκακιέρα ή ακόμα χειρότερα σε γήπεδο όπου θα έχουν δικαίωμα να παίζουν παιχνίδια funds, Δ.Ν.Τ. και άλλοι «ξένοι». Το κόστος της απομείωσης τους χρέους της Ελλάδας είναι ασήμαντο από τους κινδύνους που διατρέχει η Ε.Ε. και η κάθε χώρα μέλος της.
Κι αν φοβάσαι πως θα εκμεταλλευτεί την απομείωση του χρέους της Ελλάδας ένα άλλο κράτος – μέλος και ζητήσει, με τη σειρά του και αυτό απομείωση, ε, τότε λοιπόν και τι έγινε; Θα υπάρξει μια πίεση, αλλά αυτή για χάριν μιας αναδιανομής πλούτου από τις πλούσιες χώρες της Ε.Ε. προς τις φτωχές; Πού είναι το τραγικό; Η ουσία είναι αν μπορείς να φτιάξεις ένα μέλλον με σωστούς κανόνες βγαλμένους από την εμπειρία (σ.σ. τώρα την αποκτήσαμε), τη γνώση και τη δικαιοσύνη καθώς και να φτιαχτούν αδιάβλητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί για να προλαβαίνουν το κακό. Οταν όμως συμβεί αυτό το κακό, πρέπει να επιλύεται άμεσα, έστω και αν υπάρχει κόστος και όχι να σπρώχνουμε την επίλυσή του σε γηπεδικές διαδικασίες, που κερδισμένοι θα είναι μόνον οι «άλλοι»…
Ετσι έχουν τα πράγματα.
Και εκεί ξεκινά αν θέλετε η Μεγάλη Ελπίδα.
Μια απλή κίνηση, μια απλή απόφαση, ευρωπαϊκού επιπέδου μπορεί να αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο και μάλιστα άμεσα, μα πολύ άμεσα…
Αλλιώς θα συνεχίσουμε τη διαγεγραμμένη πορεία…
Ωστόσο, πάντως, αν θέλετε, ελάτε να παίξουμε…
*οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
E-mail: eurohania@yahoo.gr
