Ελέφαντας vs μυρμήγκι

Η εποχή μας μοιάζει με παλαίστρα. Μέσα της παλεύουν αδιάκοπα ο ελέφαντας κι ο μέρμηγκας. Κι από τις εξέδρες τα πλήθη αλαλάζουν από ενθουσιασμό οσάκις ο ελέφαντας βάζει από κάτω ή/και συντρίβει το αβοήθητο μυρμήγκι, γιατί έτσι επαληθεύεται ο κανόνας πως στήριγμα κάθε κοινωνίας είναι ο δυνατός με τη γροθιά του να επιβάλλει τη θέλησή του κι ό,τι θεωρεί εκείνος δίκιο ενώ αν τυχόν νικήσει ποτέ ο μέρμηγκας θα έρθει η συντέλεια του κόσμου με την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης.
Κανείς άνθρωπος δεν έχει ποτέ πάει κοντά στα μυρμήγκια. Ούτε καν τα παρατηρεί, για να διδαχθεί από εκείνα πώς ν’ αντιμετωπίζει με φρονιμάδα και με αγάπη για τον πλησίον τα καθημερινά εμπόδια στη ζωή του. Και αλήθεια, πολλά θα μπορούσε να μάθει βλέποντας τα μυρμήγκια να εργάζονται και να βοηθούν το ένα το άλλο κάθε στιγμή σωρεύοντας τροφές για το μέλλον, όπως πόσο ωφέλιμες αποδείχνεται ό,τι κι αν έχεις να κάνεις ότι είναι, πάντοτε και παντού, η προνοητικότητα και η εργατικότητα…
Εφήμερη, όμως, επίπλαστη η επί γης δύναμη του ισχυρού και στιγμιαία. Νομίζω ότι, εάν δεν φορούμε παρωπίδες, μπορούμε εύκολα να το ιδούμε όλοι γύρω μας. Αν και του δίνει γλυκό στη γεύση ψωμί, όταν φτάσει η ώρα της πέψης πίκρα τού κατατρώει το στομάχι, γιατί δεν κουράστηκε ο ίδιος μήτε είχε τη σύνεση και την αγάπη για οδηγούς να το αποχτήσει μα θέλησε να καρπωθεί τον ιδρώτα των συνανθρώπων του. Και τον γεμίζει με απληστία, που τον φθείρει και τον φθίνει ψυχοσωματικά μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ, μολονότι τα πράγματα φαίνονται αλλιώτικα και τον εμφανίζουν πετυχημένο τάχα, ευτυχή και πανίσχυρο…
Σκέψεις καθώς ξεφυλλίζω τις, γεμάτες με πρόσκαιρες ειδήσεις με τους φανερούς και κρυμμένους πρωταγωνιστές τους, σελίδες της εφημερίδας μου. Και κοντοστέκομαι στα “ψιλά”. Γιατί εκεί πάντα, ακόμα και στη σημερινή μας εποχή του Διαδικτύου και της αστραπιαίας (ανα)μετάδοσης των πληροφοριών, βρίσκονται οι… αληθινές ειδήσεις. Οι ειδήσεις εκείνες που επαληθεύουν τον κανόνα πως μόνον η ανιδιοτελής αγάπη και η άδολη συνεργασία με τους άλλους γύρωθέ μας βοηθούν το στα μάτια πολλών αδύναμο μυρμήγκι πού και πού να βάζει από κάτω τον φαινομενικά ισχυρότερό του ελέφαντα κάνοντας έτσι τον κόσμο καλύτερο, ομορφότερο και δικαιότερο… Και ο νοών νοείτω, ε;