Ελεύθερη η βλασφημία των Θείων και η περιύβριση των νεκρών;

Σειρά αλλαγών με φανερό αντίκτυπο στην κοινωνία επιφέρει η κατάργηση των πταισμάτων που επέρχεται με το σχέδιο Νόμου του νέου Ποινικού Κώδικα, η διαβούλευση του οποίου, όπως και του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, παρατείνεται με απόφαση του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης έως τις 14 Απριλίου. Ειδικότερα με τις νέες διατάξεις και, εφόσον αυτές μείνουν ως έχουν και δεν τροποποιηθούν στο πλαίσιο της διαβούλευσης, καταργούνται άρθρα τα οποία συνδέονται άμεσα με την θρησκεία, την πίστη, την οικογένεια, τους νεκρούς, κ.α. Το σχέδιο Νόμου αφορά την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με εισήγηση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής που συνέστησε ο τέως Υπουργός Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα, ανάμεσα σε άλλα, την κατάργηση των άρθρων 198, 199 και 201 του Ποινικού Κώδικα, που αφορούν στην κακόβουλη βλασφημία, στην καθύβριση θρησκευμάτων και στην περιύβριση νεκρού. Για το θέμα αυτό η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε πρόσφατη Συνεδρία Της, αποφάσισε να παρέμβει σημειώνοντας σε σχετικό Δελτίο Τύπου: «…το γεγονός αυτό θα έχει αρνητικά αποτελέσματα για το αγαθό της θρησκευτικής και κοινωνικής ειρήνης, θέμα που αφορά και όλες τις δραστηριοποιούμενες στον τόπο μας γνωστές θρησκείες».
Συγκεκριμένα, και εις ότι αφορά την πίστη, την θρησκεία και την Εκκλησία καταργούνται τα άρθρα που αφορούν: 1. Κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό και την Θρησκεία (άρθρα 198-199), 2. Περιύβριση νεκρών ή μέλη του ή την τέφρα του (άρθρο 201). Πρακτικά λοιπόν οι προωθούμενες ανωτέρω αλλαγές σημαίνουν ότι θα μπορεί ο οποιοσδήποτε χωρίς να κινδυνεύει να του επιβληθεί κάποια ποινική κύρωση, να: 1. Βρίζει δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεό. 2. Βλασφημά δημόσια τα θεία. 3. Καθυβρίζει δημόσια και κακόβουλα με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή οποιαδήποτε άλλη αναγνωρισμένη θρησκεία. 4. Προβαίνει σε περιύβριση νεκρού. 5. Προβαίνει σε περιύβριση τάφου, ως και ένα σωρό άλλες παραβατικές, κατά την άποψη μας, συμπεριφορές που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον θεωρούνται κολάσιμες και επιφέρουν ποινικές κυρώσεις. Αίσθηση, όπως σημειώνουν ειδικοί, προκαλεί επίσης το γεγονός  ότι μόλις ολοκληρωθεί η διαβούλευση των νέων δύο Κωδίκων (Ποινικού Κώδικα και νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας) θα ψηφιστεί από την Βουλή με την διαδικασία των Κωδίκων, δηλαδή δεν θα ψηφιστεί το Νομοσχέδιο κατ΄ άρθρον, αλλά ως ένα άρθρο και σε μια συνεδρίαση της Βουλής. Πράγμα που, αν όντως ισχύει, σημαίνει ότι οι εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν θα μπορούν να καταψηφίσουν κάποιο από τα άρθρα αν δεν συμφωνούν με αυτό. Στώμεν καλώς θα πούμε εμείς. Ενώπιον όλων αυτών των προωθούμενων αλλαγών και ανατροπών δεν θα πρέπει να εκφράσουμε την αγωνία μας, τον προβληματισμό μας και την διαφωνία-διαμαρτυρία μας; Ή μήπως πάλι θα… στοχοποιηθούμε και θα τύχουμε… υβριστικής αντιμετώπισης, προσάπτοντας μας προθέσεις… «πολιτικής αντιπαράθεσης»! Όταν ακόμα και στην αρχαιότητα ο νεκρός, κεκοιμημένος κατά την Εκκλησία, τύγχανε τιμής και σεβασμού και η ταφή αποτελούσε πρωτογενές στοιχείο της ανθρώπινης συνείδησης, χρέος στα «άγραπτα και ασφαλή θεών νόμιμα» (Σοφοκλής) και όχι απλώς έθιμο, σήμερα θα πρέπει να επιτρέψουμε να υβρίζεται και εμείς να σιωπούμε; Όταν η πίστη και η θρησκεία είναι στοιχείο ιδιοπροσωπίας, στοιχείο ταυτότητας ενός λαού, ενός Έθνους, δεν έχουμε χρέος και ευθύνη όλοι μας: Θεσμοί, Πρόσωπα και Κοινωνία, να διαφυλάξουμε και διασφαλίσουμε την ιερότητα αυτής της πίστης; Όταν με πλειάδα Νόμων κατοχυρώνονται τα πάσης φύσεως δικαιώματα μειονοτήτων και διαφορετικοτήτων, και καλώς γίνεται, δεν θα πρέπει να είναι κατοχυρωμένο το δικαίωμα του σεβασμού στην πίστη, την θρησκεία και τους νεκρούς; Που οδηγείται μία κοινωνία όταν δεν σέβεται τα θέσμια, τα ιερά και τα όσια; τόσο αυτά που αιώνες την γαλουχούν και την τρέφουν, όσο και όλων εκείνων που συνυπάρχουν στην ίδια κοινωνία; Μπορεί στο όνομα του…. «εξορθολογισμού των αδικημάτων» να αποϊεροποιείται ο ιστός μιας κοινωνίας; Κλείνω τον φτωχό αυτό συλλογισμό μου με τα λόγια ενός μεγάλου Έλληνα: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».(Γ. Σεφέρης).