Ό,τι στον κόσμο γεννηθεί έχει αρχή και τέλος
ένας θα μείνει αθάνατος, Λευτέρης Βενιζέλος.
Αυτός σε τούτη τη ζωή σκοπό ‘χε και ζητούσε
Ελλάδας – Κρήτης Ένωση ήθελε και ποθούσε.
Τσοι Κρητικούς ξεσήκωσε, στο Θέρισο εβγήκαν
πάνω στσ’ Αλιάκες στα βουνά στρατόπεδο εστήσαν.
Οι πρώτοι συνεργάτες του, Φούμης και Μάνος ήταν
αυτοί με πρώτο το λαό πολέμησαν και βρήκαν,
πως δεν αξίζουν πρίγκιπες, ούτ’ αριστοκρατία
και στη ζωή δεν ωφελούν πλούτη και μεγαλεία.
Μόνο το δίκιο του λαού και το καλό τση χώρας
ήτονε σκέψη και καημός κάθε στιγμής και ώρας.
Ο σύνδεσμος που κάλεσε Λευτέρη Βενιζέλος
πίστευε ότι μόνο αυτός μπορεί να δώσει τέλος,
διχόνοια που χώριζε ολόκληρη τη χώρα
κι απ’ τση Μελούνας τα στενά να προχωρήσει τώρα.
Επήρε την πατρίδα μας κι άπλωσε τη σημαία
απ’ του Βοσπόρου τα νερά στην Ιωνία πέρα.
Ό,τι Ομόνοια, Σύμπνοια πάντοτε μας χαρίζει
με μιας γκρεμίζει ο διχασμός, ερείπια σκορπίζει.