“Eλευθέριος Βενιζέλος”, Μια ξεχωριστή εικαστική προσέγγιση

Η έκθεση ζωγραφικής του Φώτη Λαγουδάκη με τίτλο “ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ,ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ” που πραγματοποιήθηκε στις αρχές του Μάη στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου αποτέλεσε, δίχως αμφιβολία, ένα σημαντικό εικαστικό γεγονός. Μέσα από το πολύπτυχο συμβολισμών και μηνυμάτων που ξεδιπλώθηκε στο χώρο της έκθεσης ένας μεγάλος Χανιώτης ζωγράφος , ο οποίος έχει επιλέξει να ακολουθεί μια αθόρυβη τροχιά, αποκαλύπτεται, με συγκλονιστική γνησιότητα, απέναντι στο ανθρώπινο πρόσωπο και τις αξίες της Τέχνης.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεσπόζει στην καρδιά της έκθεσης. Γύρω του άλλες σημαντικές ιστορικές μορφές, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Διονύσιος Σολωμός, αλλά και ανώνυμες παρουσίες με τη φωτεινή και καθάρια ένταση μιας καθαγιασμένης προσδοκίας και απαντοχής, συνθέτουν την προοπτική κλίμακα στο σκηνικό της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Κάποιες αγιογραφίες με κυρίαρχα στοιχεία βυζαντινά πλαισιώνουν τις μορφές της έκθεσης.
Η ανθρωποκεντρική προσέγγιση και η διορατική ματιά του ζωγράφου στο πρόσωπο του μεγάλου πολιτικού άνδρα της Κρήτης και της Ελλάδας, ο οποίος διακρίθηκε στο παγκόσμιο πολιτικό στερέωμα της εποχής του, απέδωσαν  προσωπογραφίες με ιδιαίτερη εκφραστική δύναμη. Στο βλέμμα του Ελευθέριου Βενιζέλου καθρεφτίζεται ο βαθύτερος στοχασμός και η έγνοια για το Αύριο του τόπου. Στην άκρη και σε κάποια γωνιά των μεγαλύτερων σε διαστάσεις πορτραίτων, απεικονίζονται μικρότερες, συμβολικού χαρακτήρα, συνθέσεις, που αρθρώνουν το δικό τους λόγο. Eνα Μελανοδοχείο, το Ρολόι που αναγγέλλει το διάβα του χρόνου, το Κρυφό Σχολειό, βρίσκουν τη θέση τους κοντά στη φιγούρα του Ελευθέριου Βενιζέλου και δηλώνουν την άρρηκτη σχέση Θεωρίας και Πράξης, Γλώσσας και Πολιτισμού, Παιδείας και Ελευθερίας.
Μορφές και στιγμές εναλάσσονται, αρμονικά στο ίδιο πνεύμα ενταγμένες, σε μια υποβλητική αλληλουχία. Το φεγγάρι πάνω από το παλιό λιμάνι, μια γυναίκα που κρατά τη στάμνα πάνω από το κεφάλι της, ο νέος με τα σύμβολα της ειρήνης, πρόσωπα που συνθέτουν τον κύκλο στο Δείπνο ζώντων και νεκρών, οι καλλιτέχνες της μουσικής παράδοσης, οι μετανάστες, η γυναίκα με τη μαντήλα, οι γέροντες της Κρήτης.
-Αυτά τα πρόσωπα, αυτούς τους γέροντες, ποιοι τους μνημονεύουν σήμερα; Τι κρατάμε ως όραμα από το παρελθόν; Αναρωτιέται ο καλλιτέχνης.
Ο Φώτης Λαγουδάκης έχει διαμορφώσει και διατηρεί μια εντελώς προσωπική τεχνοτροπία, στην οποία θα λέγαμε ότι συνοψίζονται και οι γενικότερες θέσεις του πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα της ζωής.Το αδρό και σαρωτικό διάβα του χρωστήρα  συνδυάζεται με σεβασμό στους νόμους των αναλογιών και στη συνοχή της εικόνας. Σπουδαστής του ιμπρεσσιονισμού στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής διαδρομής του, σήμερα εκφράζεται μέσα από τον εξπρεσσιονισμό κατά τρόπο συνεκτικό, αυθεντικό και οπωσδήποτε όχι διαλυτικό, ώστε να διαφυλάσσονται τα στοιχεία της μορφής.Ενδιαφέρεται για τους νόμους των αναλογιών, “αλλιώς το αποτέλεσμα θα ήταν χαοτικό”, διευκρινίζει ο ίδιος και συμπληρώνει:
-Οι κανόνες της Τέχνης πρέπει να λειτουργούν, αλλά με τρόπο πνευματικό.
Ο καλλιτέχνης έχει σαφή άποψη για την αποστολή και το ρόλο της Τέχνης:
-Ο άνθρωπος μέσα στην Τέχνη τείνει να χάσει το πρόσωπό του, κάποιες φορές. Σήμερα θαυμάζουμε κάποια τερατώδη δημιουργήματα της Τέχνης, τα οποία, μάλιστα, έχουν εισχωρήσει ακόμα και στα παιδικά παιχνίδια. Ο Αριστοτέλης έλεγε: “Ύλη, Μορφή, Σκοπός και Τελικός Σκοπός.” Όλα αυτά παραμένουν σε ισχύ και στην Τέχνη. Δεν μπορεί να μην υπάρχει όραμα και ουσιαστικό θέμα…
Θα ήταν καλό αυτή η έκθεση, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ”, να επαναληφθεί σε δεύτερο χρόνο, ώστε να δοθεί ο χρόνος στους φίλους της Τέχνης οι οποίοι δεν κατόρθωσαν να την επισκεφθούν στο σύντομο διάστημα λειτουργίας της, να περιδιαβούν στο τοπίο μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας εικαστικής εξιστόρησης.