“Ελευθερόπολις”

Κοιτάζω το “πρωτοσέλιδο κειμήλιο”. Ασπρόμαυρο, αισθητική, φωτογραφική μαρτυρία!
Ηλικίας…, ενενήκοντα και τεσσάρων ετών!
Ενός αιώνα, παρά έξι χρόνια!
Παιδιά, παιδιά, παιδιά εμφανίζει πολλά!
Δημοτικό Σχολειό Αρμένων, του 1921, με τους δασκάλους τους, και την απαραίτητη ομαδούλα των μικρών, που κάθονται μπροστά, οκλαδόν!
Και η φωτό, με τους ζωηρούς παίκτες ερασιτεχνικού μπάσκετ εφήβων νικητές στο πρωτοσέλιδο.
Αλλά, η ασπρόμαυρη “κατάθεση”, του καιρού, με τόση ευκρίνεια και τόσο καλοδιατηρημένη, με έφερε ευχαρίστως, σε ωραίους συνειρμούς βιωμένους, αλλά και όχι, αφού είναι τόσο παλιά.
…Πάντα μου αρέσει αυτό το μικρό, νόστιμο και… “αρτυμένο” με ανόθευτη αυθεντική και χρωματισμένη Κρήτη, εφημεριδάκι!
Γι’ αυτό θέλω να γράψω κάτι απ’ όσα με κερνά το τεύχος Ιούλιος – Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2015 που έλαβα!
Κύριε Μπουρνάζο, Κύριε Τσακιράκη, σας ευχαριστώ πολύ που δεν με ξεχνάτε.
Ευχαριστώ και όλη τη συντακτική ομάδα, εννοείται.
Εκδρομή στη Μίλατο, και το Ιστορικό θέμα του κ. Μανώλη Πιπεράκη, συνδεδεμένο με σημερινή τιμή και συγκίνηση, συγκλονίζει.
Τη ροδαρά μας κύριε Χαράλαμπε, πάντα την προτιμώ!
Ποτέ δεν μπορούμε από τη μητρική μας γλώσσα, ν’ αφαιρέσουμε τον δεκαπεντασύλλαβο!
Αγάπη κάστρα καταλεί, μπεντένια ρίχνει κάτου, και παλληκάρια του σπαθιού τα ρίχνει του θανάτου.
Το γραμματσάκι του γέρω… πάντα δροσερό ασφαλώς, και, οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις, των Σωματείων Αποκορώνου.
Ωραίες φωτό, από εκδρομές, από την παρουσίαση του βιβλίου “Ο Φρες στο διάβα των αιώνων”, πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά.
Η εκτενής, ωραία ιστορία της κυρίας Τιτίκας Πική, που γέμισε τη διήγησή της τρυφερότητα και σεβασμό για τη γιαγιά που αγάπησε το χωριό της, αλλά και την έδωσε στα εγγόνια της, να την πάνε, παραπέρα, στα δικά τους χρόνια!
Πολλά, ακόμη πολλά! Στη μικρή πλατεία, ενδεικτικές, φωτό, και η, μικρή στην άκρη αριστερά με τον χορό, υπέροχο, της Αμπλά! Μα, τι ωραίο! Πόσοι τάχα, έχουν φωτό με την “Αιγίπτια Ικέτιδα” της καλοσύνης, που ρίζωσε στα Χανιά;
Δραστηριότητες του Πολιτιστικού Συλλόγου, νιάτα, νιάτα, παιδιά και εκδηλώσεις μπόλικες, κοινωνικού πλουραλισμού!
Παιδιά που αριστεύουν, παιδιά που αποφοιτούν, εδώ!
Γυμνάσιο Βάμου από την κα Ειρήνη Καλαϊτζάκη, και ωραίες αναφορές από το 1936! Οχι, όχι, και πολύ νωρίτερα!… “Εν Βάμω, 1927, Ενθύμιο Μαθητικού βίου”… “Ντοκουμέντο” χάριτος!
Πανηγύρια του καλοκαιριού, ακόμη με εκκλησίες φιλόξενες, τιμητικά προγράμματα, έξοδοι και μυστήρια, και εκδήλωση για τον γιατρό Γεώργιο Μιχελογιάννη.
Εναν… Αγιο του Αποκόρωνα, του Νομού, και θέλω δύο λόγια παραπάνω, γιατί πολύ μου άρεσε το εύστοχο, “Αγιος Παντελεήμονας”, που είπε στον Χαιρετισμό του ο κος Μιχελογιάννης ο Σήφης.
Ανιψιός του τιμώμενου, γνωστός και μη εξαιρετέος, σκιαγράφησε τη μορφή του ανδρός, και τον βίο, καθώς και ο κ. Βεγλιρής, εκπαιδευτικός, που μίλησε για “τον θρύλο και εν ζωή, και μετά…”.
Η κα Βαγιωνάκη Βάλια, και ο κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης -παρόντες- χαιρέτησαν τη βραδιά, τονίζοντας πόσα οφείλει ο τόπος, στον επιστήμονα, πολιτικό, και άνθρωπο του λαού.
Το εφημεριδάκι μου, το κλείνω αφού τελειώνει, με, ευχάριστα κοινωνικά γεγονότα, γάμων, επιτυχιών σε ανώτατα Ιδρύματα, αλλά και ελεγειακά διαμαντάκια, γι’ αυτούς, που έφυγαν…
Δεν έχασαν τίποτα, από την αγάπη στην οποία ευτύχησαν, όσο ανέπνεαν το οξυγόνο, της επαρχίας τους, του τόπου, της Λεβεντογέννας.
Εύχομαι, καλοτάξιδο το καλοκαιρινό τεύχος, στα χέρια των αναγνωστών του!
Ευχαριστώ και πάλι.