“Eλένη”… Ιωάννη Απ. Γιαννουδάκη

«…Κι όταν φτάσαμε στην προκυμαία, με την ψυχή στο στόμα με στρίμωξαν ανάμεσα τους -δυο μπρος, δυο πίσω. Κι εκεί περιμέναμε, ανάμεσα σε κάμποσες άλλες οικογένειες που ήταν κι αυτές ειδοποιημένες.
Και γύρω μας ζώνη είχαν κάνει οι ναύτες των ξένων πολεμικών με τα όπλα στο χέρι.
“Φαντάζομαι την τρομάρα σας”, την είχα διακόψει.
“Οχι! Μη λες μεγάλες κουβέντες! Μη λες πως φαντάζεσαι. Κανένας που δεν τα ’ζησε δε μπορεί να τα βάλει στο μυαλό του!…
Με το ζόρι κρατιόμουν να μη λιποθυμήσω μέσα σ’ εκείνο το σπρωξίδι, τις φωνές, τα παρακάλια και τα ξεφωνητά!…
Και να ’χω και τη μητέρα, όλο να μου δίνει σπρωξιές με τον αγκώνα της”.
“Σκύψε”! μου ψιθύριζε συνέχεια.
“Σκύψε να μη φαίνεσαι!… Και κάνε την προσευχή σου να γλυτώσουμε!”».
Είναι μέρος από το απόσπασμα του οπισθόφυλλου του βιβλίου, απόσπασμα επιλογή βεβαίως του κ. Γιαννουδάκη, στην οποία διαφαίνεται “κατ’ αρχήν η εποχή”, ο τόπος, τα γεγονότα, τα συνταρακτικά!
Η Μικρασία εμβολιάζει, υλικό και τεκτενόμενα, δράση, δυναμική και εικόνες!…
Η γοητεία, λοιπόν, που κατακτά τον αναγνώστη είναι μια εκ προοιμίου βεβαιότητα…
Η “Ελένη” του συγγραφέα, μου αρέσει λοιπον, κατ’ αρχήν, γιατί ζωντανεύει τον καιρό!
Τον συγκεκριμένο καιρό που, ως καμβάς, τοπίο και “συνειρμικό σύμπαν”, τόσων, μα τόσων, παραμέτρων, προβάλλει ευκρινής!
Να σκεφτούμε μόνο πως τούτη η μορφή “σμιλεμένη” με τον πόνο, τη γνώση και τη σοφία των εποχών, κάτω από καταστάσεις αρκετές και αρκετά ταραχώδεις, δύσκολες και τραχείες χρονικά.
Η Ελένη Χουλιοπούλου, της οποίας ο βίος προσεγγίζεται.
Οθωμανούς, Κρητική πολιτεία στο νησί και ελληνική βασιλεία αργότερα όλα τα ’ζησε.
Ολη αυτή η μεστή ζωή της Ελένης, στο μυαλό της, στην ψυχή της, στα βιώματα, ένα “βιβλίο” πυκνογραμμένο και βαρύ… η οντότητά της σ’ όλες τις υποστάσεις. Σ’ όλες τις εκφάνσεις.
…“Ελένη” του κ. Γιαννουδάκη. Το βιβλίο παρουσιάστηκε πριν από καιρό στα Χανιά.
Ελειπα εκτός Κρήτης και στερήθηκα την ωραία εμπειρία της εκδήλωσης.
Στην πρόσκληση αναγράφονται τα πρόσωπα που απέδωσαν αποσπάσματα από το βιβλίο… Ο όμιλος φίλων της Τέχνης οργάνωσε τη βραδιά, η οποία πέτυχε, απ’ ό,τι έμαθα…
Την “Ελένη” μου έστειλε ο συγγραφέας την οποία διάβασα με πολύ ενδιαφέρον.
Πάντα μου αρέσει ο φωτισμός μιας εποχής, περασμένης, μέσα από το κοινωνικοπολιτικό τοπίο που κοινωνεί τον αναγνώστη και την ιστορική δομή, η οποία κινείται, ζωντανός οργανισμός, με κύρος και εγγυήσεις…
Ομως, όμως γνωρίστηκα και με το ήθος, το ύφος, τον στοχασμό του συγγραφέα.
Ωραία γλώσσα, “δόκιμος” ρεαλισμός, νοσταλγία…, αμεσότητα αισθημάτων!
Συνέπεια στην αφήγηση, ευγένεια στα εκφραστικά μέσα, πιστότητα στα δεδομένα καθώς αναπτύσσεται σε δεκάξι κεφάλαια, και φωτό, ασφαλώς.
Δικαιούται η “Ελένη” πιστεύω μια ωραία θέση στην αναγνωστική προτίμηση.
Κύριε Γιαννουδάκη, σας ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια.
Χρόνια πολλά!
Υ.Γ. Ευχαριστώ και για την “Αννα” που μου στείλατε.