» Πάντα πίστευα ότι τα τεκταινόμενα στη Θράκη είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνεται επ’ αυτών άγρα ψήφων. Οσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες μέρες με αφορμή την υποψηφιότητα Σουλεϊμάν δείχνουν τον εύκολο δρόμο της επιπολαιότητας που ενστερνίζονται κάποιοι για να σπεκουλάρουν τον ομφάλιο λώρο των κρίσιμων ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ (ως συνήθως) βιάστηκε εξαιρετικά, η ΝΔ αντέδρασε με “εθνικοπατριωτική” θέρμη, στελέχη με ακατανόητη φρασεολογία που χάνεται στο πάνθεον της ακτιβιστικής ανοησίας, λένε το μακρύ τους και το κοντό και στο τέλος κερδισμένο θα βγει το τουρκικό προξενείο και η πολυπλόκαμη δράση του.
Αναρωτιέμαι σε ποια άλλη χώρα με τέτοια εθνικά γεγονότα με τους γείτονές της, κόμματα, τηλεσχολιαστές και στελεχάρες αναλώνουν τόση ουσία εξυπνακισμού για να δικαιολογήσουν απλά μια ατυχή επιλογή. Δεν ήξερα ότι η Θράκη προσφέρεται για πειράματα. Ούτε για ευκαιριακές αντιπαραθέσεις που διχάζουν. Δεν ξέρω επίσης πού τελειώνει αυτή η ακτιβιστική φιγούρα που αμφισβητεί πρόχειρα το γένος, το έθνος, το Πατριαρχείο και ό,τι άλλο τους κατέβει στο μυαλό. Δεν ξέρω αν το να είσαι υποψήφιος ευρωβουλευτής σε νομιμοποιεί να γλυκοκελαηδάς ασυναρτησίες ενώπιον της κοινής γνώμης που… “ξύνεται” από δυσφορία.
