Η αίσθηση στον πολίτη, ότι δεν τον προστατεύει το κράτος από τους κερδοσκόπους, είναι απογοητευτική. Οι δικαιολογίες, που προβάλλονται για να μην λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα εναντίον τους, δεν είναι πειστικές. Η κατάσταση ξέφυγε, και δεν συμμαζεύεται. Σ’ ένα περιβάλλον μειωμένης αγοραστικής δύναμης των πολιτών, η χώρα μας, συγκρινόμενη με άλλες ευρωπαϊκές, ξεπερνά μόνο τη Βουλγαρία, ο κατώτερος μισθός στην οποία ανέρχεται στα 350 ευρώ το μήνα.
Η άνοδος των τιμών προκλήθηκε απ’ την ανισορροπία της προσφοράς και της ζήτησης, ο δε πληθωρισμός δεν είναι, όπως θέλουν να τον εμφανίζουν μερικοί κυβερνητικοί φωστήρες προσωρινός, αλλά των αστοχιών, όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης, όσο και των προηγούμενων.
Δεν ελήφθησαν μέτρα, να μπει φρένο στο οργιώδες παιχνίδι της κερδοσκοπίας των μεσααζόντων. Με την πανδημία και του ρωσοουκρανικού πολέμου αφήνονται χαραμάδες να τρυπώσουν οι κερδοσκόποι, γνωστοί στους κυβερνώνες, οι οποίοι αποσταστιοποιούνται στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας, που κατάντησε ελεύθερη λεηλασία.
Φθάσαμε στο σημείο η οικονομία μας να βασίζεται μόνο στον τουρισμό και εγκαταλείψαμε κάθε άλλου είδους ενίσχυσής της. Για να βρούμε τη ζωντάνια, που είχαμε άλλοτε για δουλειά, θα ‘πρεπε να διατηρήσουμε τον πρωτογενή τομέα, που είναι η βιομηχανική, η αγροτική και η κτηνοτροφική παραγωγή. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης μένουν ακαλλιέργητα. Οι κυβερνήσεις έκαναν μοιραία λάθη στις διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες, όσον αφορά την Κοινή Ευρωπαϊκή Αγροτική Παραγωγή. Δεν έδωσαν καμία μάχη να υπάρχουν εργασίες, ώστε να απορροφώνται οι νέοι, να μην αρκούνται στις επιδοτήσεις και να αναλώνουν τον χρόνο τους στα καφενεία με τους φραπέδες.
Διαπιστώνεται, ότι στη ζωή μας υπάρχουν αδικαιολόγητα κενά. Εισάγονται είδη ρουχισμού, υπόδησης και… σκόρδα από την Κίνα, κρεμμύδια και οδοντογλυφίδες απ’ την Τουρκία, ντομάτες από την Αίγυπτο, πατάτες από την Κύπρο, μπρόκολα από την Ολλανδία, λεμόνια από την Αργεντινή, εσπεριδοειδή και χυμοί σε παγωκολόνες από την Αμερική. Ακόμα κάρβουνα απ’ το Βιετνάμ. Ντροπή.
Έπαψε η χώρα μας να συντηρεί τον πλυθισμό της. Πριν μερικές 10ετίες είμαστε αυτάρκεις σε ζάχαρη, δημητριακά, κάναμε δε και εξαγωγές σιτηρών. Τώρα δανειζόμαστε για να κάνουμε εισαγωγές. Οι οικονομικά ισχυροί θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τους οικονομικά ασθενείς. Οι ολιγάρχες εναντίον των πολλών.
Η κυβέρνηση ακολουθεί τον στρεβλό και επικίνδυνο μονόδρομο των επιδοτήσεων, ενώ θα ’πρεπε να ενδώσει στη μείωση των έμμεσων φόρων κυρίως στα καύσιμα, που είναι υψηλότεροι στην Ε.Ε. και στους συντελεστές του Φ.Π.Α. Μόνο έτσι θ’αντισταθμίσει τις αυξήσεις, που κατάντησαν βραχνάς για τους καταναλωτές.
