Ελευθερία με δελτίο

Αξιότιμε κύριε, διαβάζοντας το κείμενο σας βρέθηκα ξαφνικά στην δεκαετία του 60 και του 70 όπου οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και οι αναζητήσεις του Ζαν Πωλ Σάτρ μας άφηναν ξάγρυπνους ολόκληρες νύχτες.Κάποιοi από μας ζήσανε από κοντά τον Μάϊ του 68 στο Παρίσι ,στο Βερολίνο κλπ.,την εισβολή στην Πράγα τον Αύγουστο του 1968,την απώλεια της ζωής μιας γενιάς που ακολούθησε σουρεαλιστικούς μύθους RAF και BRIGATE ROSSE , που μετεξελίχθηκαν σε γκρουπούσκουλα φονιάδων με αποκορύφωμα την μαφιόζικη δολοφονία του ΄Αλντο Μόρο.Η ζωή και η παταγώδης κατάρευση του ενός εκ των δύο μεγάλων στρατοπέδων μας προσγείωσε στον ρεαλισμό και ξαναξεσκονίσαμε με προσοχή τα όσα διαχρονικά έγραψε ο Θουκυδίδης,
ειδικά δε όσοι έλαχε να εξασκήσουν επάγγελμα όπου θεωρίες και σουρεαλιστές ονειρώξεις είναι στα αζήτητα.Η μόνη “ιδεολογία” που πρέπει να κυριαρχεί στην πατρίδα μας είναι η απόκτηση ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών που να επιβάλλονται στις αγορές,δηλαδή προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων,δηλαδή πολλές και ποιοτικές θέσεις εργασίας.Μόνον έτσι το κράτος θα έχει έσοδα ώστε να έχει αποτρεπτική άμυνα,υποδειγματικό σύστημα υγείας,υψηλού επιπέδου παιδεία και έρευνα καθώς και πόρους να στηρίξει τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες.Σε διαφορετική περίπτωση είσαι στο περιθώριο και μοιράζεις την μιζέρια σου,την στιγμή που οι άλλοι γύρω σου βελτιώνουν το επίπεδο ζωής τους.Οι πρόγονοι μας εντόπισαν αυτή την απαραίτητη προϋπόθεση. Ο Δημοσθένης πρίν από χιλιάδες χρόνια διαπίσωνε:”Δει δει χρημάτων και άνευ αυτών ουδέν γενέσθαι”.Το ζητούμενο στην εποχή μας είναι μια κυβέρνηση που επιτυγχάνει τους παραπάνω στόχους, το δεξιά-αριστερά,ιδεοληψίες και αβάσταχτες ελαφρότητες είναι για τις φιλοσοφικές συζητήσεις,όπου ο καθένας αραδιάζει ότι έχει συγκρατήσει ο νους του από τα βιβλία που έχει μελετήσει….Κοινωνική πολιτική με δανεικά την ζήσαμε δεν μας πάει πουθενά είναι ανώφελη και ανέφικτη. Ούτως η άλλως είχαμε την επώδυνη εμπειρία τι σημαίνει να διαπιστώνεις ότι “ο σοσιαλισμός τελειώνει εκεί που τελειώνουν τα λεφτά των άλλων”……Σε ότι αφορά το θέμα του εμβολιασμού θεωρώ ότι λύνεται με τον θεμελιώδη κανόνα του δημοκρατικού πολιτεύματος.Η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου…Καθώς και με το αν στην πράξη της εξάσκησης του δικαιώματος μου ,βάλω κατά της ζωής των συμπολιτών μου η όχι….Με εκτίμηση

Αγαπητέ κ. Γιώργο Κοκκινάκο,
είπα κι έγραψα σε πρόσφατο σχόλιό μου, ότι θα σταματούσε οριστικά πια κάθε σχόλιο μου σε κάθε άρθρο ή όποια άλλη εργασία των συνεργατών των αγαπητών μας “Χ.Ν.”. Αλλά, βλέπω, ότι δεν … επιθυμείτε ν’ αγιάσω κι εγώ και να ησυχάσω απ’ όσα αλλόκοτα, μυθώδη, αινιγματικά κι αλλόκοτα κείμενα διαβάζω τούτες τις πολύ δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας, τις οποίες – δυστυχώς- ηθελημένα αγνοούν -ευτυχώς η μειοψηφία- μερικοί συμπατριώτες μας. Ωστόσο, δεν ΓΙΝΕΤΑΙ, δεν μπορώ, πνίγομαι να μην απαντήσω στο γενικώς “διφορούμενο” άρθρο σας, που συνηθίζετε να γράφετε πάνω στα “φτερά” και τους “αιθέρες” της υψηλής Ποίησης. Καιρός όμως και για την όποια “προσγείωση” στην κοινωνική πραγματικότητα, μακράν του φανατισμού της Επιλεκτικής Μνήμης και κυρίως για την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της διαστρεβλωθείσης -θανασίμως- Ιστορικής Αλήθειας και πραγματικότητας. Για να δούμε λοιπόν, στον αντίποδα της “ΔΕΞΙΑΣ” [για ποιά δεξιά μιλάτε] που βρίσκεται η “καλή μας Αριστερά”, για να δούμε ποιά είναι αυτή η Αριστερά από την δεκαετία του 1940 ως και ΣΗΜΕΡΑ!!. όμως, επιτρέψτε με, αγαπητέ κ. Γ. Κοκκινάκο, να ξεκουραστώ τούτο το Σάββατο κι αύριο απόγευμα της Κυριακής να απαντήσω με την ειλικρίνεια που με διακατέχει παιδιόθεν, [παιδικά και φτωχικά αγροτικά χρόνια 1940 και 1950] και με ιστορικά και κοινωνιολογικά ντοκουμέντα, μαρτυρικές καταθέσεις, Αρχεία κ.λ.π στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, αφού προέρχονται -κυρίως- από την “ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ”. Μεταξύ μας, όχι ότι εσείς δεν τα γνωρίζετε -αν είναι δυνατόν!- , αλλά μία υπενθύμιση της ζωτικής και ουσιαστικής αλήθειας χρειάζεται για την άμβλυνση αυτής της “χονδροειδούς” ακόμη άγνοιας -ηθελημένης ή όχι δεν έχει σημασία. Και βέβαια, τόσο σοβαρά θέματα, όπως φερ’ ειπείν τί είναι η “δεξιά” [την τοποθετώ σε εισαγωγικά, γιατί με τον όρο δεξιά άλλη έννοια και σημασία αντιλαμβάνομαι, ενώ για τη δική σας σκοπούμενη πολιτική γλώσσα απαντώ ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας τέτοια δεξιά], ποιοί ήσαν οι φτωχοί κι αναλφάβητοι -ελάτε τώρα, που δεν καταλαβαίνετε!- χωρικοί και αγρότες της υπαίθρου που έχασαν ΑΔΙΚΑ των ΑΔΙΚΩΝ [θα τα διαβάσετε και θα τα πληροφορηθείτε όλα, κάντε υπομονή, και θα δείτε πόσο καλή υπήρξε η δική σας Αριστερά μέχρι και σήμερα ακόμη!!] τα νεαρά βλαστάρια τους πάνω στον γειτονικό σας Ταΰγετο, στα Άγγραφα, την Πίνδο, την Κόνιτσα, το Γράμμο και Βίτσι, την Φλώρινα και τη γειτονική μου Νάουσα, αλλά και τον άδικο χαμό τόσο πολλών – χιλιάδων- νέων παιδιών των ανταρτών τα περισσότερα των οποίων εξαναγκάστηκαν δια της βίας των ηγετών του Κ.Κ.Ε, όπως καταμαρτυρεί γνωστός κομμουνιστής συγγραφέας στο βιβλίο του. Θα μάθετε, επιτέλους, πόση είναι η δύναμη της Αριστεράς στην χώρα μας [πολύ μεγάλο ποσοστό αναλόγως], πόσο ποσοστό εκπροσωπούσε και ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ και σήμερα ο Κεντρώος Δημοκρατικός Πολιτικός σχηματισμός, ποιός υπήρξε ο τελικός νικητής αυτού του Εμφυλίου, ποιά στάση επέδειξαν οι “ηλίθιοι -ναι καλά διαβάζεις- νικητές του Εμφυλίου και ποιά στάση τήρησαν τα καλά παιδιά της Αριστεράς, μέχρι και ΣΗΜΕΡΑ!! ‘Έλεος πια!! Η δική μου πολύχρονη νομική και κοινωνική εργασία πάνω στα αίτια και τα προβλήματα του Εμφυλίου Πολέμου, αφορούσε την προσπάθειά μου για καταπολέμηση κάθε διχασμού του ταλαίπωρου φτωχού ελληνικού λαού μας και ενότητας για δημοκρατική πρόοδο. ΑΡΙΣΤΕΡΑ και πρόοδος; Πού το βρήκατε αυτό το παραμύθι; Αριστερά και κράτος δικαιοσύνης; Αριστερά και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; Εδώ γελούν και τα παρδαλά κατσίκια της … Αρκαδίας!! Ωστόσο, την απάντηση για την διαστρέβλωση της Ιστορικής αλήθειας και πραγματικότητας, δεν θα την λάβετε από τα δικά μου σχόλια, αλλά από αληθινούς Έλληνες πατριώτες Κομμουνιστές και Αριστερούς: Κι όσο αφορά τον πατριώτη μας, τον πανάξιο Πρωθυπουργό μας Κυριάκο, να εύχεστε και να προσεύχεστε να είναι πρωθυπουργός αυτής της ταλαίπωρης χώρας [που βρίσκεται στο χείλος του κρημνού και δεν το αντιλαμβάνεστε και σφυρίζετε κλέφτικα] για δύο και τρεις ακόμη ΤΕΤΡΑΕΤΊΕΣ: Έτσι, για το δικό σας καλό και των εγγονών μας!. Να είστε καλά στην υγεία σας, κι όλα τα άλλα γίνονται και διορθώνονται: Αλλά να ζητάτε, εσείς τα “καλά παιδιά” της Αριστεράς, ΠΑΝΤΑ, από τις εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγμένες Κυβερνήσεις να διοικούν άψογα, χωρίς λάθη, ιδανικά, θαρρείς και η Ελληνική Κοινωνία είναι μια τέλεια, ή θεμιτή και καλή κοινωνική πραγματικότητα, πάει πολύ!! Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος Εφηρμοσμένης Οικονομίας. ΧΑΝΙΑ.

” πανάξιος πρωθυπουργός Κυριάκος” . Στον Πόντο έχουμε και λέμε πιο χαριτωμένα ανέκδοτα.

Επιτέλους, επανήλθα, αγαπητέ κ. Γ. Κοκκινάκο, για να συνεχίσω με μερικές απόψεις μου, πάνω στο κάπως ιδιόρρυθμο, υπαινικτικό κι αμφιλεγόμενο, άκρως όμως δηκτικό άρθρο σας “Ελευθερία με δελτίο” και βέβαια με την τελευταία παράγραφο σας: “Τα υπόλοιπα είναι για τα μπαλκόνια….. παρελκόμενα της πολιτικής της δύναμης που έχει η δεξιά παλαιόθεν”, φανερώσατε -κι έχετε κάθε δικαίωμα προς τούτο- και δείξατε ένα χρώμα “πολιτικό” στον λόγο σας, που συνήθως δεν τον συνάντησα στις άλλες υπέροχες, ψυχωφελείς και πολύ χρήσιμες συνεργασίες σας στην εφημερίδα μας. Ωστόσο, πάντα είστε ελεύθερος στον τρόπο έκφρασης των απόψεων και όποιων ιδεολογιών σας και σε μας δεν πέφτει κανένας λόγος. Όμως, εντυπωσιάζει πόσο εύκολα κι ανώδυνα χρησιμοποιείτε λέξεις κι απόψεις, χωρίς ωστόσο να μάς ερμηνεύεται κι αναλύεται: όπως φερ’ ειπείν με την λέξη “δεξιός” και δεξιά κι εμείς οι απλοί δεν πολυκαταλαβαίνουμε. Εμείς στο χωριό μου λέμε: “άντε να σού πάνε όλα δεξιά!! “Με το δεξί να μπεις στο σπίτι και το χωράφι” και ποτέ δεν άκουσα για τον αντίποδα αυτής της λέξης που είναι: αριστερός, αριστερά. Τί μανία είναι πια αυτή των ανθρώπων να βάζουν ταμπέλες στα κούτελα αγνών κι απλών ανθρώπων [και είναι κακό να είναι κάποιος δεξιός;] και να κατηγοροποιούνται -κατά το δοκούν και κατά την Επιλεκτική Μνήμη του καθενός- οι συνάνθρωποί μας! Έτσι, μιας και αναφερθήκατε για τον όρο “ΔΕΞΙΑ” -δεν μ’ ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο αναφερθήκατε, απλά και για ενημέρωση του άμοιρου αυτού λαού μας που χάνεται στην άγνοια και την πλημμυρίδα των καθημερινών του προβλημάτων και μάλιστα σε τούτες τις πολύ κρίσιμες για την πατρίδα μας καταστάσεις, θα πούμε και εκφράσουμε κάποιες απόψεις, γιατί βλέπω, ότι το “παραμύθι της ΔΕΞΙΑΣ” στην πολύπαθη χώρα μας καλά κρατεί. ΩΣΤΟΣΟ, όμως υπάρχει και ο αντίποδας που είναι “η Καλή μας Αριστερά” και οφείλουμε να την παρουσιάσουμε αυτήν πολύφερνη νύφη από τη δεκαετία του1940 ως και τις μέρες μας: Να μιλήσουμε καθαρά και χαλαρά για τον εμφύλιο πόλεμο, για τα “μετεμφυλιακά”, για την συμπεριφορά της εν γένει Αριστεράς μέχρι και σήμερα. Μόνο παρουσίαση γεγονότων και καταγραφή ιστορικών καταστάσεων, μακράν από κάθε Επιλεκτική Μνήμη, της όποιας Πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων. Βέβαια, πριν από την παρουσία αυτή, θα έπρεπε να αναφερθούμε σε πολλά άλλα ζητήματα που άπτονται της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Που είναι οι σοφοί του κόσμου τούτου -συμπτωματικώς; είναι και της εν γένει Αριστεράς, που είναι οι φιλόσοφοι, οι τόσοι διανοούμενοι, οι αμέτρητοι κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι της σοφής Αριστεράς [εντάξει η δεξιά ύπνον βαθύν καθεύδει], ώστε να λείψουν τα παράπονα κατά του επάρατου Καπιταλισμού; Δεν μπορεί θα υπάρχουν μερικοί που θα σκαρφιστούν κάποιο κοινωνικό ή οικονομικό σύστημα, ώστε να έχουμε κάποιαν θεμιτή ή καλή και υποφερτή κοινωνία και οικονομία. Πού είναι κάποια συστήματα που έταξαν λαγούς με πετραχήλια και τελικά αποδείχτηκαν ΟΥΤΟΠΙΕΣ και όνειρα θερινής νυκτός. Και να σού έρχονται μεγάλοι κομμουνιστές Οικονομολόγοι και Κοινωνιολόγοι και να ισχυρίζονται ότι αυτός ο τρισκατάρατος Καπιταλισμός υπερέχει σε πλεονεκτήματα από όλα τα άλλα -τύποις ισχύοντα- κοινωνικά και οικονομικά συστήματα και μάλιστα παραδέχονται ότι αυτός ο απάνθρωπος [και είναι πράγματι] Καπιταλισμός -δυστυχώς- είναι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΟΣ και σύρονται [κομμουνιστικό- σοσιαλιστικό, φιλελεύθερο κ.λ.π] πίσω απ’ αυτόν, στις μέρες ακόμη! Τί συμβαίνει; Είναι τόσο δύσκολο εγχείρημα η εφαρμογή ενός κοινωνικού και οικονομικού συστήματος πουν θα οδηγεί στον δρόμο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της υγιεινής ζωής και της υποφερτής κοινωνικής συμβίωσης των ανθρώπων, απανταχού της γης κι ανεξαρτήτως των όποιων διαφορετικών τους επαγωγών – καταβολών [θρησκεία, γλώσσα, χρώμα, καταγωγή, εθνότητα, κουλτούρα κ.λ.π]. Ναι, φίλοι μου κι αγαπητέ κ. Γιώργο Κοκκινάκο είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα αυτό: Και ξέρετε γιατί; ΔΙΟΤΙ είμαστε “πολύ καλά παιδάκια” εμείς οι “ξύπνιοι” άνθρωποι και κλεινόμαστε με τη θέλησή μας στο καβούκι του ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ μας και δεν θέλουμε ν’ αφήσουμε έστω μια χαραμάδα να δούμε πως κι εκεί έξω στον κόσμο υπάρχουν οι άλλοι, οι έτεροι, οι συνάνθρωποί μας με τα ελεύθερα, τα μοναδικά και διαφορετικά πρόσωπα, ανεκτίμητης αξίας και σπουδαιότητας. Και δεν φτάνει αυτό, με απίστευτη ευκολία γινόμαστε και κήνσορες των άλλων και αποτιμούμε και το πνευματικό ύψος των συνανθρώπων μας: Ωστόσο, κάνοντας αυτό, αμέσως και πρώτα αποτιμούμε το δικό μας πνευματικό ύψος. Ο πολύ παλιός άριστος Αμερικανός κοινωνιολόγος – Ψυχολόγος Γουΐλλαρντ Μπίτσερ στο ωραιότερο βιβλίο της εποχής του “ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΙΑ” γράφει και συμβουλεύει: ” ΄Μην δείχνεις με το δάκτυλό σου, δεν είναι ευγενικό, γιατί αν το κάνεις αυτό τότε τα υπόλοιπα τέσσερα δάκτυλα στο ίδιο χέρι δείχνουν πίσω σε σένα: Και κανείς δεν θα γνώριζε, ότι το όμορφο πουλί το παγώνι δεν τραγουδά – κελαηδεί όμορφα, αν είχε την πρόνοια να κρατεί κλειστό το στόμα του, Αν κάνουμε λίγη υπομονή, θα φτάσουμε και θα παρουσιάσομε το τι εστίν ο αντίποδας της δεξιάς, δηλαδή η Αριστερά: εννοείται η Ελληνική Αριστερά. Τα γεγονότα και η πραγματική αλήθεια που θα εκτεθεί με απλό και διακριτικό τρόπο θα ξαφνιάσει πολλούς συνανθρώπους και περίτρανα θα καταδείξει την διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και πραγματικότητας. Ωστόσο, οφείλουμε να εκθέσουμε λίγες απόψεις και γνώσεις πάνω στα γνωστά κοινωνικά και οικονομικά συστήματα και ιδιαίτερα του γνωστού και επάρατου Καπιταλισμού: Ο πολύ γνωστός Καναδός επιστήμων, ερευνητής και παρουσιαστής κοινωνικών προβλημάτων, Jerry Z. Muller, στο πόνημά του ” Καπιταλισμός και Ανισότητα: Τί δεν καταλαβαίνουν η Αριστερά και Δεξιά; ” βεβαιώνει ότι το υπάρχον πρόβλημα των πολλών ανισοτήτων του Καπιταλισμού και της ανθρώπινης ανασφάλειας δεν ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ κι ούτε ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και τις όποιες βουλήσεις της περί του αντιθέτου: ΓΙΑΤΙ, απλά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ εν γένει δεν μπορεί να εξαλείψει αυτές τις ανισότητες κ.λ.π. διότι αυτές [οι ανισότητες δηλαδή] αποτελούν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ συνέπειες των λειτουργιών και συνθηκών της αγοράς εν γένει. Και το παράξενο είναι ότι ο λαμπρός αυτός επιστήμονας ΣΥΣΤΗΝΕΙ όλες τις Κυβερνήσεις όπου γης να βοηθήσουν, ενισχύσουν και θωρακίσουν τους υπηκόους -μ πολίτες τους από τις κακές και αρνητικές συνέπειες του Καπιταλισμού και, παράλληλα, ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ τις Κυβερνήσεις του Κόσμου να διατηρήσουν [Θεέ και Κύριε!] τον δυναμισμό που ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ από τα τεράστια οικονομικά και πολιτιστικά πλεονεκτήματα του Καπιταλισμού! Αλλά το πιο σπουδαίο και ουσιώδες είναι: Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι μιας δεδομένης κοινωνίας και ειδικών συνθηκών, που ΕΠΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ από τις αναρίθμητες “ευκαιρίες” που παρέχει ο Καπιταλισμός. Η απάντηση η πρακτική είναι ότι ο Καπιταλισμός δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα και πάντα στοχεύει στο “κέρδος”. Γι’ αυτό δεν “χαρίζεται” στην επιλογή των κατάλληλων και κανών ανθρώπων για την επίτευξη αυτού του στόχου: Για να βάλλουμε λιγάκι να δουλέψει το μυαλουδάκι μας ποιούς τελικά θα επιλέξουν όχι μόνο στο Διευθυντικό Κέντρο, αλλά και στο τμήμα των εργαζομένων της παραγωγής: Χωρίς καμιά επιφύλαξη τα “σαΐνια” και τους “ξύπνιους” κι αεικίνητους της Αριστεράς και σε κάποια ταπεινή απασχόληση τους άμοιρους, πουν τους ονοματίζουν εδώ τα σοφά μυαλά με το όνομα “Δεξιός” κ.λ.π. έχετε καμιά αντίρρηση περί αυτού. Έτσι, είναι ολοφάνερο ποιοί καρπώνονται αυτές τις “ευκαιρίες” του απάνθρωπου κατά άλλα Καπιταλισμού; Αυτές είναι βιωμένες αλήθειες και πραγματικότητες κι ας συνεχίζει το παραμύθι της ‘ΔΕΞΙΑΣ” κ.λ.π φληναφήματα.
Καιρός πια να θίξουμε και παρουσιάσομε τον αντίποδα της δεξιάς, που είναι εν προκειμένω η καλή μας Ελληνική Αριστερά. Χωρίς προκατάληψη, μακράν από επιλεκτικές μνήμες και κομματικά πάθη [δεν ασχολούμαι με την Πολιτική και τα Πολιτικά κόμματα], με διακριτικότητα και προπάντων με ακλόνητα κι ατράνταχτα ντοκουμέντα, στοιχεία, μαρτυρικές καταθέσεις Αρχεία και λοιπές αληθείς ιστορικές αλήθειας, θα επιχειρήσουμε να διαφωτίσουμε όλα τα γεγονότα από την ιστορική και δραματική για τη χώρα μας δεκαετία του 1940, τον εμφύλιο και τα αιματηρά Δεκεμβιανά 1944, τα “μετεμφυλιακά” και την συμπεριφορά της καλής μας Ελληνικής Αριστεράς μέχρι και σήμερα ακόμη. Θα δοκιμάστε, αν αγνοείτε μερικές πραγματικότητες, συγκλονισμό από τα τρομακτικά συμβάντα του εμφυλίου, την διαστρεβλωθείσα ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα και να πληροφορηθείτε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ποιός φέρει την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΉ ΕΥΘΥΝΗ εκείνης της ανείπωτης καταστροφής -εντελώς χωρίς λόγο, εκτός τόπου και χρόνου,- της πατρίδας μας. Ας κάνουμε μια μικρή εισαγωγή: Οι πάντες, δηλαδή όλοι οι Έλληνες -λίγο-πολύ- γνωρίζουν ότι ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος δεν υπήρξε προϊόν των κοινωνικών διαιρέσεων της χώρας μας, αλλά των ανώμαλων και δύσκολων συνθηκών που ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ στην πατρίδα μας η περίοδος της Κατοχής: Αυτή, δηλ. η κατοχή ήταν που οδήγησε στη συρρίκνωση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, τη ριζοσπαστικοποίηση του Ελληνικού λαού και τη μετεξέλιξη του Κ.Κ.Ε σε πολιτική δύναμη με σοβαρή και υπολογίσιμη στρατιωτική ισχύ, σχεδόν ως το τέλος του 1944, αφού εντωμεταξύ η πλειονότητα των μάχιμων Ελλήνων αξιωματικών έλαβαν μέρος στην αντίσταση κατά των Ναζί Γερμανών, άσχετα αν αυτοί ποδηγετήθηκαν ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΩΣ από το μαχητικό Κ.Κ.Ε.
2.- Στη διάρκεια της κοινωνιολογικής έρευνάς μου για τα αίτια και τα προβλήματα του εμφυλίου πολέμου, συνεργάστηκα κι ανταλλάξαμε έγγραφα και λοιπά ουσιώδη στοιχεία με διάσημη Ισπανίδα δημοσιογράφο και Ιστορικό, ερευνήτρια και φανατική αντίπαλος του φασίστα Φράνκο και καταλήξαμε σε κάποιες πολύ σημαντικές διαπιστώσεις και συγκρίσεις των δύο εμφυλίων, του Ισπανικού δηλαδή και του Ελληνικού: Και στην μεν Ισπανία η Αριστερά ήταν πλουραλιστική [κομμουνιστές, σοσιαλιστές, τροτσκιστές, αναρχικοί και κάθε είδους Κεντρώοι και αριστεροί], στην Ελλάδα συνέβη και ίσχυσε το αντίθετο: Η Αριστερά ήταν μονοδιάστατη, παρά τον κατ’ επίφαση πλουραλισμό του ΕΑΜ, ενώ η παράταξη και πτέρυγα των νικητών του εμφυλίου ήταν το 70% του ελληνικού Κεντρώου πληθυσμού -σωστά και ορθά και διαβάζετε- και ένα ποσοστό 5-7, 50% μιας συμπαγούς μάζας φτωχών αγροτών κι αναλφάβητων ανθρώπων της υπαίθρου κυρίως, η αποκαλούμενη από τους σφαγείς των αθώων παιδιών τους, που υπηρετούσαν στον εθνικό στρατό, “ΔΕΞΙΑ”, ακριβώς έστεκαν στα δεξιά των αριστερών χαρακωμάτων, στη διάρκεια του αιματηρού εμφυλίου. Κι έχασαν τα βλαστάρια τους χωρίς κάποιον σοβαρό ή εθνικό λόγο, εντελώς άδικα εξαιτίας της μισαλλοδοξίας και της άθλιας ηγεσίας της Αριστεράς, που επιδίωξε την κατάκτηση της εξουσίας, με την βία των όπλων. Ας αναφέρω τοποθεσίες: στον γειτονικό σας Ταΰγετο, τα Άγγραφα, την Πίνδο, την Κόνιτσα [τότε υπηρετούσε τη θητεία του στην Κόνιτσα ο όσιος Παΐσιος, ως νοσοκόμος ενώ ήταν διαβιβαστής, στην Μουργκάνα, το Γράμμο και Βίτσι, την Φλώρινα [μια παλάμη το αίμα των αδικοχαμένων νέων παιδιών -φαντάρων και ανταρτών- στο κέντρο της πόλης] και την γειτονική μου Νάουσα που την βλέπαμε παιδιά να καίγεται στα ριζά του Βερμίου, από το καμπίσιο χωριό μας, παγωμένα από τον φόβο και τρόμο!
Είναι γνωστό σ’ αυτήν την δραματική κι άκρως καταστρεπτική δεκαετία 1940 ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΑΝ οριστικά τρεις [3] κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις ή ιδεολογίες αν θέλετε: Δηλαδή το κυρίαρχο Κέντρο και με ποσοστό 70%, η αποκαλούμενη από την καλή μας Αριστερά “ΔΕΞΙΑ” με ποσοστό περίπου από 5 – 7, 5% της πολύπαθης αγροτιάς και φτώχειας της υπαίθρου και κοντά στο 20% η εν γένει Αριστερά στο μεγαλύτερο ποσοστό που έφτασε το 1978. Κάποια μικρά άλλα ποσοστά ανήκαν κι ανήκουν ακόμα σε περίεργες ομάδες ή γκρουπ με ιδιόρρυθμες ιδεολογίες και επαναστατική κοινωνική διάθεση.
Από την σύγκριση των δύο εμφυλίων αποδείχτηκε ότι ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος παρά τις τεράστιες απώλειες σε ψυχές και υλικές καταστροφές, ωστόσο, δεν έφτασε στα απίστευτα άκρα του Ισπανικού, κι αυτό εξηγεί και την διαφορετική πρόσληψη των πολέμων αυτών στη Συλλογική Μνήμη των δύο λαών: Όμως, οι διαφορές αυτές ανάμεσα στους δύο εμφυλίους πολέμους ΑΦΟΡΟΥΝ και την ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ – μετεμφυλιακή Κληρονομιά. Η λήξη του πολέμου βρήκε την Αριστερά “ΗΤΤΗΜΕΝΗ” κι όπως βλέπετε βάζω εισαγωγικά στη λέξη, γιατί τελικά η Αριστερά [παρά τα όσα γράφετε] αποδείχτηκε νικήτρια και θα εξηγηθεί λίγο παρακάτω.
ΩΣΤΟΣΟ, αξίζει να δούμε με προσοχή τις ριζικά διαφορετικές συνέπειες που είχε η ΗΤΤΑ αυτή για την κάθε χώρα. Και ως γνωστό, στην Ισπανία ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗΚΕ ένα στυγνό κι απάνθρωπο Φράνκικο δικτατορικό καθεστώς κι άφησε αμέτρητες αγιάτρευτες πληγές στην Ισπανική κοινωνία. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, στην Ελλάδα -όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα- οι “ηλίθιοι” ΝΙΚΗΤΕΣ [ποιοί νικητές που τσαμπουρνάτε συνέχεια;] ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ τη χώρα μας σε ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ τροχιά [!!!] και παρότι το εν γένει πολιτικό σύστημα στην τότε Ελλάδα ήταν κάτω από τους γνωστούς ελέγχους και περιορισμούς [και πώς να μην ήταν ύστερα από πρόσφατη κι ανείπωτη καταστροφή της πατρίδας μας], ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ, αυτό το σύστημα δεν έπαυε να είναι κοινοβουλευτικό και δημοκρατικό, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που στις ελεύθερες βουλευτικές εκλογές του 1958 [μόλις οκτώ χρόνια από τον καταστρεπτικό εμφύλιο [!!], η ενωμένη τότε Αιστερά [ΕΔΑ και Κ.Κ.Ε] Αναδείχτηκε σε κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κερδίζοντας το 25% περίπου της συνολικής Κοινοβουλευτικής δύναμης και σε ποσοστό 20, 02% του ελληνικού πληθυσμού. Αυτή ήταν κι αυτή είναι η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της Ελληνικής Αριστεράς. Δεν αποκλείονται καινούργια όνειρα διακυβέρνησης της χώρας, αφού έχουμε από κοντά και την “κυλιόμενη” και “κινούμενη πολιτική άμμο” της λεγόμενης “κεντροαριστεράς”. Στη χώρα μας όλα μπορούν να συμβούν, αν βέβαια το θέλει ο κυρίαρχος δημοκρατικός λαός της πατρίδας μας.
Συνεχίζοντας τις συγκρίσεις των ανωτέρω δύο εμφυλίων πολέμων, τονίστηκε το αξιοπερίεργο για εκείνην την ιστορική πραγματικότητα: Ενώ δηλαδή και σύμφωνα με τις δικές μας έρευνες κι απόψεις, το ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟ ποσοστό ευθύνης για τα αιματηρά γεγονότα των συγκρούσεων στην Ελλάδα ΑΝΗΚΕΙ στην ΗΤΤΗΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΜΟΛΑΤΑΥΤΑ οι “αφελείς” -ας τους πούμε κι έτσι- νικητές του πεδίου των μαχών ΕΠΕΔΕΙΞΑΝ έμπρακτα και σε ικανοποιητικό βαθμό Μεταπολεμική, μετεμφυλιακή συναίνεση, ισορροπία, υπομονή και λήθη, ακριβώς για την αποτροπή τυχόν επανάληψης νέας αδελφοκτόνου σύγκρουσης [Να κάνουμε καμιά υπόθεση να ήταν νικήτρια η Αριστερά;] Ύστερα, αξιολογήσαμε την μετεμφυλιακή συμπεριφορά της καλής μας Αριστεράς, αλλά περί αυτής ας αφήσουμε να μιλήσουν με γραπτά κείμενα, δηλώσεις και ντοκουμέντα και εμπειρικές – ζωντανές γνώσεις, εξέχουσες μορφές της Αριστεράς και του Κομμουνισμού, αληθινοί Έλληνες πατριώτες Κομμουνιστές που έζησαν στο “πετσί” τους όλα τα θλιβερά γεγονότα εκείνης της εποχής του διχασμού και της καταστροφής.
όμως, το συγκλονιστικό δεν είναι τόσο όσα είπαν, δήλωσαν κι έγραψαν αυτοί οι πατριώτες Αριοστεροί, όσο το γεγονός, ότι ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, τόσο πολλά χρόνια δεν τόλμησε κανείς, μα κανείς αριστερός, απλός ή ηγετικό στέλεχος να αντικρούσει ή αμφισβητήσει έστω και μια φράση ή λέξη τους, ιδιαιτέρως για όσα δήλωσε ο αρχικομμουνιστής Τάκης Λαζαρίδης: Ποιός ήταν ο ηρωϊκός αγωνιστής Τάκης Λαζαρίδης; Θα τα αφηγηθούμε αμέσως σε λίγο.
1.- Κορνήλιος Καστοριάδης: Ο μεγάλος και σπουδαίος φιλόσοφος καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Παρίσι, αμέσως μετά την γνωστή μεταπολίτευση [1974], κι όταν ο αντιστασιακός οίστρος κατά της χούντας ήταν στο αποκορύφωμα, προσκλήθηκε να κάνει δηλώσεις στην Ελληνική τηλεόραση από μια ομάδα δημοσιογράφων Αριστερών [σιγά μην ήταν άλλοι!!], ακριβώς μπροστά στον γνωστό χώρο -πεδίο μαχών- του Ταΰγετου: Από τα υψώματα και τις κορυφές οι καλοί μας Αριστεροί θέριζαν κατά εκατοντάδες τα αθώα κι αναλφάβητα νεαρά φαντάρια του εθνικού στρατού. Κι επειδή ο αείμνηστος καθηγητής συμμετείχε με την Αριστερά στις πολεμικές εκείνες επιχειρήσεις, οι δημοσιογράφοι πασίχαροι είπαν: “Ιδού! μπροστά σας το πεδίο, όπου κατατροπώσατε τους αντιπάλους σας, δηλαδή εσείς να υπολογίστε τους έλληνες φαντάρους!! Ας ακούσομε, ωστόσο, την γενναία απάντηση του Κορνήλιου Καστοριάδ: “Ντρέπομαι και θλίβομαι που το έκανα αυτό, δηλαδή που συμμετείχε στον εμφύλιο με την Αριστερά. Όλα αυτά υπάρχουν στα αρχεία της Ελ. τηλεόρασης.
2.- Ο αείμνηστος και σπουδαίος ηγέτης της Αριστεράς, ηρωικός αγωνιστής κατά των Ναζί Γερμανών κι ένθερμος υποστηρικτής των δικαίων και του καλού του απλούν ελληνικού λαού, Λεωνίδας Κύρκος, στις αρχές 2000, δήλωσε για τους εγκληματίες ηγέτες της Αριστεράς του εμφυλίου: ” Πρόκειται περί αθλίων επαναστατών του εμφυλίου και της σίγουρης καταστροφής της πατρίδας μας, αν επικρατούσαν”.
3.- Αλλά αξίζει να διαβάσουμε και τις βαρυσήμαντες δηλώσεις που έκανε αρχές 2000 στην Τηλεόραση, ο γνωστός ιδιοφυής πολιτικός, φιλόσοφος κι άριστος συγγραφέας, όντας μάλιστα και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ παραλίγο υποψήφιος Γ. Γραμματέας του Κ.Κ.Ε., δήλωσε: “Ήταν λάθος μας που πετροβολούσαμε παλιά τον Αμερικάνικο Στόλο. Μακάρι να έρχονταν στην Ελλάδα όσες περισσότερες πολυεθνικές εταιρείες, για να βρίσκουν δουλειές οι Έλληνες!!
4. – Και σειρά τώρα έχει το “βαρύ πυροβολικό”, ο αρχικομμουνιστής πραγματικός ήρωας και πατριώτης, ο Τάκης ο Λαζαρίδης: ποιός είναι ο Τάκης Λαζαρίδης; Μα, ο νεαρός φαντάρος – στρατιώτης κομμουνιστής που το 1952 καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τον ήρωα Μπελογιάννη κι άλλους 5-6. Ωστόσο, λόγω του νεαρού της ηλικίας του κι επειδή δολοφονήθηκε ο πατέρας του από τους Ναζί Γερμανούς στην Αθήνα, ενώ η μητέρα του βασανίστηκε στην Β. Ελλάδα από τους φασίστες Βούλγαρους, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια και τελικά παρέμεινε 14 χρόνια έγκλειστος στις πιο σκληρές φυλακές της χώρας μας, ως το 1966! Ιδού οι συγκλονιστικές δηλώσεις του Τάκη Λαζαρίδη:
Α.- Η θυσία του Μπελογιάννη, αλλά και πολλών χιλιάδων κομμουνιστών δεν μπορούσε να δικαιωθεί, γιατί ιστορικά ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ενώ η χώρα μας είχε ζωτική ανάγκη από έναν ριζικό εκσυγχρονισμό οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, διοικητικό, ενώ εμείς [Κ.Κ.Ε] προσπαθήσαμε να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ -καλά διαβάζετε- δια της βίας των όπλων ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΠΟ μετασχηματισμό. Η αποτυχία ήταν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ. Τα δε μετεμφυλιακά πάθη είναι ΕΔΩ, και θα συνεχίσουν να παραμένουν ΕΔΩ, δηλαδή τη χώρα μας, όσο δεν ΑΠΟΚΤΟΥΜΕ την ΕΘΝΙΚΗ μας ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ [!!] Και δεν πρόκειται να την αποκτήσουμε, όσο η Κομμουνιστική Αριστερά κατορθώνει, παραποιώντας και ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΝΤΑΣ την ιστορική αλήθεια, να εμφανίζεται ΑΘΩΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ, ενώ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ -σωστά διαβάζετε- και για τα Δεκεμβριανά 1944 και για τον αιματηρό εμφύλιο [1946-1949].
Β.- “Το δράμα της Ελλάδας, της πατρίδας μας είναι ότι η μεν Αριστερά ΗΤΤΗΘΗΚΕ στο πεδίο των μαχών, ΝΙΚΗΣΕ όμως στο πεδίο της προπαγάνδας. Και επειδή κυριάρχησε ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΆ η Αριστερά, γι’ αυτό έχουμε φτάσει σ’ αυτό το κατάντημα. Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ τους Ναζί Γερμανούς, μετά τον εμφύλιο πόλεμο και μετά την χούντα, από την Αριστερά εν γένει ΣΤΗΘΗΚΕ μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ της ιστορίας. Σ’ όλο αυτό το διάστημα -πόσος προφητικός κι αληθινός!- ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ η άποψη της άκρας Αριστεράς ότι για τον εμφύλιο πόλεμο και τα Δεμβριανά 1944 ΦΤΑΙΞΑΝΕ οι άλλοι, ενώ η ιστορική αλ΄γηιθεια και πραγματικότητα είναι ότι και για Δεκεμβριανά 1944 και για τον μετέπειτα εμφύλιο πόλεμο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ φταίει η Αριστερά, που επιδίωξε την κατάληψη της εξουσίας, δια της βίας των όπλων. Ρίξαμε στους άλλους τις ευθύνες μας, ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ και κοιτάξαμε ν’ απολαύσουμε τους καρπούς των όποιων κόπων και όποιων αγώνων μας”
Γ.- Τελικά, η Αριστερά κατάφερε να επιπλεύσει ιδεολογικά κι αυτή η κυριαρχία και ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ μετατράπηκε και σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ. Κατάφερε η Αριστερά, όλο αυτό το διάστημα, από τη δεκαετία 1940 ως και σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του λαού, για να μην πω η πλειοψηφία του λαού μας, να το πείσει ότι αυτή -ντεμέκ- [δική μου προσθήκη], η Αριστερά δηλαδή είναι άμοιρος ευθυνών: Για όλα φταίνε οι ξένοι και συνεχώς φταίνε οι ξένοι… Και καταλήγει ο σπουδαίος πατριώτης Τάκης Λαζαρίδης με την άκρως προφητική κι αληθινή του δήλωση:
Δ.- “Το δράμα της σύγχρονης Ελλάδας είναι ότι η Αριστερά κατάφερες να βγάλει τις ευθύνες της από πάνω της με συστηματική ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΉ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ και ΑΛΩΣΗ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ μας, με τα γραπτά της, τους διανοούμενούς της [έχ, αυτοί οι βολεμένο διανοούμενοι], με τους πολλούς συγγραφείς [ε, βέβαια, ποιοί θα έγραφαν! Οι αμόρφωτοι και φτωχοί κατεστραμμένοι “δεξιοί”!…. ], με τα βιβλία της, με τον Τύπο της, το Ρδιόφωνό της κ.λ.π.
Κι όσο σκέφτομαι, ότι αυτοί οι “αφελείς” και δήθεν νικητές του Εμφυλίου πολέμου [Φιλελεύθεροι και Κεντρώοι αληθινοί δημοκράτες,] ύστερα από λίγα χρόνια και για το πνεύμα ενότητας και συνοχής του Ελληνικού λαού [σωστά και δημοκρατικά πράξαντες] έφεραν στην πατρίδα μας από τις τότε Κομμουνιστικές χώρες όσοι κατέφυγαν σε ξένες χώρες, τους επέτρεψαν να ξαναχτίσουν τα σπιτικά τους, σπούδασαν τα παιδιά τους στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και αρκετοί από δαύτους κατέλαβαν σπουδαίες δημόσιες θέσεις κι άλλοι έγιναν και κερδοφόροι λογοτέχνες και συγγραφείς. Μάλιστα, ο πιο δυναμικός [Θαρρώ ο γνωστός Δημητρίου, έγραψε με έπαρση τα κατορθώματα των ανταρτών [δεν γράφω καμιά άλλη λέξη] που θέριζαν από τους βράχους και τα υψώματα της Μουργκάνας τα αθώα φαντάρια μας και μάλιστα βρίζοντάς τα χυδαία! Έχ, κ. Γιώργο, έχ, κ. Γιώργο Κοκκινάκο, δεν έχω λόγια να συνεχίσω, γιατί προσωπικώς γνωρίζω όσο λίγοι Έλληνες [μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών] με απίστευτες λεπτομέρειες όλα σχεδόν τα γεγονότα, όχι μόνο λόγω της εργασίας μου για τα αίτια του εμφυλίου, αλλά έχω και εμπειρικές γνώσεις και βέβαια θλίβομαι για την τόσο μεγάλη [ηθελημένη ή όχι δεν έχει σημασία] άγνοια και την ηθελημένη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.. Και το κακό είναι τα μυθεύματα και τα παραμύθια της καλής μας Αριστεράς συνεχίζονται και μάλιστα κι από ανθρώπους μορφωμένους που λοιδωρούν ό,τι φτιάχνετε από την “εχθρική” Ελληνική Κυβέρνηση.
Επειδή, ενδεχομένως, αναγνώστες θα διερωτηθούν τί έγινε και πού εξαφανίστηκε αυτό το υψηλό ποσοστό του Κεντρώου [ 70%] δημοκρατικού χώρου, τα γεγονότα σε μας τους παλιούς είναι πολύ γνωστά: Απλά, προσωπικές φιλοδοξίες, προβολές και αναρρίχηση στην εξουσία [οι άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και γεμάτοι πάθη κι αστοχίες], αυτό το 70% μοιράστηκε σε δύο μεγάλα Αστικά δημοκρατικά -Κεντρώα κόμματα: και το ένα με το όμορφο γαλάζιο χρώμα, δήλωσε ότι “ανήκομεν στην δύση” και χαρακτηρίστηκε ως εκ τούτου [όχι σοβαρός λόγος ωστόσο], και το άλλο, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΌ πια κομμάτι [δεν διαβάστε τις “ανόητες” τελευταίως δηλώσεις του κ. Α, Λομβέρδου], που χρωματίστηκε πράσινο και “αρέσκονταν” -ντεμέκ- στην “Ρώσικη αρκούδα” το έπαιζε επί ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστικό κόμμα και σιγά- σιγά [γνωρίζω τους ακριβείς λόγους προς τούτο] ροκανίστηκε από τις πανέξυπνες και προπαγανδιστικές δυνάμεις της Αριστεράς και δεν βρίσκονται 5-10 άνθρωποι να ταρακουνήσουν την ηγεσία [η κ. ΦΏΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ είναι πολλή άξια ηγέτιδα, αλλά δεν φτάνει αυτό. ΟΙ δύο σχηματισμοί ΚΙΝΑΛ και Ν. Δημοκρατία είναι ίδια κι απαράλλαχτα αμιγή Κεντρώα κόμματα [οι επιμέρους διαφοροποιήσεις δεν λαμβάνονται υπόψη]. Φωνάζω κι αγωνίζομαιν’ αντιληφθούν οι δύο ηεγεσίες των ανωτέρω πολιτικών δυνάμεων για τον σχηματισμό ενός πανίσχυρου Κεντρώου δημοκρατικού κόμματος που με άνεση και άκρως ριζοσπαστικά μέτρα και τις ανάλογες μεταρρυθμίσεις και την παγίωση μιας ισχυρής Κυβέρνησης δικαίου και Προνοίας, ώστε η χώρα μας σε λίγα χρόνια να μην έχει φοβηθεί τίποτε και κανένα. Βούληση κι εργασία μόνο απαιτείται κι ας πρυτανεύσει το ενωτικό [ένας κομματικός οργανισμός για ριζοσπαστική Διοίκηση και δράση. Και η Αριστερά χρήσιμη είναι κι αυτή. ό,τι καλό και χρήσιμο προτείνει οφείλει μια δημοκρατική Κυβέρνηση να το εντάξει στο καθόλου πρόγραμμά της. Είναι εύκολα πράγματα αυτά, με το σπάσιμο όμως του οιουδήποτε εγωκεντρισμού και κάθε αλαζονείας!. Ελπίζω σε ένα χρόνο να ενωθούν αυτές οι ακραιφνείς Κεντρώες Δυνάμεις της πατρίδας μας. Κουράστηκα, έχω και τα χρονάκια μου, αλλά ζητώ συγγνώμη για το μακροσκελές της εργασίας μου. Η εκτίμησή μου στο πρόσωπό σας συνεχίζεται, κι ακόμη αν τυχαίνει να με πληγώνετε, ενίοτε. Με εκτίμηση και φιλική αγάπη Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙ

Αγαπητέ κ. Καγιαλέ,
σας ευχαριστώ θερμά για τον καλό κι ευγενικό σας λόγο, αλλά σε σας πρέπει κάθε έπαινος και θαυμασμός, όχι τόσο για την απίστευτη εμβρίθεια των εμπειρικών και επιστημονικών σας γνώσεων, αλλά κυρίως για το ανώτερο συμβιωτικό ήθος και το συγκροτημένο κι αληθινό σας πρόσωπο. Και η ευγένεια με την οποία απαντάτε ή σχολιάζετε συχνά αξιόλογα κείμενα συνεργατών κι αρθρογράφων των αγαπητών μας “Χ.Ν.”. Σχεδόν έχω σταματήσει να σχολιάζω κείμενα ή άρθρα στα “Χ.Ν.”, γιατί έχω κουραστεί, είμαι και μεγάλος άνθρωπος [79], αλλά κι ελλοχεύει κι ο κίνδυνος παρεξήγησης ή στενοχώριας μερικών συνανθρώπων μας, όπως της αγαπητής και γνωστής μου συμπατριώτισσας από πάνω από την όμορφη Β. Ελλάδα κ. Σοφίας Μυλωνίδη που ενοχλείται από μακροσκελή κείμενα και… μερικές αλήθειες που δεν χαϊδεύουν αυτιά και καταστάσεις. Αλλά έχω συνηθίσει, τόσο πολλά χρόνια και συνυπάρχω και συμβιώνω με αγάπη και κατανόηση με όλους τους συνανθρώπους μας. Ωστόσο, οι αγαπητοί αναγνώστες γνωρίζουν – άλλωστε δεν τούς υποχρεώνει κανείς να διαβάζουν εκτενή κείμενα- ότι δεν γίνεται διαφορετικά, όταν έχεις να σχολιάσει σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, παρά τη θέλησή μου για συνοπτική παράθεση του κειμένου. Ειλικρινά, η επικοινωνία σας μού έδωσε πολλήν χαρά και χαίρομαι όταν αφειδώλευτα μοιράζεται τις όμορφες και ψυχωφελείς σας σκέψεις και γνώσεις, και χρειάζεται πολύ νερό να πέσει στον κοινωνικό μύλο της ανθρώπινης κοινωνίας για κάποιαν υπαρκτική αλλαγή και πνευματική μεταμόρφωση εμάς των αδύναμων ανθρώπων. Με ειλικρινή φιλική αγάπη κι εκτίμηση κι ελπίζω να συναντηθούμε και τα πούμε από κοντά. Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.

Κύριε διευθυντά, τελευταία βλέπω πολλά κονταροχτυπήματα και καβγαδάκια. Λέτε να είναι “παρενέργειες” του εμβολίου;

Αγαπητέ κ Καραγεωργίου, δεν κοιτάω τον ηλεκτρονικό τυπο και αυτός είναι ο λόγος που δεν απάντησα σχετικά συντομα.
Ευχαριστώ που διαβάζετε τα σχόλια μου και με τιμά.
Θέλω να σας πω στην αρχή ότι εγώ γράφω αραιά και που και ο λόγος είναι η αμφιβολία.
Αυτό είναι το ευφορο έδαφος της δημιουργικής σκέψης.
Πιστευω οτι η βεβαιότητα είναι παντα ολισθηρα.Πλανώνται οι άνθρωποι προς την γνώσιν των φανερών μας λέει ο σκοτεινός μας προγονος.
Προπαντός η ιστορία γραφεται και ξαναγραφεται στο μυαλό των ανθρώπων πολλες φορες.
Το όντως αληθές απ το πολιτικα αληθές απέχει πολυ.
Ας είναι. Άλλωστε αν βλέπαμε όλοι το ίδιο πραγμα δεν θα είχε νόημα η ζωή.
Ας μείνουμε στη διαφωνία μας.
Αφου κατάφερα με μια λέξη “η ηθική της δυναμης παλαιοθεν της δεξιάς” να προκαλεσω τέτοιο καταρράκτη ιδεών είμαι ικανοποιημένος!
Σας χαιρετώ και σας ευχομαι παντα αειροη σκεψη