«Να είσαι άνθρωπος σημαίνει να νοιώθεις τον εαυτό σου υπεύθυνο
για όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου».
Σ. Εξιπερί
Οταν κάθε δικαίωμα συνεπάγεται μια ευθύνη τότε το σοβαρότερο πρόβλημα αυτής της περιόδου που διανύουμε είναι η αδυναμία ανάληψης της ευθύνης των πράξεων και των αποφάσεων μας. Αυτή η τόσο κρίσιμη και καθοριστική για τη ζωή μας δυνατότητα που μας έχει δοθεί, εμείς την κρύβουμε όσο πιο καλά μπορούμε πίσω από το πέπλο της ελαφρότητας και της ευκολίας. Είναι εύκολο και ταυτόχρονα αποδοτικό για την καθημερινότητα μας κάτι τέτοιο. Ξαφνικά παύουμε να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας, παύουμε να διεκδικούμε, παύουμε να αναζητούμε, παύουμε να αποφασίζουμε σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια, παύουμε να πράττουμε και στη συνέχεια παύουμε να είμαστε αυτό που στην πραγματικότητα είμαστε. Γινόμαστε κάτι άλλο το οποίο έχει σχέση περισσότερο με αυτό που οι άλλοι θέλουν να βλέπουν , αυτό που γίνετε πιο εύκολα αποδεκτό, από το περιβαλλόν μέσα στο οποίο ζούμε, και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα όταν συνηθίσουμε τόσο πολύ να ζούμε έτσι που ξεχνάμε εντελώς την πραγματική μας υπόσταση. Τώρα η δουλειά που πρέπει να γίνει, για να συνδεθούμε με τον εαυτό μας ξανά είναι πάρα πολύ δύσκολη και τις περισσότερες φορές ακατόρθωτη, ανάλογα με το χρόνο που έχουμε αφεθεί στο έλεος αυτής της πλάνης και ανάλογα με το χρόνο που μας έχει απομείνει επάνω στη γη. Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς δεν μπορούν ή δεν αντέχουν να το παραδεχτούν, εως το τέλος της ζωής τους, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν απόλυτα δυστυχείς και μόνοι, μακριά ακόμα κι από τον ίδιο τους τον εαυτό. Το να κατανοήσουμε ότι αυτό μας συμβαίνει, είναι το πρώτο μεγάλο βήμα, στη συνέχεια όμως το να προσπαθήσουμε να το αναστρέψουμε, χρειάζεται απόλυτη παραδοχή και μεγάλη δύναμη. Από την άλλη, το να ζήσουμε τη ζωή μας κάνοντας πράξη τις σκέψεις μας, υποστηρίζοντας τις θέσεις και τις απόψεις μας, κρίνοντας κι αποφασίζοντας τι είναι καλό και τι κακό, όχι σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιων άλλων αλλά σύμφωνα με τον εαυτό μας, όταν τα βήματα που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε είναι τα δικά μας βήματα, τότε η μαγεία και η πληρότητα αγγίζουν την ζωή μας, κυβερνούν το μέλλον μας και ζούμε γνωρίζοντας, αποδέχωντας, αλλα το σημαντικότερο είναι ότι ζούμε σε αρμονία με τον εαυτό μας. Αυτός που αποφεύγει την ευθύνη, ίσως νομίζει ότι αποφεύγει τα λάθη, ίσως νομίζει ότι ακολουθώντας το λάθος και το σωστό των άλλων, αυτός ο ίδιος είναι άμοιρος ευθυνών. Αυτό όμως είναι ακόμα μεγαλύτερο και σοβαρότερο λάθος. Όσο κι αν δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε εύκολα, ο καθένας από εμάς σηκώνει στους ώμους του το βάρος όλου αυτού του κόσμου. Αρχίζοντας από τον εαυτό του ευθυνεται για όλους και για όλα. Αυτό είναι και το μεγάλο δώρο που έχει ο κόσμος μας, για εμάς. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ. Αποδεχόμενοι τις ευθύνες μας, αποδεχόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό, αποδεχόμαστε το Θεό και μόνο έτσι μπορούμε να εκπληρώσουμε το σκοπό αυτής της ζωής. Ελεύθεροι θα γιίνουμε μόνο όταν γίνουμε υπεύθυνοι για τις σκέψεις, τις πράξεις και τις αποφάσεις μας.
